τελευταια νεα
Tag

ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Browsing

Μια νέα έκθεση σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση του ασύλου στην Ελλάδα δημοσιεύεται σήμερα από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.). Η έκθεση επαινεί την Ελλάδα για τις μεταρρυθμίσεις που έχει υλοποιήσει κατά τη διάρκεια μιας περιόδου οικονομικών δυσχερειών και περιορισμένων πόρων. Επισημαίνει ωστόσο πολλαπλά κενά και ανησυχίες, και περιλαμβάνει τη σύσταση να εξακολουθούν να μην επιστρέφονται οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα.

Η έκθεση βασίζεται σε αξιολόγηση που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου του 2014. Την περασμένη χρονιά, η Ελλάδα ήταν μεταξύ των χωρών της Μεσογείου που γνώρισαν δραματική αύξηση στις αφίξεις προσφύγων και μεταναστών μέσω θαλάσσης. Συνολικά, περίπου 43.500 άνθρωποι κατέφτασαν εκεί μέσω θαλάσσιων διόδων, αριθμός που αντιστοιχεί σε αύξηση κατά 280% σε σύγκριση με το 2013. Περίπου το 60% των νεοαφιχθέντων προέρχονταν από τη Συρία, ενώ υπήρχε επίσης σημαντικός αριθμός Αφγανών, Σομαλών και κατοίκων της Ερυθραίας. Πολλοί προχωρούν σε περαιτέρω μετακίνηση σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Η σύσταση που περιλαμβάνεται στην έκθεση, ότι οι αιτούντες άσυλο δεν θα πρέπει να επιστρέφονται στην Ελλάδα, αποτελεί συνέχεια αντίστοιχης σύστασης, που για πρώτη φορά δόθηκε από τον Οργανισμό το 2008. Η σύσταση αφορά τόσο τις επιστροφές που πραγματοποιούνται διμερώς μεταξύ κρατών, όσο και τις μεταφορές που γίνονται δυνάμει του Κανονισμού του Δουβλίνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης – ο οποίος καθορίζει τη χώρα που είναι αρμόδια για την εξέταση ενός αιτήματος ασύλου.

Στα κύρια προβλήματα του συστήματος ασύλου στην Ελλάδα περιλαμβάνονται οι δυσκολίες στην πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου, η συνεχιζόμενη ύπαρξη εκκρεμών υποθέσεων από την παλιά  διαδικασία ασύλου, ο κίνδυνος αυθαίρετης κράτησης, οι ανεπαρκείς συνθήκες υποδοχής, τα ελλείμματα στον εντοπισμό και την παροχή υποστήριξης σε άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες, οι άτυπες αναγκαστικές επιστροφές ανθρώπων στα σύνορα, οι ανησυχίες για τις προοπτικές ένταξης και υποστήριξης των προσφύγων, η ξενοφοβία και η ρατσιστική βία.

Η πρόσβαση στο άσυλο συνεχίζει να αποτελεί πρόκληση, εν μέρει λόγω του μειωμένου αριθμού περιφερειακών γραφείων της Υπηρεσίας Ασύλου για την εξέταση των αιτημάτων, καθώς και της έλλειψης σε προσωπικό στην Υπηρεσία Ασύλου.  Άτομα που επιθυμούν να ζητήσουν άσυλο και δεν μπορούν, ή αποτυγχάνουν να υποβάλουν τα αιτήματά τους εγκαίρως μπορεί να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της απέλασης και, ενδεχομένως, της επαναπροώθησης – δηλαδή, της επιστροφής τους σε χώρα όπου ίσως κινδυνεύει η ζωή ή η ελευθερία τους.

Παρά τις προσπάθειες των αρχών να επεξεργαστούν περί τις 37.000 συσσωρευμένες προσφυγές που εκκρεμούσαν από το παλιό σύστημα ασύλου, ένας μεγάλος αριθμός συσσωρευμένων υποθέσεων παραμένει. Άνθρωποι που επιθυμούν να υποβάλουν αίτηση για άσυλο μπορεί να τεθούν υπό κράτηση χωρίς ατομική εξέταση της υπόθεσής τους ή χωρίς να εξεταστούν εναλλακτικά της κράτησης μέτρα. Άλλοι, που καταθέτουν αίτημα ασύλου ενώ ήδη βρίσκονται υπό κράτηση, παραμένουν σε αυτή την κατάσταση τουλάχιστον μέχρι την καταγραφή του αιτήματός τους, γεγονός που μπορεί να διαρκέσει μήνες.

Η δυνατότητα στέγασης των αιτούντων άσυλο είναι εξαιρετικά περιορισμένη και οι υπηρεσίες ελλιπείς. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ιδιαίτερη ανησυχία σε ό,τι αφορά τα ευάλωτα άτομα, όπως είναι οι ασυνόδευτοι ανήλικοι, τα παιδιά που έχουν χωριστεί από τις οικογένειές τους ή οι γυναίκες μόνες. Ενώ η εθνική νομοθεσία ορίζει ότι πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή και προτεραιότητα στον εντοπισμό, την παροχή βοήθειας και την προστασία αυτών των ομάδων, κάτι τέτοιο αποδείχθηκε δύσκολο στην πράξη. Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που διαχειρίζονται τα υφιστάμενα κέντρα υποδοχής για αιτούντες άσυλο και ασυνόδευτους ανηλίκους υποχρηματοδοτούνται και είναι υπαρκτός ο κίνδυνος διακοπής των υπηρεσιών τους.

Aναφορές για πρακτικές που παρατηρούνται στα σύνορα, οι οποίες θα μπορούσαν να θέσουν σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο πρόσφυγες και μετανάστες, προκαλούν την ανησυχία της Υ.Α. Συνεχίζουμε να καταγράφουμε μαρτυρίες ανθρώπων για άτυπες αναγκαστικές επιστροφές τους («push-backs») στα ελληνοτουρκικά χερσαία και θαλάσσια σύνορα. Τα αυστηρότερα μέτρα ελέγχου που έχουν θεσπιστεί από το 2010 έχουν οδηγήσει, σαν συνέπεια, στη μείωση του αριθμού των ανθρώπων που προσπαθούν να εισέλθουν μέσω των ελληνοτουρκικών χερσαίων συνόρων, αυξάνοντας παράλληλα την είσοδο μέσω του θαλάσσιου περάσματος.

