Από τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1 και 2 του Π.Δ. 114/2010, όπως αυτό ισχύει, 10 και 15 του ΠΔ 96/2008 προκύπτει ότι με την επιψήφισή τους θεσπίσθηκαν οι ελάχιστες απαιτήσεις για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των ανιθαγενών ως προσφύγων ή προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας, τα οποία διώκονται από τις αρχές του εκζητούντος κράτους, λόγω των πολιτικών φρονημάτων τους, του φύλου, της φυλής, της θρησκείας, της εθνοτικής καταγωγής, της ιθαγένειας κ. λ. π. και κινδυνεύει η ζωή, η σωματική ακεραιότητα, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια τους σε περίπτωση εκδόσεως και παραδόσεως τους στο κράτος αυτό. Η αυξημένη, όμως, κατά τα άνω προστασία δεν καταλαμβάνει τις ενέχουσες αξιόποινο χαρακτήρα παραβατικές συμπεριφορές, που έχουν έρεισμα ιδιωτικές διαφορές και δεν συγκεντρώνουν τα χαρακτηριστικά των εξαιρετικών περιπτώσεων.
Στις τελευταίες δεν υπάγεται η υπό κρίση περίπτωση, δεδομένου ότι ο εκζητούμενος αλβανός υπήκοος, ο οποίος προήλθε στην κατάθεση προδήλως αόριστης, κατά περιεχόμενο, αιτήσεως παροχής ασύλου αμέσως μετά τη σύλληψή του, αντιτίθεται στην έκδοσή του, επικαλούμενος λόγους αντεκδικήσεως από τρίτους και συγκεκριμένα από τους εκ της επιλήψιμης συμπεριφοράς του παθόντες και όχι από κρατικά όργανα, ουδόλως δε προέκυψε από τις περιστάσεις ενδεχόμενο υποκειμένων, πραγματικών ή κατ’ επίφαση, πολιτικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και άλλων λόγων, συναρτωμένων με το αίτημα εκδόσεως και επαγομένων κίνδυνο διώξεώς του στο εκζητούν κράτος της Αλβανίας κατά τρόπο που συνιστά σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή, τη σωματική ακεραιότητα και την ελευθερία του.
Συνεπώς οι ισχυρισμοί του εκζητουμένου ότι δεν πρέπει να χωρήσει η έκδοσή του, διότι έχει υποβάλει την από 12.2.2014 αίτηση για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου και ότι η ζωή του κινδυνεύει, λόγω της διαθέσεως αντεκδικήσεως των παθόντων και αντιδίκων του (“βεντέτας”), με τους οποίους έχει περιουσιακές διαφορές, είναι αβάσιμοι και το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών που απέρριψε τους ισχυρισμούς του εκζητουμένου και του πληρεξουσίου δικηγόρου του, που υποστήριξαν ότι, η αιτουμένη έκδοσή του στην Αλβανία απαγορεύεται, αφενός διότι αυτός υπέβαλε αρμοδίως στην Ελλάδα το από 12-02-2014 αίτημα παροχής πολιτικού ασύλου, αφετέρου διότι θα κινδυνεύσει στην Αλβανία η ζωή του από τους καταγγείλαντες την σε βάρος τους πράξη της απάτης, λόγω υφισταμένης μεταξύ τους “βεντέτας” και απέρριψε το επικουρικό αίτημα της αναβολής της εκδόσεώς του μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της από 12-02-2014 αιτήσεως του για χορήγηση ασύλου και γνωμοδότησε υπέρ της εκδόσεως του εκκαλούντος δεν έσφαλε και πρέπει να απορριφθεί η ένδικη έφεση στο σύνολό της ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν και να επιβληθούν στον εκκαλούντα τα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 ΚΠοινΔ).
Η απόφαση δημοσιεύεται τεύχος Απριλίου 2015 του περιοδικού “Ποινικά Χρονικά”