7. Επειδή, με τις ανωτέρω διατάξεις του τρίτου μέρους του Ν.4636/2019 – όπως τροποποιηθείσες ίσχυαν, κατά τον κρίσιμο, εν προκειμένω, χρόνο – κατοχυρώνεται το δικαίωμα υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας για κάθε αλλοδαπό ή ανιθαγενή και ρυθμίζεται η πρόσβαση στη διαδικασία, οι αρμόδιες αρχές παραλαβής, ο τρόπος υποβολής, καταγραφής και κατάθεσης αίτησης διεθνούς προστασίας. Από τις ίδιες δε αυτές διατάξεις, και, ειδικότερα, από εκείνες των άρθρων 65 παρ. 9 και 78 παρ. 3 συνάγεται ότι οι αρμόδιες αρχές παραλαβής (όπως αυτές απαριθμούνται στο άρθρο 63 του εν λόγω νομοθετήματος) διασφαλίζουν την άσκηση του δικαιώματος κατάθεσης αίτησης διεθνούς προστασίας, υπό την προϋπόθεση, όμως, της αυτοπρόσωπης υποβολής της από τον αιτούντα (παρέχοντας του, πάντως, τη δυνατότητα να συνεπικουρείται, κατά την εν λόγω αυτοπρόσωπη παράσταση, από πληρεξουσίους δικηγόρους ή συμβούλους), με την ρητή εξαίρεση από τον εν λόγω κανόνα, της αυτοπρόσωπης παρουσίας του αιτούντος, των αναφερομένων στην παρ. 7 του άρθρου 65 κατηγοριών υπηκόων τρίτης χώρας ή ανιθαγενών. Όπως δε προκύπτει από την αιτιολογική έκθεση του εν λόγω νόμου, με τις επίμαχες διατάξεις του επιχειρήθηκε η προσαρμογή στην ελληνική έννομη τάξη της Οδηγίας 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 26ης Ιουνίου 2013, ενώ, περιλαμβάνονται και διατάξεις για την αποτελεσματική αντιμετώπιση διαδικαστικών και ουσιαστικών ζητημάτων, τα οποία διαπιστώθηκαν από τη μέχρι τότε εμπειρία της Υπηρεσίας Ασύλου, καθώς και άλλες τροποποιήσεις που κρίθηκαν απαραίτητες για τον εξορθολογισμό της διαδικασίας εξέτασης αιτημάτων διεθνούς προστασίας. Εξάλλου, η προρρηθείσα Οδηγία 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας (ΕΕ L 180, στο εξής και Οδηγία περί διαδικασιών), με την οποία σκοπείται, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1 αυτής, η θέσπιση κοινών διαδικασιών για την χορήγηση και ανάκληση της διεθνούς προστασίας δυνάμει της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011 (σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας, ΕΕ L 337), ορίζει στην παρ. 3 του άρθρου 6 αυτής ότι τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν οι αιτήσεις διεθνούς προστασίας να κατατίθενται αυτοπροσώπως και/ή σε καθορισμένο χώρο.[…]
10. Επειδή, εν προκειμένω, όπως έχει ήδη εκτεθεί, με την υπό κρίση αίτηση προσβάλλεται η παράλειψη του Π.Γ.Α. Αττικής να ικανοποιήσει την από 17.06.2020 εξώδικη όχληση της αιτούσας με την οποία αυτή δήλωσε τη βούλησή της να υποβάλει αίτηση για τη χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας και ζήτησε τον ορισμό ημερομηνίας συνάντησης για την καταγραφή του εν λόγω αιτήματός της, με συνημμένη τη σχετική «αίτηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας – πολιτικού ασύλου». Σύμφωνα, όμως, με τις, ρυθμίζουσες, ειδικώς, το ζήτημα, διατάξεις του Ν.4636/2019 που αναφέρθηκαν στη σκέψη 6 και τα γενόμενα ερμηνευτικώς δεκτά στη σκέψη 7, απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση του δικαιώματος κατάθεσης αίτησης διεθνούς προστασίας, συνιστά η αυτοπρόσωπη υποβολή της από τον αιτούντα, σε κάποια από τις αρμόδιες αρχής παραλαβής, με τον εν λόγω κανόνα να κάμπτεται μόνο στις αναφερόμενες στην παρ. 7 του άρθρου 65 του εν λόγω νόμου περιπτώσεις, στις οποίες η αιτούσα δεν προκύπτει και ούτε, εξάλλου, επικαλείται ότι υπάγεται. Άλλωστε, όπως προκύπτει από την επισκόπηση του περιεχομένου της από 17.06.2020 εξώδικης όχλησης – αίτησης της αιτούσας, η ίδια, σε κάθε περίπτωση, γνώριζε την υποχρέωση αυτοπρόσωπης υποβολής της ένδικης αίτησής της, τα όσα δε προβάλει περί μη παραλαβής της σχετικής αίτησής της από τις αρμόδιες, προς τούτο, αρχές και περί μη ανταπόκρισης των αρμοδίων υπηρεσιών στις κλήσεις, μέσω της διαδικτυακής εφαρμογής skype, προς το σκοπό απόδοσης ημερομηνίας καταγραφής (ραντεβού) απορρίπτονται ως αναπόδεικτα. Συνεπεία δε τούτων, και λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 65 του Ν.4636/2019, η αίτηση χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας θεωρείται κατατεθειμένη από την ημερομηνία της πλήρους καταγραφής της, μετά την αυτοπρόσωπη υποβολή της, διαδικασία στην οποία, ωστόσο, η αιτούσα ουδέποτε προέβη, από την παράλειψη του Π.Γ.Α. Αττικής να ικανοποιήσει το ένδικο αίτημα της αιτούσας, όπως αυτό αναλυτικώς αναφέρεται ανωτέρω, δεν στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, κατά την έννοια του άρθρου 45 παρ.4 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8), προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως. Για τον λόγο δε αυτό η υπό κρίση αίτηση πρέπει να απορριφθεί.