Μία ιδιαίτερη πτυχή του προσφυγικού που συχνά αγνοείται ή παραγνωρίζεται είναι αυτή που αφορά τα πρόσωπα που αιτούνται διεθνούς προστασίας για λόγους διώξεων που υφίστανται στην χώρα καταγωγής τους στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας ή έκφρασης φύλου τους.
Πριν όμως μιλήσουμε για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου ως λόγους δίωξης που εμπίπτουν και δικαιολογούν την διεθνή προστασία των προσώπων που την επικαλούνται αυτήν την βάση, ίσως θα πρέπει να δώσουμε κάποιους απαραίτητους ορισμούς.
Ως σεξουαλικός προσανατολισμός νοείται η συναισθηματική ή/και σεξουαλική έλξη προς ένα άλλο πρόσωπο του ιδίου ή του έτερου φύλου. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός, ετεροερωτικός ή ομοερωτικός, σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα, δεν αποτελεί επιλογή. Επιπλέον δεν περιορίζεται μόνο στη σεξουαλική ζωή ενός ατόμου αλλά αφορά τη συνολική προσωπική και κοινωνική ταυτότητά του και συνδέεται στενά με τις προσωπικές σχέσεις που καλύπτουν την ανάγκη για αγάπη, δέσμευση και συντροφικότητα. Με λίγα λόγια δηλαδή, δεν μπορούμε να λέμε όταν αναφερόμαστε στον σεξουαλικό προσανατολισμό ότι αφορά «το κρεβάτι μας», καθώς δεν είναι καθόλου έτσι: ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι θεμελιώδης διάσταση της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Ας το συνδέσουμε όμως το θέμα του σεξουαλικού προσανατολισμού, με αυτό του ασύλου. Κατ’ αρχήν, όπως γνωρίζουμε σε χώρες του πλανήτη μας η ομοφυλοφιλία είναι ποινικά κολάσιμη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, αυτές είναι 76 περίπου χώρες. Σε όλες αυτές τις χώρες (σε 10 εξ αυτών μάλιστα υπάρχει και θανατική ποινή), όταν κάποιος άνθρωπος είναι ομοφυλόφιλος, κινδυνεύει με στέρηση της ελευθερίας του, διώξεις, φυλάκιση, ακόμη και με φρικτά βασανιστήρια, ή ακόμη και με θάνατο από τις αρχές της χώρας του, παραστρατιωτικές ομάδες ή και τρίτους.
Ακόμη θα πρέπει να έχουμε υπόψιν πως πλην αυτών των 76 χωρών, υπάρχει πλήθος χωρών, που μπορεί η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ή η διαφορετική έκφραση φύλου (θα αναφερθώ πιο κάτω για θέματα ταυτότητας φύλου) να μην βρίσκονται στον Ποινικό Κώδικα, ωστόσο οι ΛΟΑΤΚΙ άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με φρικτές διακρίσεις, ακόμη και με εγκλήματα μίσους. Ας πούμε μια χαρακτηριστική τέτοια χώρα, είναι η Τουρκία που τυπικά η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ή η διαφορετική έκφραση φύλου δεν διώκονται εκ του νόμου. Όμως είναι η 1ηχώρα (τονίζω εμφατικά η 1η) ανάμεσα στις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης στην κατάταξη των εγκλημάτων μίσους κατά των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων. Περαιτέρω, ιδιαίτερα με το μπουμ του προσφυγικού ζητήματος, ένας μεγάλος αριθμός από τα εγκλήματα μίσους, είναι κατά ΛΟΑΤΙ προσφύγων. Έχουν σημειωθεί πλήθος τέτοιων εγκλημάτων κατά γκέι, λεσβιών ή τρανς προσφύγων. Επομένως, δεν μπορούμε να θεωρούμε την Τουρκία ως ασφαλή χώρα, τουλάχιστον όχι για τους αιτούντες άσυλο για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου και όπως γνωρίζουμε και από εκθέσεις πολλών ακόμη διεθνών οργανώσεων όπως η Διεθνής Αμνηστία γενικά η Τουρκία δεν μπορεί να θεωρείται ασφαλής τρίτη χώρα καθώς δεν πληροί τα διεθνή στάνταρντς γενικότερα.