Οι προοπτικές ένταξης και παροχής σχετικής υποστήριξης στους αναγνωρισμένους πρόσφυγες είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Καθώς απουσιάζουν συγκεκριμένα μέτρα ένταξης, πολλοί πρόσφυγες αντιμετωπίζουν περιθωριοποίηση ή αποκλεισμό. Επιπλέον, οι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσχέρειες ως προς την οικογενειακή επανένωση – ένα δικαίωμα το οποίο στερούνται ολοκληρωτικά όσοι λαμβάνουν επικουρική προστασία. Η εξεύρεση στέγης είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Δεν υπάρχουν ειδικές δομές κοινωνικής στέγασης ή άλλες εναλλακτικές μορφές υποστήριξης. Επιπλέον, δεν υπάρχει στοχευμένη εθνική στρατηγική για την προώθηση της απασχόλησης των προσφύγων και, ως εκ τούτου, πολλοί βρίσκονται σε κατάσταση ένδειας.

Η προστασία και η ένταξη παρεμποδίζονται περαιτέρω από την ξενοφοβία και τις εκδηλώσεις ρατσιστικής βίας κατά των μεταναστών και των προσφύγων. Για παράδειγμα, το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, ένα δίκτυο οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών το οποίοι υποστηρίζεται από την Υ.Α. κατέγραψε 65 περιστατικά τους πρώτους εννιά μήνες του 2014, που περιλαμβάνουν επιθέσεις σε δημόσιους χώρους ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες λόγω του χρώματος και της καταγωγής τους. Ο πραγματικός αριθμός των επιθέσεων είναι πιθανόν πολύ υψηλότερος, καθώς καταγγέλλεται μόνο ένα μικρό ποσοστό τους. Ενώ οι ελληνικές αρχές έχουν υιοθετήσει σειρά μεταρρυθμίσεων και δράσεων για την αποτελεσματικότερη καταγραφή, δίωξη και πρόληψη παρόμοιων εγκλημάτων, οι άνθρωποι συνεχίζουν να υπόκεινται σε λεκτική και σωματική κακοποίηση, η οποία παραμένει χωρίς αντιμετώπιση.

Η Υ.Α. είναι έτοιμη να συνεχίσει να συνεργάζεται με τις ελληνικές αρχές για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων και ενθαρρύνει τα κράτη μέλη και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να συνεχίσουν να προσφέρουν την υποστήριξή τους στην Ελλάδα.

Δείτε ολόκληρη την έκθεση  «Παρατηρήσεις της Υ.Α. για την τρέχουσα κατάσταση του ασύλου στην Ελλάδα»  

Πηγή: Unhcr.gr, 30.1.2015

Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες προέβη σήμερα σε επικαιροποίηση της θέσης της σχετικά με την κατάσταση των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο στη Βουλγαρία. Η Ύπατη Αρμοστεία ανακαλεί την έκκληση για προσωρινή αναστολή της μεταφοράς αιτούντων άσυλο στη Βουλγαρία, μέσω του Κανονισμού του Δουβλίνου, στην οποία είχε προβεί τον Ιανουάριο του 2014. Ωστόσο, η Ύπατη Αρμοστεία σημειώνει ότι τα σοβαρά κενά στο σύστημα ασύλου παραμένουν και ότι ενδέχεται να υπάρχουν λόγοι για τους οποίους να αντενδείκνυται η μεταφορά ορισμένων ομάδων ή ατόμων, ιδίως των ευάλωτων ή με ιδιαίτερες ανάγκες. Συνεπώς, ενθαρρύνουμε τα κράτη να διενεργούν εξατομικευμένες αξιολογήσεις σε αυτές τις περιπτώσεις.

Σημειώνουμε τις σημαντικές προσπάθειες που καταβάλλουν οι βουλγαρικές αρχές και οι εταίροι τους για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης για τους αιτούντες άσυλο και το σύστημα ασύλου κατά τους τρεις τελευταίους μήνες. Οι συνθήκες στα κέντρα έχουν βελτιωθεί, ιδίως στο κέντρο Χαρμανλί, μια πρώην στρατιωτική βάση 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Τουρκία, όπου οι αιτούντες άσυλο ζούσαν σε σκηνές μόλις πριν από τέσσερις μήνες. Σήμερα, οι αιτούντες άσυλο που φιλοξενούνται στα κέντρα λαμβάνουν καθημερινά ζεστά γεύματα, φιλοξενούνται σε ανακαινισμένα κτήρια ή σε καταλύματα υπό ανακαίνιση με θέρμανση, ενώ έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Επίσης, καθώς πλέον υπάρχει περισσότερο προσωπικό διαθέσιμο, έχει ολοκληρωθεί η καταγραφή όλων των αιτούντων άσυλο, ενώ προχωρεί η εξέταση των αιτήσεων χορήγησης ασύλου.

Η Ύπατη Αρμοστεία εξακολουθεί να ανησυχεί σχετικά με τις συνθήκες στέγασης και υγιεινής στα κέντρα της Βράζντεμπνα και της Βοέννα Ράμπα, και τα δύο στην ευρύτερη περιοχή της Σόφιας. Η Ύπατη Αρμοστεία ανησυχεί επίσης για την έλλειψη μηχανισμών ταυτοποίησης, παραπομπής και υποστήριξης σε άτομα με συγκεκριμένες ανάγκες, για τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν πρόσβαση στο εκπαιδευτικό σύστημα, καθώς και για την έλλειψη ενός βιώσιμου προγράμματος ένταξης. Είναι αναγκαίο να αντιμετωπιστούν αυτά τα σοβαρά κενά και να διατηρηθούν και στο μέλλον οι βελτιώσεις που έχουν μέχρι στιγμής επιτευχθεί.

