2. Επειδή, με το άρθρο πρώτο του ν. 3417/2005 (Α΄ 286) κυρώθηκε η Συνθήκη της 25ης Απριλίου 2005 για την προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Εξ άλλου, με το π.δ. 106/2007 “Ελεύθερη κυκλοφορία και διαμονή στην ελληνική επικράτεια των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους” (Α΄ 135), με το οποίο μεταφέρονται στο εθνικό δίκαιο οι διατάξεις της Οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (L 158) καθορίζονται οι όροι που διέπουν την άσκηση του δικαιώματος εισόδου και διαμονής στην Ελλάδα των πολιτών των κρατών μελών της ΕΕ. Στο ανωτέρω διάταγμα, που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 139 παρ. 2 του ν. 4251/2014 (Α΄ 80), ορίζεται ως “Πολίτης της Ένωσης” κάθε πρόσωπο το οποίο έχει την ιθαγένεια κράτους μέλους της Ένωσης (άρθρο 2), ρυθμίζονται ζητήματα σχετικά με τη διαμονή και την μόνιμη διαμονή των προσώπων της κατηγορίας αυτής (άρθρα 6 επ.). Ειδικότερα, στο άρθρο 8 του δ/τος αυτού, με τον τίτλο “Χορήγηση βεβαίωσης εγγραφής στους πολίτες της Ένωσης” ορίζεται ότι πολίτες της ΕΕ που πρόκειται να διαμείνουν στην Ελλάδα για χρονικό διάστημα που υπερβαίνει τους τρεις μήνες από την ημερομηνία άφιξής τους υποχρεούνται πριν από τη λήξη του τριμήνου να εμφανίζονται στις αρμόδιες για τον χειρισμό θεμάτων αλλοδαπών αστυνομικές αρχές του τόπου κατοικίας τους, “για καταγραφή”, ότι οι υπηρεσίες αυτές “ενεργούν σχετική εγγραφή και χορηγούν … βεβαίωση για την πράξη τους”, μετά την προσκόμιση ορισμένων δικαιολογητικών, στο άρθρο 13 ορίζεται ότι πολίτες της ΕΕ που έχουν διαμείνει νομίμως για συνεχές χρονικό διάστημα πέντε ετών στην Ελλάδα έχουν δικαίωμα μόνιμης διαμονής, στο δε άρθρο 16 με τον τίτλο “Έγγραφο πιστοποίησης μόνιμης διαμονής πολίτη της Ένωσης” ορίζεται ότι “[α]φού εξακριβωθεί η διάρκεια παραμονής των πολιτών της Ένωσης που είναι δικαιούχοι μόνιμης διαμονής … οι αρμόδιες για τον χειρισμό θεμάτων αλλοδαπών αστυνομικές αρχές του τόπου κατοικίας τους τους χορηγούν … έγγραφο που πιστοποιεί τη μόνιμη διαμονή τους”. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ. 1 και 2 του π.δ. 106/2007: “1. Κατά της διοικητικής απόφασης απέλασης είναι επιτρεπτή η άσκηση διοικητικής προσφυγής … 2. Κατά της αποφάσεως που εκδίδεται επί της διοικητικής προσφυγής της προηγούμενης παραγράφου, καθώς και κατά της απόφασης απόρριψης της αίτησης για χορήγηση βεβαίωσης εγγραφής, δελτίου διαμονής ή μόνιμης διαμονής, της ανάκλησης ή μη ανανέωσής του, ασκείται αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 15 παρ. 3 του ν. 3068/2002 (Α΄ 274), όπως ισχύει”.

