Πριν μερικές ημέρες η Υπηρεσία Ασύλου δημοσίευσε πρόσκληση με την οποία ενεργοποιεί τη διαδικασία για την κατάρτιση μητρώου δικηγόρων περί παροχής νομικής βοήθειας σε αιτούντες διεθνή προστασία αλλοδαπούς
Ασφαλώς, η υλοποίηση της σχετικής υποχρέωσης που υπέχει η Ελλάδα με βάση το ευρωπαϊκό δίκαιο να παράσχει νομική συνδρομή στον β΄βαθμό για όλους τους αιτούντες διεθνή προστασία είναι πολύ σημαντική.
Παρόλα αυτά δεν μπορεί κανείς να μην εκφράσει κρίσιμους προβληματισμούς για το πόσο λειτουργικό θα είναι τελικά το σύστημα αυτό.
Δεν θα σταθώ στο ζήτημα της χαμηλής αμοιβής που προβλέπεται, του πλήθους των δικαιολογητικών που απαιτούνται ή της διενέργειας διαγνωστικής διαδικασίας-εξετάσεων μεταξύ των ενδιαφερομένων (δείτε σχετική ανακοίνωση της Επιτροπής Προσφύγων και Μεταναστών της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων) αλλά σε κάτι πολύ ουσιαστικότερο κατά την άποψή μου.
Αν διαβάσει κανείς την πρόσκληση προβλέπονται συνολικά 28 θέσεις δικηγόρων για την παροχή νομικής βοήθειας που θα καλύψουν τις ανάγκες χιλιάδων αιτούντων άσυλο που επιθυμούν να καταθέσουν προσφυγή.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν να παράσχεις -όχι αποτελεσματική αλλά στοιχειώδη- νομική συνδρομή, όταν σε κάθε δικηγόρο θα αναλογούν εκατοντάδες προσφυγές.
Σημειωτέον ότι πέρσι μόνο κατατέθηκαν περίπου 7185 προσφυγές (δείτε στατιστικά υπηρεσίας ασύλου). Διαιρώντας λοιπόν κανείς τον αριθμό των προσφυγών με τις θέσεις των δικηγόρων που προβλέπονται αναλογούν περίπου 255 προσφυγές σε έκαστο των δικηγόρων!
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι εκατοντάδες δικηγόροι εργάζονται σε ένα πρόγραμμα–γέφυρα νομικής συνδρομής που υλοποιείται από ΜΚΟ και το οποίο αποσκοπεί να παράσχει προσωρινά νομική βοήθεια σε αιτούντες άσυλο μέχρις ότου να λειτουργήσει το μόνιμο σύστημα που θα υλοποιεί η Υπηρεσία Ασύλου.
Την ίδια στιγμή. λοιπόν, που εκατοντάδες δικηγόροι αγωνίζονται να παράσχουν συνδρομή υπό αντίξοες συνθήκες και με ασφυκτικές προθεσμίες και δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των ενδιαφερομένων, το ελληνικό κράτος σχεδιάζει να καλύψει τις ανάγκες με μόλις 28 άτομα!
Πόσο ρεαλιστικό είναι άραγε κάτι τέτοιο; Μας ενδιαφέρει άραγε να παρασχεθεί νομική συνδρομή ή απλώς να λέμε ότι έχουμε σύστημα νομικής συνδρομής; Πόσο «νομική» θα είναι τελικά η συνδρομή;