Η Ύπατη Αρμοστεία εκφράζει για άλλη μία φορά την ανησυχία της σχετικά με τα μέτρα των βουλγαρικών αρχών για περιορισμό της πρόσβασης στην περιοχή κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία. Τα μέτρα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθούν σημαντικά οι αφίξεις από το Δεκέμβριο του 2013 και είναι πιθανό ότι αποτρέπουν την είσοδο στη Βουλγαρία και την υποβολή αιτημάτων ασύλου από ανθρώπους που χρήζουν διεθνούς προστασίας. Η Ύπατη Αρμοστεία εκφράζει επίσης τη σοβαρή ανησυχία της σχετικά με αναφορές ότι άτομα που ενδέχεται να χρήζουν διεθνούς προστασίας παρεμποδίστηκαν όταν επιχείρησαν να προσεγγίσουν η να εισέλθουν στη βουλγαρική επικράτεια ή οδηγήθηκαν εκτός της βουλγαρικής επικράτειας παρά τη θέλησή τους και χωρίς να τους δοθεί η δυνατότητα να ζητήσουν διεθνή προστασία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι λεγόμενες «επαναπροωθήσεις» είχαν ως αποτέλεσμα να χωριστούν μέλη της ίδιας οικογένειας. Η Ύπατη Αρμοστεία έχει δεχθεί αρκετές αναφορές για τις φερόμενες «επαναπροωθήσεις» από τη Βουλγαρία, οι οποίες αφορούν υπηκόους Συρίας, Αφγανιστάν και Σουδάν, καθώς και Παλαιστίνιους από τη Συρία.

Το 2013, 7.144 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο στη Βουλγαρία, Σύροι στην πλειονότητά τους. Το γεγονός αυτό συνιστά αύξηση σε σχέση με τον ετήσιο μέσο όρο 1.000 αιτούντων άσυλο κατά την τελευταία δεκαετία. Η πρόσφατη εισροή άσκησε σημαντική πίεση στο ελλιπώς προετοιμασμένο σύστημα υποδοχής και ασύλου. Αυτήν τη στιγμή, η Βουλγαρία φιλοξενεί περίπου 5.500 αιτούντες άσυλο. Σχεδόν 63% προέρχονται από τη Συρία, ενώ περίπου 2.000 άνθρωποι προέρχονται από το Αφγανιστάν.

Η Ύπατη Αρμοστεία επαναλαμβάνει τη δέσμευσή της για στενή συνεργασία με τις βουλγαρικές αρχές και άλλους εταίρους προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα υφιστάμενα κενά και να εδραιωθεί η πρόοδος που έχει σημειωθεί. Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε από κοντά την κατάσταση. Οι βελτιώσεις συντελέστηκαν χάρη στην υποστήριξη και συνδρομή των βουλγαρικών αρχών, της Ύπατης Αρμοστεία, του Ευρωπαϊκού Γραφείου Υποστήριξης για το Άσυλο, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, των κρατών μελών και της κοινωνίας των πολιτών.

Δείτε την πλήρη έκθεση

Πηγή: Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, 15.4.2014

Η διοικητική κράτηση προβλέπεται στο νόμο ως μέτρο που επιβάλλεται κατ’ εξαίρεση, υπό αυστηρές προϋποθέσεις και σε κάθε περίπτωση για περιορισμένο χρονικό διάστημα.  Όπως δε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει τονίσει, πρέπει πάντοτε να λαμβάνεται υπόψη ότι το μέτρο της διοικητικής κράτησης «εφαρμόζεται όχι σε όσους έχουν διαπράξει αδικήματα κοινού ποινικού δικαίου, αλλά σε αλλοδαπούς που φοβούμενοι συχνά για τη ζωή τους, διαφεύγουν από την χώρα καταγωγής τους» (ΕΔΔΑ, Amuur κατά Γαλλίας, αριθμ. προσφυγής 19776/92, 25/06/1996, παρ. 43).

Μέχρι σήμερα, η πρακτική της γενικευμένης, συστηματικής και παρατεταμένης κράτησης αφενός υπηκόων τρίτων χωρών εν όψει απομάκρυνσης και αφετέρου αιτούντων άσυλο, και μάλιστα σε συνθήκες που επανειλημμένως έχει κριθεί ότι ισοδυναμούν με απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, καθιστούσε την επιβολή του μέτρου ούτως ή άλλως εξαιρετικά προβληματική υπό το πρίσμα της νομιμότητας.

Με την υπ’ αριθμ. 44/2014 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ), η οποία έγινε δεκτή από τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη με σχετική υπουργική απόφαση, επιχειρείται να ακυρωθούν ακόμη και οι ελάχιστες εγγυήσεις σε ό,τι αφορά την επιβολή του εν λόγω μέτρου, δηλαδή η απαγόρευση της επ’ αόριστον κράτησης και η πρόβλεψη ενός μέγιστου επιτρεπόμενου ορίου στο χρόνο κράτησης εν όψει απομάκρυνσης (18 μήνες).

Συγκεκριμένα σύμφωνα με το ΝΣΚ «σε περίπτωση κράτησης αλλοδαπού επί 18 συνολικά μήνες κατόπιν προηγούμενης αποφάσεως επιστροφής ή απελάσεως […] τα αρμόδια όργανα […] δύνανται αυτομάτως […] να επιβάλουν σε αυτόν το μέτρο της υποχρεωτικής διαμονής στο χώρο κρατήσεως».

Αξίζει να σημειωθεί ότι, μεταξύ άλλων, το ΝΣΚ αιτιολογεί την ανωτέρω θέση επισημαίνοντας ότι σε περίπτωση άρσης της κράτησης με την πάροδο του μέγιστου προβλεπόμενου χρόνου (18 μήνες), «η απελευθέρωση αυτή θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των μη νόμιμων μεταναστών στο εσωτερικό, με τις εντεύθεν δυσμενείς συνέπειες στη δημόσια τάξη και ασφάλεια, λαμβάνοντας υπ’ όψη ότι οι μετανάστες αυτοί στερούνται πόρων για τη διαβίωσή τους». Υπό αυτή την έννοια το ΝΣΚ φαίνεται να λαμβάνει ως δεδομένο ότι κοινό χαρακτηριστικό των παράτυπων μεταναστών, δηλαδή όσων στερούνται νομιμοποιητικών εγγράφων, είναι η επικινδυνότητα τους προς τη δημόσια τάξη και ασφάλεια.

