Η πρόσφατη περίπτωση της τραγουδίστριας Irina Tarasiuk, που μετά την πολιτογράφησή της ως Ρουμάνας υπηκόου δήλωσε ότι δεν ενδιαφέρεται επουδενί για τη νέα της χώρα, επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση περί «ιθαγένειας ευκαιρίας».
Συγκεκριμένα, λίγο χρονικό διάστημα μετά την απόκτηση της ρουμανικής ιθαγένειας, η μολδαβικής εθνικότητας τραγουδίστρια Irina Tarasiuk, σε σχετικό της post σε γνωστό δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης, διευκρίνησε ότι επιθυμούσε την κτήση της ρουμανικής υπηκοότητας, προκειμένου να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε. και ότι δεν έτρεφε κάποιο ενδιαφέρον για την ίδια τη Ρουμανία.
Το γεγονός αυτό σήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην ρουμανική κοινή γνώμη, με οργανώσεις και πολίτες να ζητούν την ανάκληση της ρουμανικής υπηκότητας. Σύμφωνα ωστόσο, με το σχετικό νομικό πλαίσιο κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό. Το ρουμανικό δίκαιο επιτρέπει την ανάκληση της πράξης απόδοσης ιθαγένειας μόνο σε περιπτώσεις τέλεσης εγκλημάτων, τρομοκρατικής δράσης ή χρήσης ψευδών στοιχείων για την πολιτογράφηση.
Άραγε τι θα συνέβαινε στην αντίστοιχη υποθετική περίπτωση, όπου αλλοδαπός, που πολιτογραφήθηκε έλληνας δηλώσει δημοσίως ότι τον ενδιέφερε μόνο η κατοχή ελληνικού διαβατηρίου προκειμένου να ταξιδεύει εντός Ε.Ε.. Τυχόν ανακλητική πράξη θα ήταν νόμιμη ή θα έπασχε;
Ο ισχύων Κώδικας Ελληνικής Ιθαγένειας, προβλέπει την απώλεια της ελληνικής ιθαγένειας, πέραν των περιπτώσεων οικειοθελούς αποβολής αυτής, σε περίπτωση που ο ενδιαφερόμενος ανέλαβε δημόσια υπηρεσία σε αλλοδαπό κράτος, παρά την αντίθετη γνώμη των ελληνικών αρχών ή κατά τη διαμονή στην αλλοδαπή ενήργησε προς όφελος ξένου κράτους πράξεις ασυμβίβαστες προς την ιδιότητα του έλληνα και αντίθετες προς τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Εξάλλου, η νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων κάνει δεκτή καταρχήν την ανάκληση πράξεων πολιτογράφησης-κτήσης ιθαγένειας, κατά τις γενικές αρχές για την ανάκληση παρανόμων πράξεων της διοίκησης, σε όσες περιπτώσεις διαπιστώνεται εκ των υστέρων ότι η σχετική απόφαση πολιτογράφησης κλπ πάσχει λόγω π.χ. έλλειψης των σχετικών τυπικών προϋποθέσεων που τάσσει ο νόμος (διαμονή επι συγκεκριμένο διάστημα νομίμως στη χώρα, μη καταδίκη για συγκεκριμένες αξιόποινες πράξεις, χρήση πλαστών εγγράφων κ.ά.).
Όσον δε αφορά στις ουσιαστικές προϋθέσεις για την πολιτογράφηση αλλοδαπού, ο ΚΕΙ, προβλέπει ότι ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να γνωρίζει καλά την ελληνική γλώσσα, να έχει ενταχθεί ομαλά στην οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας και να έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει ενεργά και ουσιαστικά στην πολιτική ζωή της χώρας.
Στην αντίστοιχη, λοιπόν, υποθετική περίπτωση, που αλλοδαπός, ο οποίος πληροί όλες τις άνω προϋποθέσεις, πολιτογραφηθεί έλληνας, δηλώσει εν συνεχεία δημοσίως ότι τον ενδιέφερε μόνο η κατοχή ελληνικού διαβατηρίου προκειμένου να ταξιδεύει εντός Ε.Ε., η τυχόν πράξη ανάκλησης της απόφασης πολιτογράφησης, υπό το ισχύον νομικό πλαίσιο, θα ήταν παράνομη και ακυρωτέα.