Θα περάσω τώρα στην έννοια της ταυτότητας φύλου. Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης: «Η ταυτότητα φύλου γίνεται κατανοητή ως ο εσωτερικός και ατομικός τρόπος με τον οποίο το φύλο γίνεται αντιληπτό από τα άτομα, που μπορεί να συμπίπτει ή και να μη συμπίπτει με το φύλο που προσδιορίσθηκε κατά τη γέννηση και συμπεριλαμβάνει την ατομική εμπειρία του σώματος». Έτσι λοιπόν προκύπτει ότι η ταυτότητα φύλου, σχετίζεται με τον τρόπο που βιώνει ένα πρόσωπο το φύλο του, με την αυτοαντίληψη σε σχέση με αυτό. Και το γεγονός ότι ναι μεν στην πλειοψηφία των ανθρώπων, η ταυτότητα φύλου συμπίπτει με το βιολογικό φύλο, αυτό που καταγράφεται ένα πρόσωπο στη γέννηση, όμως για κάποιους ανθρώπους, τούτο δεν συμβαίνει. Αυτοί είναι οι διεμφυλικοί ή πιο απλά τρανς άνθρωποι.
Συχνά πολλοί και πολλές θεωρούν ότι με κάποιο τρόπο ο σεξουαλικός προσανατολισμός είτε ταυτίζεται είτε συνδέεται με την ταυτότητα φύλου, ή ότι ένα πρόσωπο εάν είναι διεμφυλικό, σημαίνει ότι είναι ομοφυλόφιλο. Η άποψη αυτή είναι λανθασμένη, αντιεπιστημονική, και δεν βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα, καθώς υπάρχουν τρανς άνθρωποι που έλκονται από πρόσωπα του ιδίου βιολογικού ή κοινωνικού φύλου, υπάρχουν όμως και τρανς πρόσωπα, που έλκονται συναισθηματικά από του ετέρου, ή έλκονται και απ’ τα δύο.
Έχουν όμως κάτι κοινό, και εδώ έρχομαι να κάνω πάλι την σύνδεση με το άσυλο: Στις περισσότερες χώρες που είτε παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα, είτε γίνονται διώξεις, φυλακίσεις, στερήσεις ελευθερίας, βασανισμοί ή ακόμη ποινές θανάτου για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού, στις ίδιες υπάρχουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά για λόγους ταυτότητας φύλου. Σε κάποιες επίσης εξ αυτών δεν διαχωρίζονται. Όσο διώκονται οι γκέι, αμφί, λεσβίες για τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, τόσο διώκονται και οι διεμφυλικοί / τρανς άνθρωποι –σε ορισμένες χώρες μάλιστα με πολλή περισσότερη ένταση.
Ας δούμε όμως τώρα πώς αντιμετωπίζεται τόσο ο σεξουαλικός προσανατολισμός όσο και η ταυτότητα φύλου ως λόγοι δίωξης στην βάση των οποίων δικαιολογείται η προστασία διεθνούς προστασίας.