Η παραπάνω γνωμοδότηση του ΝΣΚ έρχεται ωστόσο σε αντίθεση με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, καθώς και τη σχετική νομολογία των ευρωπαϊκών δικαστηρίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Σύμφωνα με την εθνική και κοινοτική νομοθεσία, η μέγιστη προβλεπόμενη διάρκεια της κράτησης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπερβαίνει τους 18 μήνες. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο ερμηνεύει αυθεντικά και με τρόπο δεσμευτικό το ενωσιακό δίκαιο, έχει με σαφήνεια αποφανθεί ότι «όταν έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος χρόνος κράτησης τον οποίο προβλέπει το άρθρο 15, παράγραφος 6, της Οδηγίας 2008/115 [18 μήνες] […] ο ενδιαφερόμενος πρέπει να απολύεται αμέσως […] το άρθρο 15, παράγραφος 6, της οδηγίας 2008/115 δεν επιτρέπει σε καμία περίπτωση την υπέρβαση του ανώτατου χρονικού ορίου που καθορίζεται με τη διάταξη αυτή» (ΔΕΕ, Υπόθεση C-357/09 PPU SaidShamilovichKadzoev (Huchbarov), παρ. 60 και 69). Οιαδήποτε αντίθετη ερμηνεία, γνωμοδότηση ή υπουργική απόφαση αποτελεί ευθεία παράβαση του ενωσιακού δικαίου και του αντίστοιχου εθνικού που την ενσωματώνει.

Προκειμένου να εκτιμηθεί εάν ένα πρόσωπο στερείται της ελευθερίας του […] επιβάλλεται να εκτιμηθούν (σταθμιστούν) όλα τα κριτήρια όπως ο τύπος, η διάρκεια, το αποτέλεσμα και ο τρόπος εφαρμογής του στερητικού της ελευθερίας μέτρου (βλ. ΕΔΔΑ, Guzzardi κατά Ιταλίας, αριθμ. προσφυγής 7367/76, 06/11/1980, παρ. 92). Το γεγονός ότι ένα μέτρο απόλυτης στέρησης της ελευθερίας, όπως αυτό της υποχρεωτικής διαμονής σε κέντρο κράτησης υπό το διαρκή έλεγχο των αρμόδιων κρατικών αρχών, ονοματίζεται «περιοριστικό μέτρο» και όχι «κράτηση», δεν επιτρέπει στις ελληνικές αρχές να παρεκκλίνουν από τις υποχρεώσεις τους όπως αυτές ορίζονται από την εθνική και κοινοτική νομοθεσία, που επιβάλλουν την άμεση άρση της κράτησης υπηκόου τρίτης χώρας με τη συμπλήρωση του ανώτατου χρονικού διαστήματος κράτησης εν όψει απομάκρυνσης (18 μήνες), πολλώ δε μάλλον δε δύναται να νομιμοποιήσει την επ’ αόριστον επιβολή του ενός τέτοιου στερητικού της ελευθερίας μέτρου.
Οι πρώτες, αμφισβητούμενης νομιμότητας, αποφάσεις έχουν ήδη εκδοθεί και επιδοθεί σε κρατούμενους οι οποίοι συμπληρώνουν σήμερα 15 μήνες κράτησης, με τις οποίες αυτοί καλούνται να συναινέσουν και να συνεργαστούν για την υλοποίηση της απόφασης επιστροφής τους, πριν την λήξη του 18μηνου, διαφορετικά θα τους επιβληθεί το «περιοριστικό μέτρο» της υποχρεωτικής διαμονής στο κέντρο κράτησης όπου ήδη βρίσκονται ή «σε οποιονδήποτε άλλον χώρο κράτησης απαιτηθεί».  Σε διάφορα κέντρα κράτησης ανά την επικράτεια έχουν ήδη αρχίσει να σημειώνονται οι πρώτες αντιδράσεις, με έναρξη απεργίας πείνας ή άλλες εκδηλώσεις ενδεικτικές της ψυχολογικής αναστάτωσης στην οποία οι κρατούμενοι έχουν περιέλθει, καθώς μάλιστα δεν έχουν σαφείς πληροφορίες και ενημέρωση για το αν θα συνεχισθεί η κράτησή τους και για πόσο ακόμα.

Η επ’ αόριστον επιβολή του μέτρου της διοικητικής κράτησης, βρίσκεται σε προφανή αναντιστοιχία με τις επιταγές του κράτους δικαίου, οδηγεί στην προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων που το Σύνταγμα της Ελλάδος αναγνωρίζει σε κάθε άνθρωπο που βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια και οδηγεί την ελληνική διοίκηση σε παράνομες, και συνεπώς ελέγξιμες υπό το πρίσμα του εθνικού, ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου, πρακτικές.

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες:

–            εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την ανωτέρω εξέλιξη και ζητεί την άμεση ανάκληση της σχετικής Υπουργικής Απόφασης

–            καλεί τις αρμόδιες αρχές να αναθεωρήσουν άμεσα την πολιτική της γενικευμένης συστηματικής και παρατεταμένης κράτησης, ευθυγραμμιζόμενες με την κείμενη νομοθεσία η οποία ορίζει τη διοικητική κράτηση ως έσχατο μέσο, στο πλαίσιο των διαδικασιών επιστροφής και εξέτασης των αιτημάτων ασύλου.

Πηγή: Ελληνικό Συμβούλιο για του Πρόσφυγες, 4.4.2014

Περισσότεροι από 20.000 μετανάστες που ζούσαν στην Ελλάδα έχουν επιστρέψει στις χώρες τους, ανέφερε κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Πάτρα, ο επικεφαλής του γραφείου Ελλάδας, του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, Δανιήλ Εσδράς.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο κ. Εσδράς, το 2013, ήταν η πρώτη χρονιά που έφυγαν από την Ελλάδα περισσότεροι μετανάστες από όσοι μπήκαν στη χώρα.

Η επίσκεψη του Δανιήλ Εσδρά στην Πάτρα έγινε με αφορμή τη λειτουργία στην πόλη γραφείου τού Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, το οποίο φιλοξενείται σε χώρο που παραχώρησε ο δήμος Πατρέων.

Μάλιστα, σύμφωνα με όσα είπε η αντιδήμαρχος ένταξης μεταναστών Μαρία Ανδρικοπούλου- Ρούβαλη, στον ενάμιση μήνα λειτουργίας τού γραφείου, έχουν επιστρέψει στις χώρες τους 10 μετανάστες που ζούσαν στην Πάτρα.

