2. Επειδή η, κυρωθείσα με τον ν. 2514/1997 (Α΄ 140), Σύμβαση Εφαρμογής της Συμφωνίας Σένγκεν ορίζει στο άρθρο 1 ότι, κατά την έννοιά της, ως «αλλοδαπός» νοείται «το πρόσωπο, το οποίο δεν είναι υπήκοος Κράτους Μέλους των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων», ενώ στο άρθρο 5, όπως αρχικώς ίσχυε, ότι «1. Μπορεί να επιτραπεί η είσοδος στα εδάφη των Συμβαλλόμενων Μερών, για διαμονή που δεν υπερβαίνει τους τρεις μήνες, στον αλλοδαπό που εκπληρώνει τις ακόλουθες προϋποθέσεις: α) Είναι κάτοχος έγκυρου εγγράφου ή εγγράφων, επιτρεπόντων τη διέλευση των συνόρων (…). β) Είναι κάτοχος έγκυρης θεωρήσεως, αν αυτή απαιτείται. γ)…» και στο άρθρο 26 ότι «1.…τα Συμβαλλόμενα Μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να εισαγάγουν στην εθνική τους νομοθεσία τους ακόλουθους κανόνες: α….β. Ο μεταφορέας υποχρεούται να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να βεβαιωθεί ότι ο αλλοδαπός που μεταφέρεται με εναέρια ή θαλάσσια συγκοινωνία είναι κάτοχος των ταξιδιωτικών εγγράφων που απαιτούνται για την είσοδό του στην επικράτεια των Συμβαλλομένων Μερών. 2. Τα Συμβαλλόμενα Μέρη υποχρεούνται …να εισαγάγουν κυρώσεις κατά των μεταφορέων που προωθούν από ένα τρίτο κράτος προς το έδαφός τους με εναέρια ή θαλάσσια συγκοινωνία αλλοδαπούς που δεν είναι κάτοχοι των απαιτούμενων ταξιδιωτικών εγγράφων. 3 …». Ο Κανονισμός 562/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (L 105), ο οποίος, από την έναρξη της ισχύος του στις 13.10.2006 (άρθρο 40) κατήργησε τις διατάξεις των άρθρων 2 έως 8 της ανωτέρω Συμβάσεως (άρθρο 39 παρ.1) ορίζει, στο άρθρο 2 σημείο 6, ότι ως «υπήκοος τρίτης χώρας» νοείται οποιοσδήποτε δεν είναι υπήκοος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του σημείου 5 του αυτού άρθρου 2, το οποίο αναφέρεται στους δικαιούχους του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής στην επικράτεια των κρατών μελών της Ενώσεως και προβλέπει, περαιτέρω, στο άρθρο 5 παράγραφος 1, τα εξής: «Για παραμονή μικρότερη του τριμήνου ανά εξάμηνο, οι υπήκοοι τρίτων χωρών οφείλουν να πληρούν τις ακόλουθες προϋποθέσεις εισόδου: α) να διαθέτουν έγκυρο ταξιδιωτικό έγγραφο ή έγγραφα που επιτρέπουν τη διέλευση των συνόρων. β) να διαθέτουν έγκυρη θεώρηση, εφόσον απαιτείται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 539/2001 του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2001 (…)», ενώ στο άρθρο 13 του ιδίου Κανονισμού ορίζεται ότι «1. Η είσοδος στην επικράτεια των κρατών μελών απαγορεύεται στους υπηκόους τρίτων χωρών που δεν πληρούν το σύνολο των προϋποθέσεων εισόδου, όπως καθορίζονται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 (…)». Μεταξύ των Κρατών, οι υπήκοοι των οποίων πρέπει να διαθέτουν θεώρηση εισόδου για τη διέλευση των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών, συγκαταλέγεται, σύμφωνα με το Παράρτημα Ι του Κανονισμού 539/2001 του Συμβουλίου (L 81), η Ρωσία. Περαιτέρω, στο άρθρο 6 του ν.3386/2005 (Α΄ 212) ορίζεται ότι «1. Υπήκοος τρίτης χώρας, ο οποίος εισέρχεται στο ελληνικό έδαφος οφείλει να έχει διαβατήριο ή άλλο ταξιδιωτικό έγγραφο που αναγνωρίζεται από διεθνείς συμβάσεις. 2.Τα έγγραφα αυτά πρέπει να φέρουν, εφόσον αυτό απαιτείται από τις ισχύουσες διεθνείς συμβάσεις, το κοινοτικό δίκαιο και τις εθνικές ρυθμίσεις, θεώρηση εισόδου (VISA). 