Α. Διεθνές επίπεδο: Ο Ανώτατος Επίτροπος των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες έχει επιβεβαιώσει ότι αιτήσεις για άσυλο σχετικές με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του φύλου μπορούν να αναγνωριστούν υπό την Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών Σχετικά με την Κατάσταση των Προσφύγων του 1951[βλέπε σημείωμα Οδηγίας του Επιτρόπου για Αιτήσεις Ασύλου Σχετικές με τον Σεξουαλικό Προσανατολισμό και την Ταυτότητα του Φύλου, 21 Νοεμβρίου 2008. (Αυτό το Σημείωμα Οδηγίας συμπληρώνει τις προηγούμενες Οδηγίες για την Διεθνή Προστασία Νο. 1: Διωγμός για λόγους Φύλου Στο Πλαίσιο του Άρθρου 1Α(2) της Συνθήκης του 1951 και/ ή του Πρωτόκολλού του 1967 Σχετικά με την Κατάσταση των Προσφύγων από το Μάιο του 2009)]. Έτσι, λοιπόν, σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρντς όπως έχουν τεθεί από τα Ηνωμένα Έθνη, οι ΛΟΑΤΚΙ άνθρωποι θεωρούνται σύμφωνα με την Συνθήκη ότι ανήκουν σε μια «συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα» που χρήζει διεθνούς προστασίας ασύλου, εάν βέβαια η χώρα καταγωγής διώκει ή παραβιάζει τα θεμελιώδη τους δικαιώματα (δηλαδή πληρούνται τα κριτήρια προσφυγικής ιδιότητας).
Β. Ευρωπαϊκό Επίπεδο: Έχουμε την κοινοτική νομοθεσία 2011/95 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου & Συμβουλίου, που αναφέρει: «Άρθρο 10 (Λόγοι δίωξης), 1. Κατά την αξιολόγηση των λόγων της δίωξης, τα κράτη μέλη λαμβάνουν υπόψη τα ακόλουθα στοιχεία: δ) η ομάδα θεωρείται ως ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα όταν, μεταξύ άλλων: Ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα καταγωγής μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα μπορεί να περιλαμβάνει ομάδα που βασίζεται στο κοινό χαρακτηριστικό του σεξουαλικού προσανατολισμού. Λαμβάνονται δεόντως υπόψη πτυχές συνδεόμενες με το φύλο, συμπεριλαμβανόμενης της ταυτότητας του φύλου, κατά τον καθορισμό της ιδιότητας μέλους ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας ή τον προσδιορισμό χαρακτηριστικού αυτής της ομάδας·»
Γ. Εθνικό Επίπεδο: Προεδρικό Διάταγμα 141/2013, που αποτελεί ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της κοινοτικής νομοθεσίας που προανέφερα, και αναφέρει ακριβώς τα ίδια στο Άρθρο 10. Να επισημάνω εδώ πως παρότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου δεν συμπεριλαμβάνεται στον ν. 43752016, Άρθρο 14, παράγραφος 8 (ευάλωτες κοινωνικές ομάδες), τούτο αφορά μόνον την ευαλωτότητα, όχι τους λόγους που ένα πρόσωπο μπορεί να θεωρείται ότι ανήκει σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα κατά την έννοια της Σύμβασης της Γενεύης, που αυτοί καλύπτονται στο εθνικό δίκαιο μας δίκαιο με το ΠΔ 131/2013, και εκεί συμπεριλαμβάνονται τόσο ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου.
Συμπέρασμα: Τόσο στο διεθνές, όσο και στο ευρωπαϊκό, όσο και στο εθνικό επίπεδο, τόσο ο σεξουαλικός προσανατολισμός, όσο και η ταυτότητα φύλου, αποτελούν προστατευόμενα πεδία που αιτιολογούν προσφυγικό στάτους, εάν κι εφόσον βέβαια στην χώρα καταγωγής οι ΛΟΑΤΚΙ άνθρωποι υφίστανται διώξεις οποιουδήποτε τύπου, ή παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων, και κυρίως στέρηση ελευθερίας, απειλές για τη σωματική ακεραιότητα, βασανιστήρια κλπ.
Καλές πρακτικές: Εδώ πρέπει να ανατρέξουμε στον Συνήγορο του Πολίτη.
Σεξουαλικός προσανατολισμός: «Ο ΣτΠ επισημαίνει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητας του ατόμου, και προστατεύεται αυτοτελώς τόσο από την εθνική και διεθνή νομοθεσία που δεσμεύει τη χώρα, όσο και από την ίδια τη συνταγματική μας έννομη τάξη, στο πλαίσιο της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας (άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος) και του σεβασμού της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 2 του Συντάγματος).» Επομένως, πρέπει πάντα να γίνεται σεβαστός χωρίς καμία προκατάληψη από τους χειριστές υποθέσεων ασύλου.
