Κατά την έννοια των εφαρμοστέων διατάξεων του ν. 3386/2005 για την άσκηση της αρμοδιότητας χορηγήσεως, ανανεώσεως ή ανακλήσεως των αδειών διαμονής για άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας δεν συνεκτιμώνται κριτήρια αναγόμενα στην προσωπική ή οικογενειακή κατάσταση του ενδιαφερομένου αλλοδαπού, αλλά κρίνεται αν συντρέχουν ή όχι οι ειδικώς τασσόμενες προϋποθέσεις του νόμου.
Το πλέγμα των ρυθμίσεων αυτών -σε συνδυασμό και με τις λοιπές, συναφείς ρυθμίσεις του νόμου- αποβλέπει σε θεμιτούς σκοπούς δημοσίου συμφέροντος, όπως την κυριαρχικώς ασκούμενη μεταναστευτική πολιτική (υπό την έννοια του ελέγχου των αλλοδαπών που βρίσκονται στη χώρα κατά περιοχές και κατά κλάδο δραστηριότητας με όλες τις εντεύθεν συνέπειες στην άσκηση της πολιτικής αυτής), την ρύθμιση της οικονομικής ζωής και την αποτροπή κλονισμού του συστήματος κοινωνικών ασφαλίσεων.
Οι ρυθμίσεις αυτές, επιβάλλουσες στους αλλοδαπούς την υποχρέωση να συμμορφώνονται με τους ορισμούς (αντικείμενο δραστηριότητας, τοπικά όρια αυτής) των αδειών διαμονής αυτού του τύπου, δεν υπερβαίνουν -και μάλιστα προδήλως- το κατά την κοινή πείρα αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη των σκοπών αυτών ούτε και παρίστανται απρόσφορες προς τούτο.
Το γεγονός ότι οι λόγοι προστασίας της προσωπικής ή οικογενειακής ζωής δεν είναι -κατά τα ήδη γενόμενα ερμηνευτικώς δεκτά- ακουστοί στο παρόν στάδιο, αλλ’ ενδεχομένως σ’ επόμενο (όπως αυτό λ.χ. της απομακρύνσεως του αλλοδαπού από την χώρα), δεν συνιστά παράβαση της Ε.Σ.Δ.Α., οι εγγυήσεις του άρ. 8 (ιδίως της παρ. 2) της οποίας δεν συνεπάγονται και την άνευ ετέρου χορήγηση αδείας διαμονής συγκεκριμένου τύπου, για την οποίαν η οικεία εθνική νομοθεσία απαιτεί την συνδρομή ορισμένων άλλων, ασχέτων προς την οικογενειακή και κοινωνική ζωή, προϋποθέσεων στο πρόσωπο του αλλοδαπού.
Το πλήρες κείμενο της απόφασης πρόκειται να δημοσιευτεί στο υπό έκδοση τεύχος 1/2015 της Επιθεώρησης Μεταναστευτικού Δικαίου