3. H Θεώρηση εισόδου χορηγείται από την προξενική αρχή, στην οποία υπάγεται ο τόπος κατοικίας του υπηκόου τρίτης χώρας…». Στο άρθρο 11 του ιδίου νόμου ορίζεται ότι «1. Ο υπήκοος τρίτης χώρας που αιτείται τη χορήγηση άδειας διαμονής στην Ελλάδα, για έναν από τους λόγους του νόμου αυτού, οφείλει, μετά την είσοδό του στη Χώρα και πριν από τη λήξη της θεώρησης εισόδου… να υποβάλει αίτημα για τη χορήγησή της. 2… 3. Η αρμόδια Διεύθυνση… εφόσον τα απαιτούμενα δικαιολογητικά είναι πλήρη, χορηγούν στον υπήκοο τρίτης χώρας σχετική βεβαίωση κατάθεσης. 4. Ο υπήκοος τρίτης χώρας, ο οποίος κατέθεσε εμπρόθεσμα αίτηση χορήγησης ή ανανέωσης της άδειας διαμονής με όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και έχει λάβει τη βεβαίωση της προηγούμενης παραγράφου, θεωρείται ότι νομίμως διαμένει στη Χώρα, έως ότου η Διοίκηση αποφανθεί επί του αιτήματός του. Σε περίπτωση έκδοσης απορριπτικής απόφασης, η ανωτέρω βεβαίωση παύει, αυτοδικαίως, να ισχύει», ενώ στο άρθρο 71 παρ.5 του αυτού νόμου ορίζεται ότι «Υπήκοος τρίτης χώρας που διαμένει νόμιμα στην Ελλάδα και εξέρχεται προσωρινά από το ελληνικό έδαφος δικαιούται επανεισόδου, εφόσον η άδεια διαμονής του εξακολουθεί να ισχύει κατά το χρόνο της επανεισόδου του». Τέλος στην παρ.3 του άρθρου 88 του ως άνω νόμου, όπως ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, ορίζεται ότι «Αεροπορικές ή ναυτιλιακές εταιρείες ή ταξιδιωτικά γραφεία υποχρεούνται να μην δέχονται για μεταφορά και να λαμβάνουν κάθε μέτρο που να αποκλείει τη μεταφορά από το εξωτερικό για την Ελλάδα υπηκόων τρίτων χωρών που δεν είναι εφοδιασμένοι με τα απαιτούμενα διαβατήρια ή άλλα ταξιδιωτικά έγγραφα. Στις αεροπορικές εταιρείες που παραβαίνουν τις παραπάνω υποχρεώσεις επιβάλλεται με απόφαση του αερολιμενάρχη χρηματικό πρόστιμο από δεκαπέντε χιλιάδες (15.000 ευρώ) έως τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ για κάθε μεταφερόμενο πρόσωπο…». […]
5. Επειδή, από το συνδυασμό των παρατιθεμένων στη σκέψη 2 διατάξεων κοινοτικού (βλ. ΣτΕ 22/2009) και εθνικού δικαίου συνάγεται ότι, κατά τον χρόνο που έλαβε χώρα η αποδοθείσα στην εφεσίβλητη – αιτούσα παράβαση (15.10.2006), η είσοδος στη χώρα επιτρεπόταν σε όσους αλλοδαπούς διέθεταν, πέραν των άλλων ταξιδιωτικών εγγράφων, και έγκυρη θεώρηση εισόδου, εφόσον αυτή απαιτείτο. Υπό τα δεδομένα αυτά, νομίμως επεβλήθη η επίδικη κύρωση στην εφεσίβλητη – αιτούσα αλλοδαπή εταιρεία, εφ’ όσον ο αλλοδαπός, που μετέφερε από τη Ρωσία, όφειλε, κατά τα ανωτέρω, να διαθέτει θεώρηση εισόδου στη χώρα, η δε κατοχή απλώς βεβαιώσεως περί καταθέσεως δικαιολογητικών για την ανανέωση αδείας παραμονής από καμία διάταξη δεν προκύπτει ότι του παρείχε το δικαίωμα επανεισόδου στη χώρα. Δεδομένου δε ότι στην εφεσίβλητη – αιτούσα επεβλήθη το χαμηλότερο προβλεπόμενο, κατά το χρόνο τελέσεως της παραβάσεως, πρόστιμο, ήτοι 15.000 ευρώ, αβασίμως, εν πάση περιπτώσει, προβάλλεται παράβαση της αρχής της αναλογικότητας για τον λόγο ότι ο επιβάτης διέθετε, πάντως, την προαναφερθείσα βεβαίωση κατάθεσης δικαιολογητικών και δεν είχε πρόθεση να εισέλθει παρανόμως στη Χώρα.
ΣΗΜ: Βλ. άρθρο 1 παρ. 1 στοιχ. ιζ ν. 4251/2014, σύμφωνα με το οποίο η βεβαίωση κατάθεσης δικαιολογητικών για χορήγηση/ανανέωση άδειας διαμονής δεν παρέχει δικαίωμα κυκλοφορίας εντός του χώρου Schengen. Σε έκτακτες περιστάσεις δύναται να παρέχει δικαίωμα εξόδου του κατόχου της προς άλλη τρίτη χώρα εκτός κρατών – μελών Σένγκεν, με απόφαση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Στην περίπτωση αυτή, τίθεται προθεσμία επιστροφής, μετά την πάροδο της οποίας ο κάτοχος της βεβαίωσης δεν γίνεται πλέον δεκτός στο ελληνικό έδαφος.