Ταυτότητα φύλου: Ενότητα Διαχείριση των προβλημάτων από τους δημοσίους υπαλλήλους: «Πρέπει να γίνει κατανοητή η έννοια της ταυτότητας φύλου και να γίνει σεβαστή η αυτοαντίληψη του καθενός για το φύλο του, ασχέτως των στοιχείων της αστυνομικής του ταυτότητας ή των λοιπών εγγράφων ταυτοποίησης.» Συμπέρασμα: ασχέτως των στοιχείων που καταγράφονται στα υπηρεσιακά έντυπα σε σχέση με το βιολογικό φύλο ενός προσώπου, πρέπει πάντα να γίνεται σεβαστή η ταυτότητα φύλου ενός προσώπου και να αναγνωρίζεται.
Ένα πρόβλημα (σε εισαγωγικά) που συχνά ανακύπτει, είναι το ακόλουθο: Ωραία μας τα λέτε όλα αυτά. Πως διαπιστώνουμε ότι ένα πρόσωπο πράγματι ανήκει στην ομάδα των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων; Και αν μας λέει ψέματα, ώστε να επικαλείται ότι ανήκει σε αυτήν την ομάδα για να πάρει άσυλο; Ότι μας λέει το δεχόμαστε, αμάσητο;
Εν πρώτοις αυτά τα ερωτήματα ακούγονται εύλογα. Ωστόσο δεν λαμβάνουν υπόψιν μία σειρά από παράγοντες: α) οι ΛΟΑΤΚΙ άνθρωποι, όχι μόνο διστάζουν να μιλήσουν ανοικτά είτε για τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους, αλλά κυριολεκτικά φοβούνται, τρέμουν, να το κάνουν. Γιατί; Διότι: πρώτον έχουν συνηθίσει ήδη από την χώρα καταγωγής τους να τα κρύβουν γιατί αλλιώς μπορεί να μην επιβιώσουν ή να υποστούν βασανισμούς. Θα πρέπει εδώ να έχουμε υπόψιν πώς παρότι αρκετοί ΛΟΑΤΚΙ πρόσφυγες που έρχονται στο γραφείο μας να τους βοηθήσουμε στο αίτημά τους, φοβούνται ακόμη και σε μας να μιλήσουν ανοικτά γι’ αυτά τα θέματα. β) φοβούνται να το κάνουν για έναν ακόμη λόγο: φοβούνται να το αποκαλύψουν γιατί ενδεχομένως αν μαθευτεί με οποιονδήποτε τρόπο σε ομοεθνείς τους, πιθανόν θα υποστούν απομόνωση ακόμη και βία. Θυμάμαι χαρακτηριστικό παράδειγμα Ιρανού γκέι πρόσφυγα που είχε υποστεί φρικτούς βασανισμούς από το καθεστώς με κυριολεκτικά οργωμένο όλο το σώμα του από σημάδια, να μας βάζει να ορκιστούμε ότι δεν θα διαρρεύσει τίποτε γι’ αυτόν πουθενά γιατί κινδυνεύει από τους ομοεθνείς του που είναι στην Αθήνα. Και, γ) γνωρίζουν καλά ότι ακόμη και στις πιο προοδευμένες χώρες και κοινωνίες, υπάρχουν προκαταλήψεις και εχθρικές συμπεριφορές απέναντι στους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους, πιθανόν όχι κίνδυνος της ζωής τους όπως στη χώρα καταγωγής, αλλά ξέρουν ότι ακόμη και στις ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχει στίγμα και προκατάληψη.
