2. Επειδή, ο ν. 2910/2001 “Είσοδος και παραμονή αλλοδαπών στην Ελληνική Επικράτεια. Κτήση της ελληνικής ιθαγένειας με πολιτογράφηση και άλλες διατάξεις.” προβλέπει στο άρθρο 2 παρ. 1 ότι: «1. Οι διατάξεις του νόμου αυτού δεν έχουν εφαρμογή στις ακόλουθες κατηγορίες προσώπων, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στις επί μέρους διατάξεις αυτού: α. Στα πρόσωπα των οποίων η είσοδος και η έξοδος, καθώς και η εν γένει κίνηση, διαμονή, εγκατάσταση και απασχόληση στο ελληνικό έδαφος ρυθμίζονται από κανόνες του κοινοτικού δικαίου. …» και στο άρθρο 53 ότι: «1. Δεν επιτρέπεται η πρόσληψη και η απασχόληση αλλοδαπών, εφόσον δεν έχουν άδεια παραμονής. … 2. … 3. Στους εργοδότες που παραβιάζουν τις διατάξεις των δύο παραγράφων 1 και 2, πέραν άλλων κυρώσεων που προβλέπονται από τη νομοθεσία, επιβάλλεται, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας, χρηματικό πρόστιμο που μπορεί να κυμαίνεται από ένα εκατομμύριο έως πέντε εκατομμύρια δραχμές για κάθε παράνομο αλλοδαπό.».
3. Επειδή, ο Κανονισμός (ΕΟΚ) 1612/1968 του Συμβουλίου «περί της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας» (L 257/19.10.1968) στο άρθρο 1 ορίζει ότι: «1. Κάθε υπήκοος Κράτους μέλους, ανεξαρτήτως του τόπου διαμονής του, έχει το δικαίωμα να αναλαμβάνει μισθωτή δραστηριότητα και να την ασκεί στην επικράτεια άλλου Κράτους μέλους, συμφώνως προς τις νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις που ρυθμίζουν την απασχόληση των ημεδαπών εργαζομένων του Κράτους αυτού. 2. Απολαύει ιδίως στην επικράτεια άλλου Κράτους μέλους, του ιδίου, όπως και οι υπήκοοι του Κράτους αυτού, δικαιώματος προτεραιότητος στις διαθέσιμες θέσεις εργασίας» και στο άρθρο 3 ότι: «1. Στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, δεν εφαρμόζονται οι νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις ή οι διοικητικές πρακτικές Κράτους μέλους: -οι οποίες περιορίζουν ή εξαρτούν από όρους, που δεν προβλέπονται για τους ημεδαπούς, την ζήτηση και την προσφορά εργασίας, την πρόσληψη σε απασχόληση και την άσκησή της από τους αλλοδαπούς…». Εξάλλου, με το νόμο 3236/2004 (ΦΕΚ Α΄ 60) κυρώθηκε και έχει την ισχύ που ορίζει το άρθρο 28 παρ. 1 του Συντάγματος η Συνθήκη Προσχώρησης (L 236/23.09.2003) που συνήφθη μεταξύ των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Εσθονίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας της Λεττονίας, της Δημοκρατίας της Λιθουανίας, της Δημοκρατίας της Ουγγαρίας, της Δημοκρατίας της Μάλτας, της Δημοκρατίας της Πολωνίας, της Δημοκρατίας της Σλοβενίας και της Σλοβακικής Δημοκρατίας, το κείμενο της οποίας έχει ως εξής: … «Άρθρο 1. 1. … η Δημοκρατία της Ουγγαρίας, …. γίνονται μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέρη των Συνθηκών επί των οποίων βασίζεται η Ένωση, … 3. Οι όροι προσχώρησης και οι προσαρμογές των Συνθηκών επί των οποίων βασίζεται η Ένωση, συνέπεια της προσχώρησης αυτής, καθορίζονται στην Πράξη που προσαρτάται στην παρούσα Συνθήκη. Οι διατάξεις της Πράξης αυτής αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της παρούσας Συνθήκης. … Άρθρο 2. 1. … 2. Η παρούσα Συνθήκη αρχίζει να ισχύει την 1η Μαΐου 2004, …». Περαιτέρω, στο παράρτημα Χ της Συνθήκης, που αφορά τα μεταβατικά μέτρα που επιβάλλονται στην ελεύθερη κυκλοφορία των υπηκόων Ουγγαρίας, ορίζεται ότι: «…2. Κατά παρέκκλιση των άρθρων 1 έως 6 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1612/68 και μέχρι το τέλος διετούς περιόδου μετά την ημερομηνία προσχώρησης, τα παρόντα κράτη μέλη εφαρμόζουν εθνικά μέτρα, ή μέτρα που απορρέουν από διμερείς συμφωνίες, με τα οποία ρυθμίζεται η πρόσβαση Ούγγρων υπηκόων στις αγορές εργασίας τους. Τα παρόντα κράτη μέλη μπορούν να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τα μέτρα αυτά μέχρι το τέλος πενταετούς περιόδου μετά την ημερομηνία προσχώρησης. …».
6. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, όπως αναπτύσσεται με το από 15.11.2017 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, η αιτούσα ζητά την ακύρωση της ως άνω απόφασης επιβολής προστίμου, προβάλλοντας ότι εκδόθηκε κατά παράβαση του άρθρου 53 του ν. 2910/2001. Ο λόγος αυτός παρίσταται βάσιμος, σε ό,τι αφορά τις οκτώ υπηκόους Ουγγαρίας, διότι οι εν λόγω αλλοδαπές ήδη από 1.5.2004 έχουν αποκτήσει την ιδιότητα του πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνεπώς κατά τον κρίσιμο χρόνο δεν εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο του ανωτέρω νόμου, ο οποίος ρητά εξαιρεί τα πρόσωπα, των οποίων η είσοδος και η έξοδος, καθώς και η εν γένει κίνηση, διαμονή, εγκατάσταση και απασχόληση στο ελληνικό έδαφος ρυθμίζονται από κανόνες του κοινοτικού δικαίου. Εξάλλου, οι περιορισμοί που τέθηκαν με το Παράρτημα Χ της Συνθήκης Προσχώρησης της Ουγγαρίας αφορούν την πρόσβαση των υπηκόων της στην αγορά εργασίας και όχι το δικαίωμα διαμονής τους, η απουσία του οποίου και μόνο επισύρει την επιβολή του ένδικου προστίμου σύμφωνα με το άρθρο 53 του ν. 2910/2001.Ομοίως βάσιμος παρίσταται και ο λόγος ακύρωσης και σε ό,τι αφορά την υπήκοο Ουκρανίας, η οποία ναι μεν δεν διέθετε άδεια εργασίας, πλην κατά τον κρίσιμο χρόνο διέμενε νόμιμα στη Χώρα. Τούτο διότι αντίθετα με ό,τι εσφαλμένα κατά το νόμο υπέλαβε το όργανο, που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, η επιβολή του προστίμου προϋποθέτει παράνομη διαμονή στη Χώρα. Με τα δεδομένα αυτά, πρέπει, κατ’ αποδοχή του σχετικού λόγου ακύρωσης, να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων ακύρωσης.