Με τις πρόσφατες προτάσεις του στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C-47/17 και C-48/17 ο Γενικός Εισαγγελέας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Melchior Wathelet τοποθετείται αναφορικά με τις νομικές υποχρεώσεις που υπέχει κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνεται αίτημα επανεξετάσεως αρνητικής απάντησης ανάληψης ευθύνης για την εξέταση αιτήματος διεθνούς προστασίας με βάση τον Κανονισμό «Δουβλίνο».
Σύμφωνα με τον Γενικό Εισαγγελέα, μολονότι, σύμφωνα με τον εκτελεστικό Κανονισμό 1560/2003 , το κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται το αίτημα επανεξέτασης οφείλει να προσπαθήσει να απαντήσει εντός δύο εβδομάδων στο αίτημα αυτό, εντούτοις δεν υπέχει νομική υποχρέωση να απαντήσει εντός της συγκεκριμένης προθεσμίας. Επιπλέον, ο Κανονισμός 1560/2003 δεν προβλέπει καμία έννομη συνέπεια για την παράλειψη απαντήσεως σε αίτημα επανεξετάσεως εντός της προθεσμίας αυτής.
Περαιτέρω, κατά τον Γενικό Εισαγγελέα, η μέγιστη προθεσμία του ενός μηνός που προβλέπεται στο άρθρο 25, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 («Δουβλίνο ΙΙΙ»), δεν ισχύει στο πλαίσιο της διαδικασίας επανεξετάσεως που προβλέπεται στο άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού 1560/2003·
Το κράτος μέλος, πάντως, προς το οποίο απευθύνεται αίτημα επανεξετάσεως κατά το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού 1560/2003 οφείλει να προσπαθήσει να απαντήσει στο αίτημα αυτό εντός δύο εβδομάδων και, σε κάθε περίπτωση, εντός εύλογης προθεσμίας. Απόκειται στο αιτούν δικαστήριο να κρίνει, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, και αφού εκτιμήσει όλες τις κρίσιμες περιστάσεις, αν η προθεσμία εντός της οποίας ενήργησε το κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνθηκε το αίτημα ήταν εύλογη.
Τέλος, δεδομένου ότι ο κανονισμός «Δουβλίνο ΙΙΙ» δεν ορίζει τις έννομες συνέπειες της αρνητικής απαντήσεως του κράτους μέλους προς το οποίο απευθύνεται αίτημα αναδοχής ή εκ νέου αναλήψεως, το κράτος μέλος που υπέβαλε το αίτημα δεν καθίσταται αυτομάτως, τη στιγμή αυτή, υπεύθυνο για την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας. Ειδικότερα, υπό την προϋπόθεση της τηρήσεως των αποκλειστικών προθεσμιών των άρθρων 21 και 23 του κανονισμού 604/2013, το κράτος μέλος που υπέβαλε το αίτημα έχει, περαιτέρω, τη δυνατότητα να υποβάλει νέο αίτημα αναδοχής ή εκ νέου αναλήψεως σε κράτος μέλος διαφορετικό από το πρώτο κράτος μέλος προς το οποίο απευθυνόταν το αίτημα, όπερ ενδέχεται να συνεπαχθεί την ευθύνη του τελευταίου κράτους μέλους για την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας. Αν κατόπιν αρνητικής απαντήσεως επί αιτήματος αναδοχής ή εκ νέου αναλήψεως εντός των προθεσμιών που ορίζονται στο άρθρο 22, παράγραφοι 1 και 6, και στο άρθρο 25, παράγραφος 1, του κανονισμού 604/2013, το κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνεται αίτημα επανεξετάσεως με βάση το άρθρο 5, παράγραφος 2, του κανονισμού 1560/2003 αποδεχτεί ρητώς, εντός εύλογης προθεσμίας, την ευθύνη για την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας, τότε καθίσταται υπεύθυνο για την εξέταση αυτή και οφείλει να ενημερώσει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο το συντομότερο δυνατόν. Αντίθετα, αν το κράτος μέλος προς το οποίο απευθύνεται το αίτημα δεν απαντήσει στο αίτημα επανεξετάσεως εντός εύλογης προθεσμίας ή αν αρνηθεί να αναλάβει την ευθύνη για την εξέταση της αιτήσεως διεθνούς προστασίας, το κράτος μέλος που υπέβαλε το αίτημα είναι υπεύθυνο για την εξέταση της αιτήσεως αυτής και οφείλει να ενημερώσει σχετικά το ενδιαφερόμενο πρόσωπο το συντομότερο δυνατόν.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο τωνπροτάσεων