Ας δούμε όμως πέραν της διεθνούς, ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας, και την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για το θέμα, που έχει ενδιαφέρον, ιδιαίτερα στην απάντηση των ερωτημάτων που τίθενται. Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), της 2ας Δεκεμβρίου 2014 (Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie), παρισταμένης της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR), το τμήμα Μείζονος Σύνθεσης του ΔΕΕ, αναφέρει: «69. Παρά ταύτα, λαμβανομένου υπόψη του ευαίσθητου χαρακτήρα των ζητημάτων που αφορούν την προσωπική σφαίρα ενός προσώπου και, ειδικότερα, τη σεξουαλικότητά του, δεν μπορεί να κριθεί αναξιόπιστη η δήλωση του προσώπου αυτού σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό του αποκλειστικά και μόνο λόγω του γεγονότος ότι, εξαιτίας της διστακτικότητάς του να αποκαλύψει προσωπικές πτυχές της ζωής του, δεν δήλωσε εξαρχής την ομοφυλοφιλία του.».
Εδώ το Δικαστήριο της Ε.Ε. είναι απολύτως σαφές στη νομολογία που έχει εγγράψει και συνεπώς πρέπει να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα: δεν μπορεί να κριθεί αναξιόπιστη η δήλωση του προσώπου αυτού σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό του αποκλειστικά και μόνο λόγω του γεγονότος ότι, εξαιτίας της διστακτικότητάς του να αποκαλύψει προσωπικές πτυχές της ζωής του, δεν δήλωσε εξαρχής την ομοφυλοφιλία ή την ταυτότητα φύλου του.
Σε αυτήν την κατεύθυνση αξίζει να κάνουμε κάποιες επισημάνσεις πέραν όλων των παραπάνω, κωδικοποιημένες σε 9 σημεία εν είδη προτάσεων, όπως τις είχε θέσει το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών που έχω την ευθύνη να εκπροσωπώ:
- Πρέπει να αποφεύγονται τα μέτρα κράτησης, κατ’ εφαρμογήν της ενωσιακής νομοθεσίας, όπως τονίζει σε έκθεσή της η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Εάν παρόλα αυτά υπάρξουν, θα πρέπει όταν γίνεται αντιληπτό πως πρόκειται για τρανς πρόσωπο, να μην κρατείται σε χώρο που δε συνάδει με τη ταυτότητα φύλου του, διότι μπορεί να γίνει αιτία να υποστεί παρενοχλήσεις ή βία.
- Πρέπει πάντα να γίνεται σεβαστή η ταυτότητα φύλου και ο σεξουαλικός προσανατολισμός από τις αρχές. Σε αυτήν την κατεύθυνση, θα πρέπει να δοθεί οδηγία σε όλους τους χώρους φιλοξενίας, hot spots, υπηρεσίες ασύλου και καταγραφής να γίνονται απολύτως σεβαστά και σε περιπτώσεις που υπάρχει η υπόνοια παραβίασης των δικαιωμάτων τους ή οποιαδήποτε παρενόχληση να προστατεύονται.
- Κατά την έναρξη της συνέντευξης στην Υπηρεσία Ασύλου θα πρέπει να γίνονται γνωστοί από τους υπηρεσιακούς παράγοντες οι λόγοι που ένα πρόσωπο μπορεί να γίνει αιτών ή αιτούσα διεθνούς προστασίας όπως λόγω συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα που συμπεριλαμβάνει τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου. Να αναφέρονται στην αρχή της συνέντευξης. Γνώση δηλαδή, και πλήρως προσβάσιμες και διαθέσιμες διαδικασίες.
- Να επιδιωχθούν προγράμματα κατάρτισης που θα λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες των LGBTQI ανθρώπων. Καλά ενημερωμένο προσωπικό στους χώρους υποδοχής και στις Υπηρεσίες Ασύλου που θα λαμβάνουν υπόψη τη διάσταση του σεξουαλικού προσανατολισμού και ιδιαίτερα της ταυτότητας φύλου, τόσο όσον αφορά τη συμπεριφορά απέναντι στους και στις αιτούσες άσυλο, όσο και στην πρόσβαση με βάση αυτό.