Ο Δανιήλ Εσδράς ανακοίνωσε, ότι σε μερικές ημέρες θα ξεκινήσει στην Πάτρα η λειτουργία ξενώνα για τη φιλοξενία ασυνόδευτων ανηλίκων μεταναστών. Όπως πρόσθεσε, «ο ξενώνας θα παρέχει στέγη και φροντίδα σε αυτά τα παιδιά, σώζοντάς τα από τα κυκλώματα που τα εκμεταλλεύονται».

Εξάλλου, ο δήμαρχος Πατρέων Γιάννης Δημαράς τόνισε, πως «θεωρούμε πολύ σημαντική τη λειτουργία αυτού του γραφείου στην Πάτρα» και πρόσθεσε, ότι «ο δήμος κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια τόσο στην κατεύθυνση της μείωσης του αριθμού των μεταναστών στην πόλη, με συνεχείς πιέσεις για τον έλεγχο του λιμανιού, όσο και στην κατεύθυνση της παροχής βοήθειας προς τους μετανάστες, με τροφή και ρουχισμό, με τη στήριξη δομών για την προστασία των ανήλικων μεταναστών».

Όμως, όπως σημείωσε, το μεταναστευτικό είναι ένα θέμα που δεν μπορεί να επιλυθεί μόνο από τον δήμο. Ακόμη ο Γιάννης Δημαράς τόνισε, ότι «για εμάς οι μετανάστες δεν είναι εχθροί, αλλά άνθρωποι ταλαιπωρημένοι που πρέπει να βοηθηθούν για να επανακτήσουν την αξιοπρέπειά τους» και πρόσθεσε: «Η επιτυχής κοινωνική και εργασιακή ένταξη των μεταναστών, η καταπολέμηση των φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας και η καταπολέμηση του εμπορίου ανθρώπων, είναι χρέος όλων μας».

Πηγή: Nooz.gr, 10.3.2014

Σύσταση στην Ελλάδα να σταματήσει τις ομαδικές απελάσεις μεταναστών έκανε ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Nils Muižnieks με σχετική του επιστολή προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδια και στον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Επιτρόπου, στην επιστολή του προτρέπει την Ελλάδα “να αλλάξει ριζικά τη μεταναστευτική πολιτική και την πρακτική της.”

«Ο μεγάλος αριθμός των αναφερθέντων ομαδικών απελάσεων μεταναστών από την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου αριθμού των Σύριων, οι οποίοι ήθελαν να αποφύγουν την βία του πολέμου, και ισχυρισμοί για κακομεταχείριση των μεταναστών από μέλη της ακτοφυλακής και της συνοριακής αστυνομίας, εγείρουν σοβαρές ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα,” έγραψε ο Muižnieks.

Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας που δημοσιεύθηκε το Δεκέμβριο, Έλληνες αξιωματικοί της αστυνομίας και της ακτοφυλακής κακομεταχειρίζονταν συστηματικά πρόσφυγες από τη Συρία.

Στην επιστολή του, ο Muižnieks επισημαίνει ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να διεξάγουν αποτελεσματικές έρευνες σε όλα τα καταγεγραμμένα περιστατικά και να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να αποτραπεί η επανάληψη τέτοιων πρακτικών όπως επίσης και ότι οι ομαδικές απελάσεις αλλοδαπών είναι ενάντιες στο διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και προκαλεί σοβαρά προβλήματα συμβατότητας με τη θεμελιώδη αρχή της μη επαναπροώθησης, που κατοχυρώνεται στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες.

Πηγή: Lawnet.gr, 15.1.2014

Κάλεσμα προς τα κράτη της Ευρώπης να μην επαναπροωθούν παράνομους μετανάστες στη Βουλγαρία απηύθυνε την Παρασκευή η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR), προειδοποιώντας πως στα βουλγαρικά εδάφη οι μετανάστες κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν «απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση».

Σε έκθεσή της, η Ύπατη Αρμοστεία τονίζει πως, παρά την πρόοδο που έχει καταγραφεί κατά τα τελευταία χρόνια, στη Βουλγαρία οι αιτούντες άσυλο «συχνά δεν έχουν πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες όπως φαγητό και νοσηλεία, αντιμετωπίζουν μεγάλη καθυστερήση στην απογραφή τους, που μετέπειτα τους στερεί βασικά δικαιώματα, και κινδυνεύουν με αυθαίρετη κράτηση».
Παράλληλα, τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν λόγο για σοβαρά προβλήματα στην πρόσβαση σε «αποτελεσματικές διαδικασίες ασύλου».

Βάσει της συμφωνίας του Δουβλίνου, τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης επαναπροωθούν παράνομους μετανάστες στη χώρα μέλος από την οποία εισήλθαν στα εδάφη της Ε.Ε. Ως χώρα που βρίσκεται στα ανατολικά σύνορα της ενωμένης Ευρώπης, η Βουλγαρία είναι πύλη παράνομων μεταναστών στη Γηραιά Ήπειρο.

Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί κατά τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω του εμφύλιου σπαραγμού στη Συρία. Συγκεκριμένα, το 2013, περισσότεροι από 9.000 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο στη Βουλγαρία, τη στιγμή που κατά μέσο όρο οι αιτήσεις ετησίως δεν υπερέβαιναν τις 1.000 από την είσοδο της Σόφιας στην Ε.Ε το 2007.

Αναλυτικά η θέση της UNHCR

Πηγή: Skai.gr, 3.1.2014

Σε μια περίοδο που ολόκληρη η κοινωνία υφίσταται τις συνέπειες της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης, οι μετανάστες γίνονται συχνότερα θύματα περιθωριοποίησης και διακρίσεων, αλλά και στόχος βίαιων επιθέσεων, επισημαίνει ο Συνήγορος του Πολίτη με αφορμή την παγκόσμια ημέρα μεταναστών. Η ανεξάρτητη αρχή έχει δεχτεί μεγάλο αριθμό αναφορών, από μετανάστες και οργανώσεις τους, και έχει προτείνει στο υπουργείο Εσωτερικών μια σειρά από μέτρα για την βελτίωση του θεσμικού πλαισίου για την μετανάστευση και την κοινωνική ένταξη, καθώς και την διαδικασία κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας, για μετανάστες δεύτερης γενιάς λόγω γέννησης ή φοίτησης.

