τελευταια νεα
Tag

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Browsing

Παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ (απαγόρευση βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης) για τις συνθήκες διαβίωσης μιας εγκύου αιτούσας διεθνούς προστασίας στη Σάμο το 2019.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εξέδωσε στις 4 Απριλίου 2023 την απόφαση A.D. κατά Ελλάδας, αναγνωρίζοντας παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ (απαγόρευση βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης) για τις συνθήκες διαβίωσης μιας εγκύου αιτούσας διεθνούς προστασίας στη Σάμο το 2019.

Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι κατά την άφιξή της στη Σάμο ήταν έξι μηνών έγκυος, με ιατρικό ιστορικό αποβολών. Έμενε σε μια σκηνή έξω από το ΚΥΤ όπου δεν είχε πρόσβαση σε επαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής. Όταν η σκηνή της καταστράφηκε, διέμενε σε νέα που βρισκόταν εντός των εγκαταστάσεων του ΚΥΤ, όπου οι εγκαταστάσεις δεν πληρούσαν τις ελάχιστες προυποθέσεις υγιεινής.

Το ΕΔΔΑ κήρυξε την προσφυγή παραδεκτή απορρίπτοντας την ένσταση της Ελληνικής Κυβέρνησης ότι η προσφεύγουσα δεν είχε υποβάλει γραπτές αιτήσεις προς τις αρμόδιες αρχές ή τα εθνικά δικαστήρια επικαλούμενη τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων της και ως εκ τούτου δεν είχε εξαντλήσει τα εσωτερικά ένδικα μέσα. Το Δικαστήριο σημείωσε ότι οι ανάγκες στέγασης της αντιμετωπίστηκαν μόνο όταν γεννήθηκε το παιδί της, μολονότι αυτές οι ανάγκες της ήταν γνωστές στις αρχές σχεδόν τρεις μήνες πριν.

Στη συνέχεια, το ΕΔΔΑ παρατήρησε ότι η προσφεύγουσα διέμενε στο ΚΥΤ Σάμου για περίπου δυόμισι μήνες. Το Δικαστήριο έκρινε ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η προσφεύγουσα βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο της εγκυμοσύνης της και επομένως χρειαζόταν εξειδικευμένη φροντίδα. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η μεταχείριση της προσφεύγουσας υπερέβη το ελάχιστο όριο σοβαρότητας που απαιτείται για την εφαρμογή του Άρθρου 3 και ως εκ τούτου καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ.

Απόρριψη από τις εγχώριες αρχές αιτήματος της προσφεύγουσας, δημοσιογράφου, για πρόσβαση στα κέντρα υποδοχής αιτούντων άσυλο. Οι εθνικές αρχές δεν απέδειξαν την ανάγκη επιβολής περιορισμών του δικαιώματός της στην ελευθερία της έκφρασης. παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης (άρθρο 10 της ΕΣΔΑ).

Τον Ιούλιο του 2016 η προσφεύγουσα υπέβαλε αίτηση χορήγησης αδείας στην Υπηρεσία Μετανάστευσης και Ιθαγένειας με σκοπό να εισέλθει και να προβεί σε ηχογραφήσεις στα κέντρα υποδοχής αιτούντων άσυλο και προσφύγων. Η Υπηρεσία αυτή απέρριψε το αίτημα της επικαλούμενη την «ασφάλεια και τα προσωπικά δικαιώματα» των φιλοξενουμένων στα κέντρα υποδοχής.

Το Δικαστήριο εκτίμησε ότι οι εθνικές αρχές δεν απέδειξαν την ανάγκη επιβολής περιορισμών του δικαιώματός της στην ελευθερία της έκφρασης και διαπίστωσε παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης (άρθρο 10 της ΕΣΔΑ).

Η κράτηση παιδιών ήταν παράνομη, καθώς δεν υπόκεινταν στην απόφαση απέλασης και όλες οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων ανέφεραν μόνο ότι αυτά συνόδευαν τη μητέρα τους. Ως αποτέλεσμα, βρίσκονταν σε νομικό κενό για περισσότερο από ένα μήνα χωρίς κάποιο αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα στη διάθεσή τους και η κράτηση ή η αποφυλάκισή τους εξαρτιόταν πλήρως από τη νομική κατάσταση της μητέρας τους.

Στις 17 Ιανουαρίου 2023, το ΕΔΔΑ εξέδωσε την απόφασή του στην υπόθεση Minasian and Others κατά Μολδαβίας (αριθμ. προσφυγής 26879/17). Η υπόθεση αφορούσε μια μητέρα και τα τρία ανήλικα παιδιά της που διέμεναν νόμιμα στη Μολδαβία, έχοντας διαφύγει εκεί απο τη χώρα καταγωγής τους (Γεωργία). Η οικογένεια πέρασε παράτυπα τα σύνορα με τη Ρουμανία, αλλά τους επέστρεψαν αμέσως στη Μολδαβία. Στη συνέχεια, το Γραφείο Μετανάστευσης και Ασύλου της Μολδαβίας διέταξε την επιστροφή της μητέρας στην Ουκρανία, από οπου ειχαν εισέλθει στη Μολδαβία. Τα παιδιά της δεν αναφέρθηκαν σε αυτή την απόφαση. Όλοι τους κρατήθηκαν στη συνέχεια.

Όσον αφορά το άρθρο 5 παράγραφος 1 της ΕΣΔΑ, το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε την προσφυγή της μητέρας ως απαράδεκτη, καθώς δεν υπέβαλε δεόντως παράπονα κατά της στέρησης της ελευθείας της σύμφωνα με το εσωτερικό δίκαιο.

Αντίθετα, το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η κράτηση παιδιών ήταν παράνομη, καθώς δεν υπόκεινταν στην απόφαση απέλασης και όλες οι αποφάσεις των εθνικών δικαστηρίων ανέφεραν μόνο ότι αυτά συνόδευαν τη μητέρα τους. Το Δικαστήριο σημείωσε ότι τα εθνικά δικαστήρια δεν έκαναν καμία ανάλυση για το κατά πόσον η κράτηση παιδιών ήταν μέτρο έσχατης ανάγκης, δεδομένου ότι δεν εξετάστηκε η κατάσταση των παιδιών. Επιπλέον, δεν υπήρξε απαραίτητη ανάλυση για το εάν η κράτηση ήταν κατάλληλη για παιδιά, ιδίως όσον αφορά τις επαφές με τους συνομηλίκους τους, τις ψυχαγωγικές και άλλες δραστηριότητες.

Το ΕΔΔΑ έκρινε περαιτέρω ότι η Μολδαβία παραβίασε το άρθρο 5 παράγραφος 4 της ΕΣΔΑ όσον αφορά τα παιδιά. Το Δικαστήριο παρατήρησε ότι ενώ η μητέρα ήταν σε θέση να αμφισβητήσει την κράτησή της, τα παιδιά δεν μπορούσαν να το κάνουν λόγω έλλειψης νομικής βάσης. Ως αποτέλεσμα, βρίσκονταν σε νομικό κενό για περισσότερο από ένα μήνα χωρίς κάποιο αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα στη διάθεσή τους και η κράτηση ή η αποφυλάκισή τους εξαρτιόταν πλήρως από τη νομική κατάσταση της μητέρας τους.