Το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη ότι ο V.H. απασχολήθηκε στην επιχείρηση του προσφεύγοντος στις 21.3.2012, όπως ο ίδιος κατέθεσε τόσο ενώπιον της Διοίκησης όσο και κατά την ανάκριση, χωρίς να κατέχει άδεια διαμονής και εργασίας, κρίνει ότι νομίμως επιβλήθηκε σε βάρος της εταιρίας του προσφεύγοντος το ένδικο πρόστιμο, σύμφωνα με το άρθρο 86 παρ. 1 και 3 του ν. 3386/2005. Εξάλλου, ο προβαλλόμενος από τον προσφεύγοντα λόγος περί άγνοιάς του για την έλλειψη άδειας του ανωτέρω αλλοδαπού, η οποία είχε λήξει πριν λίγες ημέρες, είναι απορριπτέος ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος, δεδομένου ότι, κατά τις διατάξεις του άρθρου 86 του ν. 3386/2005, για την επιβολή του επίδικου προστίμου αρκεί η διαπίστωση του αντικειμενικού γεγονότος της απασχόλησης υπηκόου τρίτης χώρας χωρίς πιστοποιητικά νόμιμης διαμονής, και δεν ασκεί επιρροή η υποκειμενική στάση του εργοδότη του (ΣτΕ 4429/2012). Για τον ίδιο λόγο δεν ασκεί επιρροή στην ανωτέρω κρίση η αθώωση του προσφεύγοντος από το ποινικό δικαστήριο, καθώς αφενός από το προσκομισθέν απόσπασμα δεν προκύπτει ο λόγος αθώωσης του και αφετέρου το ποινικό δικαστήριο έκρινε ότι ο ανωτέρω αλλοδαπός εργάστηκε, χωρίς να κατέχει άδεια διαμονής και εργασίας. Τέλος, ο λόγος περί παράβασης των ορίων της διακριτικής ευχέρειας είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι, όπως προελέχθη, πρόκειται για τυπική παράβαση για την τέλεση της οποίας αρκεί η διαπίστωση του αντικειμενικού γεγονότος της απασχόλησης υπηκόου τρίτης χώρας χωρίς πιστοποιητικά νόμιμης διαμονής, οπότε η Διοίκηση έχει δέσμια αρμοδιότητα να επιβάλλει το πρόστιμο.