3. Επειδή, ο προαναφερθείς ν. 3068/2002 όριζε αρχικώς στο άρθρο 15 ότι στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού πρωτοδικείου υπάγονται οι ακυρωτικές διαφορές, “οι οποίες γεννώνται από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων που εκδίδονται κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί αλλοδαπών και αφορούν: α) Άρνηση χορηγήσεως σε αλλοδαπό θεωρήσεως εισόδου στο ελληνικό έδαφος ή άρνηση παρατάσεως της ισχύος της. β) Απαγόρευση εισόδου αλλοδαπού στην Ελλάδα. γ) Άρνηση χορηγήσεως, άρνηση ανανεώσεως ή ανάκληση άδειας παραμονής αλλοδαπού στην Ελλάδα. δ) Άρνηση χορηγήσεως, άρνηση ανανεώσεως ή ανάκληση άδειας εργασίας αλλοδαπού. ε) Άρνηση χορηγήσεως, άρνηση ανανεώσεως ή ανάκληση άδειας ασκήσεως, από αλλοδαπό, ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας. στ) Διοικητική απέλαση. ζ) Εγγραφή στον κατάλογο ανεπιθύμητων αλλοδαπών. η) Επαναπροώθηση αλλοδαπού στη χώρα προελεύσεως ή καταγωγής του ή σε τρίτη χώρα. θ) Επιβολή σε αλλοδαπό περιορισμών, αναγομένων στην εγκατάσταση, παραμονή σε ορισμένη περιοχή της χώρας, την άσκηση ορισμένου επαγγέλματος ή την υποχρέωση εμφανίσεώς του στις αστυνομικές αρχές” [παρ. 1] και ότι εξακολουθούν να εκδικάζονται από το Συμβούλιο της Επικρατείας “οι ακυρωτικές διαφορές που γεννώνται: α) Από την προσβολή πράξεων, αναφερομένων στην είσοδο, έξοδο, κίνηση, διαμονή, εγκατάσταση και απασχόληση στην Ελλάδα αλλοδαπών, οι οποίες εκδίδονται κατ’ εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου. β) Από την προσβολή πράξεων, αναφερομένων στην αναγνώριση αλλοδαπού ως πρόσφυγα … γ) Από την προσβολή πράξεων που αφορούν την κτήση της ελληνικής ιθαγένειας” [παρ. 3]. Το άρθρο 15 αντικαταστάθηκε ακολούθως με το άρθρο 49 του ν. 3900/2010 (Α΄ 213) ως εξής: “1. Στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού πρωτοδικείου υπάγονται οι ακυρωτικές διαφορές, οι οποίες γεννώνται από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων που εκδίδονται κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί αλλοδαπών εν γένει, με την επιφύλαξη της παραγράφου 3. 2. … 3. Υπάγονται στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού εφετείου οι ακυρωτικές διαφορές, οι οποίες γεννώνται από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων που αφορούν: α) την αναγνώριση αλλοδαπού ως πρόσφυγα … β) την κτήση και την απώλεια της ελληνικής ιθαγένειας…”. Με το άρθρο 67 του ν. 4055/2012 (Α΄ 51) αντικαταστάθηκε η παρ. 2 του άρθρου 15 του ν. 3068/2002 που αφορά την κατά τόπον αρμοδιότητα των διοικητικών πρωτοδικείων για την εκδίκαση των διαφορών της παρ. 1 του ιδίου άρθρου, τροποποιήθηκαν δε με το άρθρο 29 παρ. 1 του ν. 4540/2018 (Α΄ 91) και το άρθρο 79 παρ. 4 του ν. 4635/2019 (Α΄ 167) ορισμένες διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 15 ως προς τις διαφορές που αφορούν την αναγνώριση αλλοδαπού ως πρόσφυγα, χωρίς να μεταβληθεί η καθ’ ύλην αρμοδιότητα του διοικητικού πρωτοδικείου και του διοικητικού εφετείου, όπως είχε καθορισθεί με τον ν. 3900/2010. Στη συνέχεια, το άρθρο 15 του ν. 3068/2002 αντικαταστάθηκε εκ νέου με το άρθρο 115 του ν. 4636/2019 (Α΄ 169/1.11.2019), ο οποίος, σύμφωνα με το άρθρο 125 αυτού, ισχύει από 1.1.2020, ορίσθηκαν δε τα εξής: “1. Στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού πρωτοδικείου υπάγονται οι ακυρωτικές διαφορές, οι οποίες γεννώνται από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων που εκδίδονται: α) κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί αλλοδαπών εν γένει, β) που αφορούν την κτήση και την απώλεια της ελληνικής ιθαγένειας, γ) που αφορούν την αναγνώριση αλλοδαπού ως πρόσφυγα … 2. Για την εκδίκαση των διαφορών των περιπτώσεων α΄ και β΄ της προηγούμενης παραγράφου αρμόδιο κατά τόπον είναι το Διοικητικό Πρωτοδικείο στην περιφέρεια του