Κατά τον γενικό εισαγγελέα Ρ. Mengozzi, τα κράτη μέλη οφείλουν να χορηγούν θεώρηση για ανθρωπιστικούς λόγους όταν συντρέχουν σοβαροί και αποδεδειγμένοι λόγοι να θεωρηθεί ότι τυχόν άρνηση θα εκθέσει τα πρόσωπα που ζητούν διεθνή προστασία σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση.
Στις 12 Οκτωβρίου 2016, ένα ζεύγος Σύρων με τα τρία ανήλικα, μικρής ηλικίας, τέκνα τους, συριακής ιθαγένειας, που ζουν στο Χαλέπι (Συρία), υπέβαλαν αιτήσεις θεωρήσεων στην πρεσβεία του Βελγίου στη Βηρυτό (Λίβανος). Επέστρεψαν στη Συρία στις 13 Οκτωβρίου 2016. Με τις υποβληθείσες αιτήσεις ζητήθηκε η χορήγηση θεωρήσεων περιορισμένης εδαφικής ισχύος, βάσει του κώδικα θεωρήσεων της ΕΕ, προκειμένου να καταστεί στην εν λόγω οικογένεια δυνατό να εγκαταλείψει το πολιορκημένο Χαλέπι με σκοπό υποβολής αίτησης ασύλου στο Βέλγιο. Ένας από τους αιτούντες δηλώνει, μεταξύ άλλων, ότι είχε απαχθεί από ένοπλη ομάδα, είχε υποστεί ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια, προτού ελευθερωθεί τελικώς με καταβολή λύτρων. Οι αιτούντες τονίζουν ιδιαιτέρως την επιδείνωση της κατάστασης ασφαλείας στη Συρία γενικώς και στο Χαλέπι ειδικότερα, καθώς και το γεγονός ότι, ως χριστιανοί ορθόδοξοι, κινδυνεύουν να διωχθούν λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Προσθέτουν ότι τους είναι αδύνατο να καταγραφούν ως πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες, λαμβανομένου, μεταξύ άλλων, υπόψη του γεγονότος ότι στο μεταξύ έκλεισαν τα σύνορα μεταξύ του Λιβάνου και της Συρίας.
Στις 18 Οκτωβρίου 2016, η Office des étrangers (Υπηρεσία Αλλοδαπών, Βέλγιο) απέρριψε τις αιτήσεις, εκτιμώντας ότι η εν λόγω οικογένεια Σύρων, ζητώντας θεώρηση περιορισμένης εδαφικής ισχύος προκειμένου να υποβάλει αίτηση ασύλου στο Βέλγιο, είχε προδήλως την πρόθεση να παραμείνει στο Βέλγιο για διάστημα μεγαλύτερο των 90 ημερών.2 Επιπλέον, η Υπηρεσία Αλλοδαπών υπογραμμίζει ιδίως ότι τα κράτη μέλη δεν είναι υποχρεωμένα να δέχονται στο έδαφός τους όλα τα πρόσωπα που βιώνουν κάποια καταστροφή.
Κατόπιν αυτού, η οικογένεια Σύρων προσέφυγε ενώπιον του Conseil du contentieux des étrangers (Συμβούλιο επίλυσης ένδικων διαφορών αλλοδαπών, Βέλγιο), ζητώντας την αναστολή εκτέλεσης των αποφάσεων περί μη χορήγησης θεώρησης. Το δικαστήριο αυτό αποφάσισε, με επείγουσα διαδικασία, να υποβάλει στο Δικαστήριο προδικαστικά ερωτήματα ως προς την ερμηνεία του κώδικα θεωρήσεων, καθώς και των άρθρων 4 (απαγόρευση των βασανιστηρίων και των απάνθρωπων ή εξευτελιστικών ποινών ή μεταχείρισης) και 18 (δικαίωμα ασύλου) του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με τις προτάσεις που ανέπτυξε σήμερα, ο γενικός εισαγγελέας Paolo Mengozzi καταλήγει
ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να χορηγούν θεώρηση για ανθρωπιστικούς λόγους όταν συντρέχουν σοβαροί και αποδεδειγμένοι λόγοι να θεωρηθεί ότι τυχόν άρνηση θα εκθέσει τα πρόσωπα που ζητούν διεθνή προστασία σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση. Μάλιστα, δεν ασκεί επιρροή η ύπαρξη ή η έλλειψη δεσμών μεταξύ του ενδιαφερομένου και του κράτους μέλους από το οποίο ζητείται η χορήγηση θεώρησης.