Από τις ἑνορκες καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας καν υπεράσπισης, καθώς και απὀ όλα ανεξαιρέτως τα ἐγγραφα που διαθάστηκαν νόμιμα στσ ακροατήριο, σε συνδυασμό µε τις απολογίες των παρόντων κατηγορουμένων, αποδειχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικὰ: Το επίμαχο περιστατικό έλαβε χώρα τις πρὠτες πρωινές ώρες της 29ης Απριλίου 2018 στην πλατεία Σαπφοὺς στο κέντρο της Μυτιλήνης, Στην συγκεκριμένη πλατεια λάμβανε χώρα επἰ εξαἠµερο, ἠτοι απὀ τις 11-4-2018, διαμαρτυρία αλλοδαπών, που διέμεναν εκείνη την περὶοδο στο Κ.Υ.Τ. Μόριας ο αριθµός των αλλοδαπών ήταν σχετικώς κυµαινόµενος, αφσύ κανεὶς απὀ τους μάρτυρες δεν ήταν σε θέση να εξειδικεύσει τον ακριβή αριθμὸ τους, ενὼ μεταξύ τους περιλαμβάνονταν νυναίκες και παιδι, ενίοτε ολόκληρες οικογένειες, συμπεριλαμβανοµένων των αδελφών ή µητέρων του καθενός. Οι αλλοδαποί κατά μεν τις πρωινὲς ώρες ευρίσκονταν στην πλατεία, καταλαμβάνοντας ένα µέρος της, περίπου το 1/8 αυτής, κατά δε τις νυκτερινες ώρες ανέπτυσσαν σκηνές, εντὸς των οποίων κοιμόνταν και τις οποίες εν συνεχεία το πρωὶ, μάζευαν και αποθήκευαν σε χώρο εντός της πλατείας, πλησίον ενος μικρού κτηρίσυ της Δ.Ε.Υ.Α.Δ. Αφορμή της διαμαρτυρίας αυτής, ήταν η, ψευδής όπως αποδεἰχθηκε, πληροφορία του θανάτου ενός αλλοδαπού στην Μόρια –ο οποίος πράγματι απεβίωσε αλλά αφού είχε ξεκινήσει η διαμαρτυρία και μάλιοτα από παθολογικά αίτια∙ εξαιτίας της οποἱας μερίδα αλλοδαπών αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί µε τον παραπάνω τρόπο, ζητώντας αν όχι την άμεση αποχώρησή τους από την Λέσβο, τουλάχιστον την βελτίωση των υγειονομικών και των εν γένει συνθηκών διαβἰωσἠς τους στο Κ.Υ.Τ. Μόριας. Όπως λέχθηκε, η κατάσταση συνέχιζε κατά τον τρόπο αυτὀν επἰ περἰπου δέκα ηµὲἑρες, χωρίς οι αρμόδιες αρχές να προβοὺν σε καποια διαδικασία εκκένωσης της πλατείας, αν και η κατάσταση αυτή εἰχε θορυθήσει τον άμεσο περίγυρο, καθὼς στην περιοχή ευρίσκονται πολλά καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και πρὀκειται για ένα απὀ τα πλέον πολυσύχναστα σηµεία του κέντρου της Μυτιλήνης. Άλλωστε, οι μνήμες απὀ αντίστοιχες αθρόες διάσπαρτες πρὀχειρες εγκαταστάσεις αλλοδαπὼν σε διάφορα οηµεία της πόλης το 2015-2016, ήταν ακόµη νωπές. Προς κατευνασμό μάλιοτα των περιοίκων, ορισμένοι αλλοδαποί καθώς και αλληλέγγυοι αυτὼν είχαν αποοτείλει σχετικές απολογητικές επιστολές, ζητώντας την κατανόηση των ιδιοκτητών καταστημάτων και των κατοἰκων της περιοχής. Γεγονός όμως είναι, ότι απὀ κανένα οτοιχείο δεν αποδείχθηκε πλήρης κατάληψη του χώρου της Πλατείας ή έστω µέρους αυτής, δηλαδή κοινόχρηστου χώρου, ανήκοντος στο Δημόσιο, κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να στερείται ο καθένας την πρὀσβαση στο σηµείο αυτό και γενικά, να απολαύει της κοινἠς