1. Δελτίο Τύπου

2.Παρατηρήσεις επί του Σχεδίου Νόμου για την Κύρωση του Κώδικα Μετανάστευσης

3. Προτάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη για την Ιθαγένεια 

“Οι ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε να σκύψουν το κεφάλι από ντροπή για τους θλιβερά χαμηλούς αριθμούς προσφύγων από τη Συρία, τους οποίους είναι έτοιμοι να μετεγκαταστήσουν”, δηλώνει η Διεθνής Αμνηστεία στην έκθεσής της με τίτλο “Διεθνής αποτυχία: Η κρίση των σύρων προσφύγων”, η οποία δημοσιεύεται σήμερα.Στην Έκθεσή της, η οργάνωση αναφέρει λεπτομερώς πώς τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν προσφερθεί να ανοίξουν τις πύλες τους μόνο σε περίπου 12.000 από τους πιο ευάλωτους πρόσφυγες από τη Συρία: μόλις 0,5 τοις εκατό επί των 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.

Όπως τονίζει η οργάνωση, ο όγκος των 2,3 εκατομμυρίων προσφύγων -97 τοις εκατό- έχουν καταφύγει σε πέντε γειτονικές χώρες -το Λίβανο, την Ιορδανία, την Τουρκία, το Ιράκ και την Αίγυπτο. Η άφιξη των προσφύγων από τη Συρία στο Λίβανο έχει αυξήσει τον πληθυσμό της χώρας κατά περίπου 20%.

Από τον Ιούλιο του 2013, η Διεθνής Αμνηστία έχει πραγματοποιήσει ερευνητικές αποστολές εξετάζοντας την κατάσταση των προσφύγων, μεταξύ άλλων χωρών, της Βουλγαρίας, της Αίγυπτου, της Ελλάδας, του Ιράκ, της Ιταλίας, της Ιορδανίας, του Λίβανου, της Λιβύης και της Τουρκίας. «Η Ε.Ε. έχει αποτύχει παταγωδώς να ανταποκριθεί στο ρόλο της μέσω παροχής ασφαλούς καταφυγίου στους πρόσφυγες, οι οποίοι έχουν χάσει τα πάντα εκτός από την ίδια τους τη ζωή. Ο αριθμός των ατόμων που είναι έτοιμοι να μετεγκατασταθούν είναι πραγματικά οικτρός. Οι ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι από ντροπή», δήλωσε ο Σαλίλ Σετί, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.

Η πλησιέστερη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα -η Λευκωσία- απέχει μόλις 300 χιλιόμετρα από τη Δαμασκό. Ωστόσο, τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν δεσμευτεί συλλογικά για την μετεγκατάσταση μόνο ενός πολύ μικρού ποσοστού των πιο ευάλωτων προσφύγων της Συρίας. Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναλύει τα στοιχεία.

– Μόνο 10 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσέφεραν θέσεις μετεγκατάστασης ή υποδοχής για ανθρωπιστικούς λόγους σε πρόσφυγες από τη Συρία.

– Η Γερμανία είναι μακράν η πιο γενναιόδωρη -δεσμεύτηκε να δεχτεί 10.000 πρόσφυγες, ήτοι 80 τοις εκατό επί του συνόλου των δεσμεύσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

– Εκτός από τη Γερμανία, τα υπόλοιπα 27 κράτη μέλη της Ε.Ε. έχουν προσφερθεί να δεχθούν μόλις 2.340 πρόσφυγες από τη Συρία.

– Η Γαλλία προσέφερε μόνο 500 θέσεις, ήτοι 0,02 τοις εκατό επί του συνολικού αριθμού των ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τη Συρία.

– Η Ισπανία συμφώνησε να λάβει μόνο 30 άτομα, ήτοι 0,001 τοις εκατό των προσφύγων από τη Συρία.

– Δεκαοκτώ κράτη μέλη της Ε.Ε. -συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιταλίας- δεν προσέφεραν καθόλου θέσεις.

Καθώς πλησιάζει ο χειμώνας, οι συνθήκες για 2,2 εκατομμύρια ανθρώπους που εγκατέλειψαν τη Συρία προς γειτονικές χώρες επιδεινώνονται με ταχείς ρυθμούς.

Με μόνο 12.000 προσφερόμενες θέσεις εκ μέρους των κρατών μελών της Ε.Ε. για την μετεγκατάσταση ή αποδοχή για ανθρωπιστικούς λόγους, άλλοι επιχειρούν το ταξίδι με άλλους τρόπους. Δεκάδες χιλιάδες έφθασαν στην Ευρώπη προσπαθώντας να ζητήσουν άσυλο, ενώ διακινδύνευσαν τη ζωή και τη σωματική τους ακεραιότητα τους σε δύσκολα ταξίδια, μέσω θάλασσας ή ξηράς.

Η έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας αποκαλύπτει ότι πρώτα πρέπει να σπάσουν τα τείχη του Φρουρίου «Ευρώπη». Πολλοί έρχονται αντιμέτωποι με βίαιες απωθήσεις από την αστυνομία και την ακτοφυλακή ή κρατούνται επί εβδομάδες υπό άθλιες συνθήκες.

Το ταξίδι στην Ιταλία μέσω θάλασσας

Κάθε χρόνο εκατοντάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο. Εκτιμάται ότι τον Οκτώβριο έχασαν τη ζωή τους περίπου 650 πρόσφυγες και μετανάστες, όταν τρεις βάρκες βυθίστηκαν ενώ προσπαθούσαν να φτάσουν στην Ευρώπη από τη Βόρεια Αφρική. Περισσότεροι από 10.000 πρόσφυγες από τη Συρία φέρεται να έχουν φθάσει στις ακτές της Ιταλίας κατά τους πρώτους 10 μήνες του τρέχοντος έτους. Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας παρέχει προσωπικές μαρτυρίες από εκείνους που προσπάθησαν να φθάσουν στην Ευρώπη μέσω θάλασσας. Σε δύο από τις κύριες πύλες εισόδου στην Ε.Ε., τη Βουλγαρία και την Ελλάδα, οι πρόσφυγες από τη Συρία υφίστανται άθλια μεταχείριση, και, μεταξύ άλλων, βρίσκονται αντιμέτωποι με απειλητικές για τη ζωή τους επιχειρήσεις απώθησης κατά μήκος των ελληνικών ακτών, καθώς και κράτηση επί εβδομάδες σε κακές συνθήκες στη Βουλγαρία.