οποίου εδρεύει η διοικητική αρχή που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη. Κατ’ εξαίρεση, αν πρόκειται για διαφορές που αφορούν είτε απόρριψη αιτήματος χορήγησης ή ανανέωσης ή ανάκλησης ισχύοντος τίτλου διαμονής και εργασίας, είτε απόφαση επιστροφής που ενσωματώνεται σε πράξη απόρριψης του αιτήματος χορήγησης ή ανανέωσης τίτλου διαμονής, καθώς και σε απόφαση ανάκλησης ισχύοντος τίτλου διαμονής, αρμόδιο είναι το Διοικητικό Πρωτοδικείο στην περιφέρεια του οποίου εδρεύει η αρμόδια υπηρεσία της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, στην οποία τηρείται ο διοικητικός φάκελος του αλλοδαπού, δηλαδή το ανά νομό Τμήμα Αλλοδαπών και Μετανάστευσης …3. Για την εκδίκαση των διαφορών της περίπτωσης γ΄ της παραγράφου 1, αρμόδιο κατά τόπον δικαστήριο είναι … 7. Οι διατάξεις της παραγράφου 1 των περιπτώσεων β΄ και γ΄ εφαρμόζονται στις εκκρεμείς υποθέσεις στα Διοικητικά Εφετεία της χώρας, για τις οποίες δεν έχει ορισθεί δικάσιμος, οι οποίες διαβιβάζονται στα κατά τόπον αρμόδια Διοικητικά Πρωτοδικεία της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου …”. Τέλος, το άρθρο 15 του ν. 3068/2002, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 57 παρ. 1 του ν. 4689/2020 (Α΄ 103/27.5.2020), ορίζει εξής: “1. Στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού πρωτοδικείου υπάγονται οι ακυρωτικές διαφορές, οι οποίες γεννώνται από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων: α) που εκδίδονται, κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί αλλοδαπών εν γένει, με την επιφύλαξη της παρ. 9 και β) που αφορούν την αναγνώριση αλλοδαπού ως πρόσφυγα … 2. … 3. Για την εκδίκαση των διαφορών της περ. α΄ της παρ. 1 αρμόδιο κατά τόπο είναι το διοικητικό πρωτοδικείο στην περιφέρεια του οποίου εδρεύει η διοικητική αρχή που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη. Κατ’ εξαίρεση … 4. Για την εκδίκαση των διαφορών της περ. β΄ της παρ. 1, αρμόδιο κατά τόπο δικαστήριο είναι … 8. Οι διατάξεις της περ. β’ της παρ. 1 εφαρμόζονται και στις εκκρεμείς ενώπιον των διοικητικών εφετείων υποθέσεις, για τις οποίες δεν έχει ορισθεί δικάσιμος, οι οποίες διαβιβάζονται στα κατά τόπο αρμόδια διοικητικά πρωτοδικεία της παρ. 4 … 9. Οι ακυρωτικές διαφορές που γεννώνται από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων που αφορούν στην κτήση και απώλεια της ελληνικής ιθαγένειας, υπάγονται στην αρμοδιότητα των κατά τόπον αρμόδιων τριμελών διοικητικών εφετείων …” [για την εν συνεχεία αντικατάσταση της παρ. 9 του άρθρου 15 του ν. 3068/2002 βλ. άρθρα 32 και 43 του ν. 4786/2021 (Α΄ 43/23.3.2021)].

4. Επειδή, όπως συνάγεται από τις διατάξεις που παρατίθενται στις προηγούμενες σκέψεις, οι ακυρωτικές διαφορές που γεννώνται από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων, με τις οποίες απορρίπτεται, δυνάμει των διατάξεων του π.δ. 106/2007, αίτηση για χορήγηση βεβαίωσης εγγραφής, δελτίου διαμονής ή μόνιμης διαμονής, όπως είναι και το “έγγραφο πιστοποίησης μόνιμης διαμονής” του άρθρου 16 του διατάγματος αυτού, καθώς και από την προσβολή πράξεων με τις οποίες ανακαλούνται οι ανωτέρω βεβαιώσεις και τα “έγγραφα πιστοποίησης”, δικάζονται από το τριμελές διοικητικό πρωτοδικείο, στο οποίο υπάγονται κατά νόμον [άρθρο 15 παρ. 1 του ν. 3068/2002, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 57 παρ. 1 του ν. 4689/2020], οι διαφορές από την προσβολή ατομικών διοικητικών πράξεων που εκδίδονται κατ’ εφαρμογή της νομοθεσίας περί αλλοδαπών εν γένει (πρβλ. ΣτΕ 1304/2012, 695/2012). Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση, με την οποία ζητείται η ακύρωση πράξης που ανακαλεί την χορηγηθείσα στον αιτούντα, υπήκοο Βουλγαρίας, “πιστοποίηση μόνιμης εγκατάστασης πολίτη ΕΕ”, πρέπει να παραπεμφθεί στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Χανίων.