χρὴσης. Τόσο οι µάρτυρες υπεράσπισης αλλά και οι μάρτυρες κατηγορίας ακόµη, κατεθεσαν ότι η διεέλευση του καθενὸς ήταν δυνατή μέσω της πλατείας, αφού µέρος μόνον αυτἠς καταλαμβανόταν απὀ τους αλλοδαπούς και όχι καθ’ ὀλη την διάρκεια της ημέρας. Έτσι, πεζοί, ποδηλάτες, μητέρες µε καρότσια, παιδιά που ἐπαιζαν και γενικά, όποιος ἠθελε να χρησιμοποιήσει την εν λόγω κοινόχρηστη πλατεία ουδόλως αποκλειόταν ή εμποδιζόταν απὀ την συγκεκριμένη διαμαρτυρία. Συνεπώς, δεν αποδείχθηκε µε σαφή τρὀπο η αντικειμενικὴ τέλεση του τρἰτου αποδιδόµενου αδικήματος στους κατηγορούμενους, ήτοι της παραβίασης του άρθρου 28 § 1 του α.ν. 1539/1938, αφού δεν αποδείχθηκε η αυτογνώμων κατάληψη κοινόχρηστου χώρου, κατά τρὀπο που να αποκλεἰει άλλσυς απὀ την χρήση του, σύμφωνα και µε την νοµολογία που παρατίθεται στους ως ἁνω καταχωρισθἑντες αυτοτελείς ισχυρισμούς, την οποία συμμερίζεται το παρὀν Δικαστήριο. Συνακόλουθα βἐβαια, οι αυτοτελείς ιοχυρισμοί των κατηγορουμένων περί ἀρσης του τελικού αδίκου, λόγω ενάσκησης του συνταγματικού δικαιώματος του συνέρχεσθαι και περὶ ἁρσης του τελικού καταλογισμού, λόγω συγγνωστής νομικής πλάνης, δεν θα ερευνηθούν περαιτέρω, αφού σε ὁ,τι αφορά την τρίτη πράξη, δεν καταφάθηκε η ολοκλήρωση της αντικειμενικής της υπόστασης. Βάσει όλων αυτών, άπαντες οι κατηγορούμενοι πρέπει να κηρυχθούν αθώοι της γ΄ πράξης του κατηγορητηρίου.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι τις απογευματινές της 22ας Απριλίου 2018, περί τις 19:00 – 19.30, πλησίον του πιο πάνω χώρου συγκέντρωσης των αλλοδαπών στην πλατεία Σαπφοὺς, ἐλαβε χώρα η τελετή υποστολής της σημαίας. Στην τελετή αυτή παρέστη ακαθόριστος αλλά μεγάλος αριθμός ατόμων, τα οποία µε την λήξη της, προκάλεσαν επεισόδια µε την ρίψη αντικειμένων προς τους συγκεντρωµένουις αλλοδαπούς, εκφράζοντας µε αυτόν τον τρόπο την διαμαρτυρία και την αντὶθεσή τους µε την παραμονή αυτών στην πλατεία, επί τόσες ηµέρες. Η κατάσταση κατέστη ταχέως έκρυθµη και ιδιαίτερα τεταµένη, καθώς οι πιο πάνω συγκεντρωμένοι που αντιτίθεντο στους αλλοδαπούς ερριπταν διάφορα αντικείμενα (πέτρες, μπουκάλια) προς εκείνους. Οι αστυνομικοὶ που προστάτευαν τους αλλοδαπους δημιούργησαν προστατευτικό κλοιό, συγκεντρὠνοντάς τους, στο µέσο της πλατείας, προκειµένου να περιοριστεὶ το εὑρος του στόχου των ριπτόµενων αντικειμένων, ενὼ δεν ελειψε και η εκτόξευση κάποιων αντικειμένων απὀ την πλευρά των αλλοδαπών προς την πλευρά εκείνων που τους έριπταν αντικείμενα, γεγονός απόλυτα φυσικὸ και αυτονόητο. Πέραν της προσπάθειας προστασἰας των αλλοδαπών, οι αστυνοµικοἰ προσπάθησαν να απομακρύνουν τους επιτιθέμενους σ᾿ εκείνους, κάτι πού πέτυχαν μεν αρκετές φορές, πλην ὁμως με πρόσκαιρα αποτελέσµατα, καθώς σι παραπάνω επανήλθαν µε τις ίδιες διαθέσεις αρκετὲς φορές. Μάλιστα, η κατάσταση αυτὴ βρὴκε πρόσφορο έδαφος εκ του γεγονότος ότι πέριξ της πλατείας Σαπφούς υπάρχουν πολλὰ στενά και έτσι, οι έχοντες τις παραπανω προθέσεις κατά των αλλοδαπών, απωθούμενοι απὀ τους αστυνομικούς, επανέρχονταν μέσω άλλων στενών κάθε φορά, προκαλώντας πρόσθετα προβλήματα στην απὠθηση τους καὶ στην φύλαξη των αλλοδαπών, µε περαιτέρω αποτέλεσµα την µεγάλη χρονική επιμήκυνση των επεισοδίων, τα οποία ἑληξαν περὶ τις 4:30 το πρωί της 23ης Απριλίου 2018, δηλαδή περίπου επτὰ ώρες μετά το ξέσπασμα του επεισοδίου, µε την απομάκρυνση των ενάντιων στους αλλοδαπούς στο ύψος του δημοτικού θεάτρου της πόλης. Ταυτοχρόνως, τα επεισόδια έγιναν γνωστά και ευρέως διαδεδσμένα τόσο µέσω των διερχόµενων ὀσο και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στο διαδικτυο και έτσι, αρκετοί ημεδαποὶ και µη, µε αισθήματα αλληλεγγύης προς τους αλλοδαπούς, προσέτρεξαν για υποστήριξὴ τους. Όριομένοι μάλιστα εξ αυτών, μεταξύ των οποίων οι κατηγορούμενοι … και …, βρεθηκαν εντός της πλατείας, προστρέχοντας τους αλλοδαποὺς και παρέχοντας τους νερό ή άλλου είδους βοήθεια και συνδρομή. Όταν οι αστυνοµικοὶ απώθησαν τους επιτιθέµενους στους αλλοδαποὺς σε ικανή απὀσταση, σύμφωνα µε όσα αναφέρθηκαν, αποφαοϊστηκε η εντέλει απομάκρυνοη των αλλοδαπών απὀ την πλατεία. Προς υλοποίηση αυτής της απόφασης, οι αστυνομικοὶ σχημάτισαν δύο κλοιούς, εντὸς των οποίων περιέκλεισαν τους συγκεντρωµένους αλλοδαπούς. Στον πρὠτο κλοιό, οι αστυνομικοί κρατούσαν ασπίδες και υποχρέωναν εναν έναν τους αλλοδαπούς να κατευθύνεται προς τα μεταγωγικά λεωφορεία που µετέβησαν εκεἰ, προς απομάκρυνση τους. Στην συνέχεια, επειδἠ υπήρχε ο δεύτερος ο κλοιός και ουδείς μπορούσε να τον διασπάσει, η μόνη κατεύθυνση κάθε αλλοδαπού ήτα η εἰσοδὸς του στο λεωφορείο. Με τον τρὀπο αυτὀν, απομακρύνθηκαν περὶ τους 110 αλλοδαποὺς, όσοι και οι συλληφθέντες, μεταξύ των οποίων και οι πιο πάνω ηµεδαποί, οι οποίοι ευρέθησαν εντὸς των προαναφερθέντων κλοιὼν και επίσης υποχρεωτικώς εισήλθαν στα λεωφορεία, η δε όλη επιχείρηοη διήρκεσε περὶ τα 20-30 λεπτά. Εν συνεχεία, οι παραπάνω οδηγήθηκαν στην αστυνομία, όπου και ασκήθηκαν οι προκείμενες ποινικες διώξεις. Η ομολογουμένως αστραπιαἰα ταχύτητα µε την οποία κινήθηκαν οι αστυνομικοί γνα να απομακρύνουν τους συγκεντρωµένους αλλοδαπούς απὀ την πλατεία, καθως και το γεγονός ότι οι τελευταίοι ηταν ευλόγως καταπονηµένοι από την πολύώρη διάρκεια των επεισοδίων, δημιουργεὶ στο Δικαστήριο εὐλογες και πλεἰστες όσες αμφιβολίες περὶ του αν οι κατηγορούµεγον τέλεσαν την πρὠτη αξιόποινη πράξη που τους αποδίδεται, ητοι της αντίστασης κατά της αρχής, με την βίαιη απώθηση των αστυνομικών κατά την εκκένωση της πλατείας Σαπφούς και την επιβίβασἡ τους στα μεταγωγικά αυτοκίνητα. Κατ’ αρχάς, λόγω της προλεχθείσας ταχύτητας της απομάκρυνσης, αλλά και της