Το έγκλημα της διευκόλυνσης εξόδου από τη χώρα είναι αυτοτελής πράξη που προσβάλλει την πολιτειακή εξουσία και όχι φύσει συμμετοχική πράξη, ώστε το άδικο της οποίας να εξαρτάται από τον άδικο χαρακτήρα της εξόδου. Αβάσιμη η αίτιαση της αναιρεσείουσας, ότι ενόψει του μη άδικου χαρακτήρα της αξιόποινης πράξης της παράνομης εξόδου από τη χώρα, λόγω της ιδιότητας του αλλοδαπού ως αναγνωρισθέντος πολιτικού πρόσφυγα από την Ελληνική Δημοκρατία, δεν νοείται αξιόποινη πράξη διευκόλυνσης της παράνομης εξόδου του απο τη χώρα.
Στο άρθρο 29 παρ.5 εδ. α του Ν. 4251/2014, ορίζεται πως όποιος διευκολύνει την είσοδο στο ελληνικό έδαφος ή την έξοδό του από αυτό πολίτη τρίτης χώρας, χωρίς να υποβληθεί στον έλεγχο που προβλέπεται από το άρθρο 5, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών και χρηματική ποινή τουλάχιστον είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ. Ως διευκόλυνση εξόδου αλλοδαπών προσώπων, η οποία καθιερώνεται ως αυτοτελές έγκλημα, νοείται η παρεχόμενη στα πρόσωπα αυτά, που δεν έχουν το προς τούτο δικαίωμα, βοήθεια προς διέλευσή τους χωρίς έλεγχο από την οριοθετική γραμμή των συνόρων της Ελλάδος με ξένο κράτος, προς το οποίο πραγματοποιείται η έξοδος τους καθώς και η διευκόλυνση με οποιονδήποτε άλλον τρόπο της περαιτέρω, χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις, προώθησής τους από το ελληνικό σε ξένο έδαφος. Για την αντικειμενική θεμελίωση απαιτείται διευκόλυνση, υπό την ως άνω έννοια της εξόδου από το ελληνικό έδαφος προσώπων μη δικαιουμένων προς τούτο ή των οποίων απαγορεύεται η έξοδος. Προς στοιχειοθέτηση του ως άνω αδικήματος, απαιτείται συγκεκριμένη πράξη του δράστη που προορίζεται κατά φύση και σκοπό στην αποφυγή του ελέγχου του τρίτου προσώπου κατά τη διέλευση και μπορεί κατά αιτιώδη σύνδεσμο να επιφέρει αυτή ( ΑΠ 1847/2018, ΑΠ 1095/2018, ΑΠ 859/2016, ΑΠ 2035/2008). Περαιτέρω ο πρόσφυγας προστατεύεται διεθνώς από τη σύμβαση της Γενεύης του 1951 “περί του καθεστώτος των προσφύγων” και από το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967 για το καθεστώς των προσφύγων, με το οποίο τροποποιήθηκε η σύμβαση της Γενεύης. Σύμφωνα με το άρθρο 1Α παρ.2 της Σύμβασης της Γενεύης, πρόσφυγας θεωρείται κάθε φυσικό πρόσωπο α) που έχει δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή κοινωνικών πεποιθήσεων, β) βρίσκεται εκτός της χώρας της ιθαγένειας του ή της χώρας συνήθους διαμονής του, εφόσον πρόκειται για ανιθαγενή και γ) δεν δύναται ή, λόγω του φόβου του, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας αυτής. Η ιδιότητα του πρόσφυγα αποτελεί προσωπικό λόγο απαλλαγής από την ποινή που δεν επηρεάζει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης (ΑΠ 1513/2007, ΑΠ 1498/1999). Το έγκλημα της διευκόλυνσης εξόδου από τη χώρα είναι αυτοτελής πράξη που προσβάλλει την πολιτειακή εξουσία και όχι φύσει συμμετοχική πράξη, ώστε το άδικο της οποίας να εξαρτάται από τον άδικο χαρακτήρα της εξόδου. Άλλωστε αυτοί που διευκολύνουν τελούν πράξεις με αυτοτελή απαξία, γι` αυτό το άδικο που θέτουν είναι αυτουργικό και όχι συμμετοχικό.
Ορθή και αιτολογημένη η καταδίκη της αναιρεσίουσας, η οποία ενεργώντας με πρόθεση και έχοντας αποφασίσει να εκτελέσει το κακούργημα της, διευκολύνσεως της εξόδου από την χώρα του αλλοδαπού, υπηκόου …, … και …, χωρίς ο τελευταίος, ο οποίος έφερε μαζί του γνήσιο μεν ταξιδιωτικό έγγραφο …, το οποίο είχε εκδοθεί στο όνομα ….., να υποβληθεί στον από το άρθρο 5 του ν.4251/2014 επιβαλλόμενο έλεγχο, παρέσχε σ` αυτόν βοήθεια, με το να τον συνοδεύσει τόσο από το λιμάνι του.. προς τη νήσο …, όσο και από το λιμάνι … της νήσου … προς τον κρατικό Αερολιμένα …, καθώς και εντός του χώρου του τελευταίου, όπου παρείχε σε αυτόν κάθε δυνατή βοήθεια και κάλυψη από τις αρχές, έχοντας καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας και διαβατήριο Αρχών …, το οποίο της παρείχε ελευθερία κινήσεων εντός του ευρωπαϊκού χώρου και εκμεταλλευόμενη το συνωστισμό των ατόμων που επικρατούσε στον ανωτέρω αερολιμένα, λόγω της ιδιαίτερα αυξημένης ταξιδιωτικής κίνησης, καθοδηγώντας τον αλλοδαπό στο χώρο έκδοσης των εισιτηρίων και ελέγχου ασφαλείας των χειραποσκευών, προκειμένου να μην κινήσει υποψίες και να μην εντοπισθεί το αμφιβόλου γνησιότητας ταξιδιωτικό έγγραφο που έφερε επάνω του και με σκοπό να εισέλθει στην αίθουσα αναχωρήσεων και να ταξιδέψουν μαζί προς τις . . Αβάσιμη η αίτιαση της αναιρεσείουσας, ότι ενόψει του μη άδικου χαρακτήρα της αξιόποινης πράξης της παράνομης εξόδου από τη χώρα, λόγω της ιδιότητας του αλλοδαπού ως αναγνωρισθέντος πολιτικού πρόσφυγα από την Ελληνική Δημοκρατία, αφού αθωώθηκε από το Ποινικό Δικαστήριο με την αιτιολογία ότι συνιστά προσωπικό λόγο απαλλαγής, δεν νοείται αξιόποινη πράξη διευκόλυνσης της παράνομης εξόδου του απο τη χώρα.