- Ανάμεσα στις ιδιαίτερες ανάγκες, θα πρέπει να θεωρήσουμε την πλήρη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας για τους τρανς ανθρώπους. Σε υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης εφόσον ζητηθεί ή ακόμη και σε φαρμακολογική υποστήριξη σε περιπτώσεις τρανς ανθρώπων που ήδη από τη χώρα καταγωγής τους έχουν ξεκινήσει ορμονοληψία. Θα πρέπει να καταλάβουμε πως για τους τρανς ανθρώπους, η πρόσβαση στις διαδικασίες αυτές δεν μπορεί να θεωρείται πολυτέλεια, αλλά θεμελιώδης ανάγκη τους. Αυτό είναι κάτι που το επιβεβαιώνει και ο Ευρωπαίος Επίτροπος για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
- Στην πρόβλεψη για δομές φιλοξενίας που γίνεται σε συνεργασία με οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών από την Ύπατη Αρμοστεία, θετικό θα ήταν να υπάρξει πρόβλεψη και για έναν αριθμό για LGBTQI πρόσφυγες. Υπάρχουν οργανώσεις που πράγματι φιλοξενούν έναν αριθμό LGBTQI προσφύγων, ωστόσο αυτός ο αριθμός είναι μικρός και θα πρέπει να αυξηθεί, ενώ θα πρέπει να υπάρξει εκπαίδευση του προσωπικού αυτών των οργανώσεων σε θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, καθώς συχνά παρατηρούνται προβλήματα.
- Όπως πολλοί διεθνείς οργανισμοί και οργανώσεις έχουν τονίσει, η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας είναι εξόχως προβληματική και παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα των προσφύγων, ιδίως ως προς την πτυχή των επαναπροωθήσεων στην Τουρκία. Οι διαδικασίες θα πρέπει να είναι, τόσο χρονικά όσο και γενικότερα, ώστε να διασφαλίζεται ότι θα τηρείται η διεθνής νομοθεσία. Εξατομικευμένα, και όχι με κριτήριο αν προέρχονται από εμπόλεμη ζώνη ή κάποιες αυθαίρετες λίστες, καθώς ιδιαίτερα οι LGBTI αιτούντες άσυλο προέρχονται συχνά από χώρες που δεν είναι εμπόλεμες, αλλά είναι παράνομη είτε η ομοφυλοφιλία είτε η τρανς κατάσταση ή κινδυνεύουν από τρίτους για τους λόγους αυτούς.
- Όγδοον, το θέμα των οικογενειακών επανενώσεων. Σε πολλές περιπτώσεις οι LGBTI ταξιδεύουν και έρχονται στη χώρα μας, μαζί με τους συντρόφους τους. Παρότι στις χώρες καταγωγής τους δεν θεωρούνται οικογένεια, στην πραγματικότητα είναι. Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να υπάρξει διάταξη ή τροποποίηση που να αφορά τις άδειες διαμονής των συντρόφων τους ώστε να γίνεται πράξη η οικογενειακή επανένωση και σε αυτές τις περιπτώσεις για τους LGBTQI πρόσφυγες.
- Ένατον, και τελευταίο, στο Άρθρο 14, παρ. 8, του ν. 4375/2016, είναι απαραίτητη η προσθήκη του σεξουαλικού προσανατολισμού, καθώς και της ταυτότητας φύλου και χαρακτηριστικών φύλου στον ορισμό των ευάλωτων ομάδων.
Μαρίνα Γαλανού, Πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, Εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου της Ευρώπης για θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, ιδιοκτήτρια των Εκδόσεων – Βιβλιοπωλείο «Πολύχρωμος Πλανήτης»
Τα κείμενα τρίτων προσώπων που φιλοξενούνται στη στήλη «Απόψεις» του Immigration.gr δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις προσωπικές απόψεις των συγγραφέων και όχι του ιστολογίου ή του διαχειριστή του