Ελλάδα: απωθήσεις πίσω στη θάλασσα

Πρόσφυγες περιέγραψαν στη Διεθνή Αμνηστία πώς έλληνες αστυνομικοί ή συνοροφύλακες, με όπλα και ολοπρόσωπες κουκούλες, τους κακομεταχειρίστηκαν, τους πήραν όλα τα υπάρχοντά τους και τελικά τους απώθησαν πίσω στην Τουρκία.

Ένας 32χρονος άνδρας από τη Συρία περιέγραψε πώς τον Οκτώβριο ο ίδιος και η μητέρα του ήρθαν αντιμέτωποι με την ελληνική συνοροφυλακή κοντά στη Σάμο. Ανήκαν σε μια ομάδα 35 ατόμων, μεταξύ των οποίων γυναίκες και μικρά παιδιά, οι οποίοι απωθήθηκαν πίσω στην Τουρκία. «Έβαλαν όλους τους άνδρες να ξαπλώσουν στο σκάφος, πάταγαν πάνω μας και μας χτύπαγαν με τα όπλα τους επί τρεις ώρες. Στη συνέχεια, γύρω στις 10 το πρωί, αφού αφαίρεσαν τη μηχανή, μας έβαλαν πίσω στο πλαστικό σκάφος και μας οδήγησαν πίσω στα τουρκικά ύδατα, οπού μας άφησαν στη μέση της θάλασσας». Ο αριθμός των παράνομων επιχειρήσεων απώθησης από την Ελλάδα δεν είναι γνωστός.

Ωστόσο, η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι έχουν απωθηθεί εκατοντάδες άνθρωποι. Τα τελευταία δύο χρόνια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διέθεσε 228 εκατομμύρια για την ενίσχυση των συνοριακών ελέγχων. Συγκριτικά, για το ίδιο χρονικό διάστημα, μόλις 12 εκατομμύρια ευρώ διατέθηκαν στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων, το οποίο υποστηρίζει τις προσπάθειες υποδοχής προσφύγων.

Βουλγαρία: υπό κράτηση και περιορισμό

Μεταξύ Ιανουάριου και Νοεμβρίου του 2013, έφτασαν στη Βουλγαρία περίπου 5.000 πρόσφυγες από τη Συρία. Η πλειονότητα στεγάζεται σε κέντρα έκτακτης ανάγκης, το μεγαλύτερο των οποίων βρίσκεται στην πόλη Harmanli. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κλειστό κέντρο κράτησης. Η Διεθνής Αμνηστία διαπίστωσε ότι πρόσφυγες ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες, σε κοντέινερ, σε ένα ερειπωμένο κτήριο και σε σκηνές. Υπήρχε έλλειψη επαρκών εγκαταστάσεων υγιεινής και η πρόσβαση σε τρόφιμα, κλινοσκεπάσματα ή φάρμακα ήταν περιορισμένη. Πολλοί άνθρωποι είχαν ανάγκη από ιατρική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων που είχαν τραυματιστεί στις συγκρούσεις, ατόμων που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας. Κάποιοι πρόσφυγες στην Harmanli είπαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι είχαν τεθεί υπό κράτηση επί περισσότερο από ένα μήνα.

«Δεκάδες χιλιάδες διακινδυνεύουν τις ζωές τους με επικίνδυνα ταξίδια μέσω θάλασσας ή ξηράς προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη. Έχουμε δει εκατοντάδες να χάνουν τη ζωή τους στη Μεσόγειο. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι πολλοί από εκείνους που διακινδύνευσαν τη ζωή και τη σωματική τους ακεραιότητα για να έρθουν εδώ, αναγκάζονται είτε να γυρίσουν πίσω, είτε κρατούνται σε πραγματικά άθλιες συνθήκες με ανεπαρκή τροφή, νερό ή ιατρική φροντίδα», δήλωσε ο Σαλίλ Σετί.

Η Ευρώπη πρέπει να δράσει

«Οι κοινοτοπίες των ηγετών της Ευρώπης ακούγονται ρηχές μπροστά στα αποδεικτικά στοιχεία», δήλωσε ο Σαλίλ Σετί. “Η ΕΕ πρέπει να ανοίξει τα σύνορά της, να παράσχει ασφαλή διέλευση, και να σταματήσει τις άθλιες αυτές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.” Μόλις 55.000 πρόσφυγες από τη Συρία (2,4 τοις εκατό επί του συνολικού αριθμού των ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τη Συρία) έχουν καταφέρει να περάσουν και να ζητήσουν άσυλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Από όσους κατάφεραν να σπάσουν τα οδοφράγματα του Φρουρίου «Ευρώπη», πολλοί κατευθύνονται στη Σουηδία ή τη Γερμανία, οι οποίες έχουν προσφέρει τη μεγαλύτερη βοήθεια στους αιτούντες άσυλο. Στα δύο χρόνια έως το τέλος του Οκτωβρίου 2013, η Σουηδία έλαβε 20.490 νέες αιτήσεις ασύλου από τη Συρία και η Γερμανία έλαβε 16.100 αιτήσεις. Λιγότεροι από 1.000 άνθρωποι έχουν ζητήσει άσυλο από την Ελλάδα, την Ιταλία και την Κύπρο.

Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης:

Να αυξήσουν σημαντικά τις θέσεις μετεγκατάστασης και αποδοχής για ανθρωπιστικούς λόγους για τους πρόσφυγες από τη Συρία.

Να ενισχύσουν τις ικανότητες αναζήτησης και διάσωσης στην περιοχή της Μεσογείου για τον εντοπισμό σκαφών που βρίσκονται σε κίνδυνο και να βοηθούν εκείνους που βρίσκονται επί του σκάφους.

Να διασφαλίσουν ότι όσοι διασώζονται δέχονται αξιοπρεπή μεταχείριση και έχουν πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου.