περιρρέουσας κατάστασης, η οποία έβριθε έντασης, φωνὼν και θορύβου, είναι μάλλον αμϕίβολο ότι γνωστοποιήθηκε στους αλλοδαπούς µε διερμηνέα ότι αρχόταν η αποχώρησή τους σπὀ την πλατεία, ώστε να γίνει αντιληπτό ότι οι αστυνομικοί ενεργούσαν πράξη αναγόµενη στα καθήκοντά τους, κατ άρθρο 167 ΠΚ. Δηλαδη, δεν αποδείχθηκε σαφώς ότι έχει πληρωθεί ένα βασικὸ στοιχείο της αντικειμένικής υπόστασης αυτού του αδικήματος. Ας υπενθυμιστεί εξάλλου, ότι αρκετοὶ απὀ τους αλλοδαπούς ήταν γυναίκες και παιδιά, µε περιορισμένη δηλαδή δυνατότητα άσκησης βίας κατά των αστυνομικών. Περαιτέρω, το γεγονός ότι οι αστυνομικοί είχαν ήδη σχηματίσει δύο πολυάνθρωπους και στενούς κλοιούς δεν κατέλειπε ιδιαίτερα περιθώρια αντίδρασης στους αλλοδαπούς, οι οποίοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να εισέλθουν στα μεταγωγικά αυτοκίνητα. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αλλοδαποί που επιβιβάοτηκαν στο πρὠτο μεταγωγικὸ δεν προέβαλαν καμία αντίσταση, ενώ οι επόμενες οµάδες αλλοδαπών που θα μεταβιβάζονταν στα άλλα μεταγωγικά και άρα εἰχαν κάποιον περιορισμένο χρὀνο αντίληψης του τι συνέβαινε και να αναπτύξουν την δυνατότητα προβολής κάποιας άρνησης, δεν κατέστη εφικτό να την υλοποιήσουν, ακριβώς λόγω του τρόπου με τον οποίον υλοποιήθηκε η απομάκρυνσή τους από την πλατεία Σαπφοὺς. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι ουδείς εκ των μαρτύρων κατηγορίας κατέθεσε περί χρήσης βίας µε απωθἠσεις δια των χεριών και των ποδιών εκ μέρους των κατηγορουμένων. Έτσι, ουδόλως αποδεἰχθηκε η τέλεση του αδικήματος της αντίστασης κατά της αρχἠς είτε από τους παρόντες είτε τους εκπροσωπούμενους είτε τους απολειπόµενους κατηγορούμενους. Ενδεχομένως να μπορούσε να στηριχθεί ότι τελέστηκε εκ μέρους κάποιων το αδικηµα της απείθειας, για ὀσους εξ αυτών πρόβαλαν κάποια άρνηση εισόδου οτα λεωφορεία. Καταδικαστική κρίοη όμως είναι αδύνατη επ’ αυτού του σηµείου, ἑστω και αν η µεταβολἡ της κατηγορίας είναι επιτρεπτή, αφενός μεν λόγω του ήδη εντοπισθέντος ζητήματος της αμφιβολίας περὶ την γνωστοποίηση στους αποχωρούντες για το γεγονίς της αποχώρησής τους, αφετέρου δε διότι η σύνδεση ενός εκάστου των κατηγορουμένων µε την τέλεση της πράξης αυτής παρίσταται σχεδόν αποδεικτικά αδύνατη. Ἐπομένως, άπαντες οι κατηγορούµενοι πρέπει να κηρυχθούν αθώοι της α΄ πράξης του κατηγορητηρίου. Τέλος, επειδἠ δεν αποδείχθηκε η τέλεση της πραξης της αντίστασης, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την τέλεση του αδικήματος της στάσης απὀ κοινοὺ µε την άσκηση σωματικής βίας, ἠτοι της β΄ πράξης του κατηγορητηρίου, δεν αποδείχθηκε η εκ μέρους των κατηγορουμένων τέλεση ούτε αυτής της πράξης, ανεξαρτήτως των εγγενών προβληµάτων συρροὴς που ενδεχομένως να αναφύονταν, της οποίας επίσης πρέπει να κηρυχθούν όλοι αθώοι.