Να διασφαλίσουν ότι θα τερματιστούν οι παράνομες απωθήσεις.

Να παράσχουν ασφαλείς διόδους για σύρους αιτούντες ασύλου που επιθυμούν να ταξιδέψουν σε ευρωπαϊκά κράτη μέλη.

Η ΕΕ, τα κράτη μέλη της, και η διεθνής κοινότητα πρέπει να συνεχίσει να παρέχει στήριξη στις χώρες που φιλοξενούν τους μεγαλύτερους αριθμούς προσφύγων, ιδίως την Ιορδανία και το Λίβανο.

Πηγή: Lawnet.gr, 13.12.2013

Νέες κατευθυντήριες οδηγίες έδωσε στη δημοσιότητα η Υ.Α. σχετικά με την εξέταση των αιτημάτων ασύλου από άτομα που επιδιώκουν να αποφύγουν τη στρατολόγηση στις κρατικές ένοπλες δυνάμεις και σε μη κρατικές ένοπλες ομάδες.

Οι επικαιροποιημένες κατευθυντήριες οδηγίες προσφέρουν συμβουλές σε κυβερνήσεις, σε όσους παρέχουν νομικές υπηρεσίες  και σε άλλους φορείς, σχετικά με την εξέταση αιτημάτων ασύλου με βάση τη Σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων. Η Υ.Α. ελπίζει ότι αυτές οι κατευθυντήριες οδηγίες θα διευκολύνουν μια συνεπή και συνεκτική προσέγγιση κατά την εξέταση αυτών των υποθέσεων από όλα τα κράτη.

Η Υ.Α. αναγνωρίζει ότι όλες οι χώρες έχουν δικαίωμα στην αυτοάμυνα στο πλαίσιο τόσο του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών όσο και του διεθνούς εθιμικού δικαίου, και ότι τα κράτη μπορούν να απαιτούν από τους πολίτες τους να υπηρετούν στρατιωτική θητεία. Ωστόσο, το δικαίωμα αυτό δεν είναι απόλυτο.

Στις συστάσεις της Υ.Α. επισημαίνεται ότι ένα αίτημα για διεθνή προστασία –δηλαδή, για προσφυγικό καθεστώς– θα πρέπει να εξετάζεται στις ακόλουθες πέντε περιπτώσεις:

Πρώτον, όταν σε όσους αντιτίθενται στη στρατιωτική θητεία για λόγους συνείδησης επιβάλλεται τιμωρία που ισοδυναμεί με δίωξη. Δεύτερον, σε περιπτώσεις που το άτομο αντιτίθεται σε στρατιωτικές ενέργειες που παραβιάζουν τα πρότυπα που προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο.

Τρίτον, όταν το άτομο αντιτίθεται σε θητεία στις κρατικές ένοπλες δυνάμεις, επειδή οι συνθήκες διεξαγωγής της ισοδυναμούν με βασανιστήρια ή με άλλη σκληρή ή απάνθρωπη μεταχείριση. Τέταρτον, όταν επιχειρεί να αποφύγει την αναγκαστική στρατολόγηση από μη κρατικές ομάδες, κι εφόσον το κράτος δεν είναι σε θέση να το προστατεύσει από αυτή τη στρατολόγηση.

Πέμπτον, στις περιπτώσεις που αφορούν παράνομη στρατολόγηση παιδιών σε στρατιωτική υπηρεσία ή εξαναγκασμό τους να εμπλακούν σε εχθροπραξίες.

Η Υ.Α. εκδίδει αυτές τις νέες κατευθυντήριες γραμμές, δεδομένης μιας σειράς αλλαγών στις πρακτικές των κρατών και σε ορισμένους περιορισμούς που τίθενται αναφορικά με τη στρατιωτική θητεία από το διεθνές δίκαιο.

Οι πλήρεις οδηγίες είναι διαθέσιμες εδώ

Η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε έκθεση στην οποία καταγγέλλει τις συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται οι μετανάστες οικοδόμοι στο Κατάρ, ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου του 2022.

Οι εργαζόμενοι στη χώρα του Κόλπου, αντιμετωπίζουν πολλές δυσχέρειες, περιλαμβανομένων «της μη καταβολής των μισθών τους, των σκληρών και επικίνδυνων συνθηκών εργασίας και ενός επιπέδου διαβίωσης που προκαλεί σοκ», αναφέρει στην έκθεσή της η οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία εδρεύει στη Μεγάλη Βρετανία.

Η ανάθεση της διοργάνωσης στο Κατάρ είχε επίσης επικριθεί λόγω των ιδιαίτερα υψηλών θερμοκρασιών στις χώρες του Κόλπου το καλοκαίρι, οι οποίες συνήθως ξεπερνούν τους 40° Κελσίου.

Ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, Σαλίλ Σέτι επεσήμανε σχετικά: «Τα ευρήματά μας καταδεικνύουν ένα τρομακτικό επίπεδο εκμετάλλευσης στον τομέα των κατασκευών στο Κατάρ».

Η FIFA έχει καθήκον να στείλει δημόσια ένα ισχυρό μήνυμα ότι δεν θα ανεχθεί παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κατασκευαστικά έργα που σχετίζονται με το Παγκόσμιο Κύπελλο, πρόσθεσε ο κ. Σέτι.

«Είναι ασυγχώρητο, μετανάστες εργαζόμενοι να τυγχάνουν ανελέητης εκμετάλλευσης και να στερούνται τους μισθούς τους σε μια από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου», υπογράμμισε ο κ. Σέτι.

Διεθνής συνδικαλιστική αντιπροσωπεία είχε καλέσει τον Οκτώβριο το Εμιράτο να βελτιώσει άμεσα τις συνθήκες ζωής των μεταναστών εργαζομένων, ιδίως στον τομέα των κατασκευών, στον οποίο καταγράφονται εκατοντάδες θάνατοι εργαζόμενων τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Ο ΟΗΕ είχε επίσης καλέσει πρόσφατα το Εμιράτο να λάβει μέτρα για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας των μεταναστών εργατών, αν και είχε αναγνωρίσει πως οι αρχές «λαμβάνουν μέτρα».

Πηγή: Lawnet.gr, 18.11.2013