3. Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, ο αλλοδαπός ασφαλισμένος του ΙΚΑ δικαιούται επιδόματος ασθενείας, εφόσον συντρέχουν οι κατά την ασφαλιστική νομοθεσία -και ειδικότερα οι κατά την νομοθεσία περί του ΙΚΑ- προϋποθέσεις. Η εφαρμογή δε του κανόνα τούτου δεν δύναται να θεωρηθεί ότι κωλύεται από την τασσομένη με τη (δημοσίας τάξεως) γενική διάταξη του άρθρου 84 παρ. 1 του ν. 3386/2005 υποχρέωση των υπηρεσιών του δημοσίου τομέα και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου να ερευνούν πριν την εξέταση οποιουδήποτε αιτήματος αλλοδαπού, ευρισκομένου στην Ελληνική Επικράτεια, εάν αυτός είναι κάτοχος αδείας παραμονής ή εάν είναι σε θέση να αποδείξει ότι διαμένει νόμιμα στην Ελλάδα και, σε αρνητική περίπτωση, να μην δέχονται προς εξέταση το υποβληθέν αίτημα (πρβλ. ΣτΕ 539/2016 επταμ., 21/2013, 1970/2011). Συνεπώς, τα ως άνω πρόσωπα (αλλοδαποί ασφαλισμένοι του ΙΚΑ) δικαιούνται να ζητήσουν και να λάβουν επίδομα ασθενείας, εφόσον συντρέχουν οι κατά το άρθρο 35 του α.ν. 1846/1951 προϋποθέσεις, ανεξαρτήτως αν έχουν εφοδιασθεί με την προβλεπομένη από τις διατάξεις του ν. 3386/2005 άδεια παραμονής ή γενικότερα αποδεικνύουν τη νόμιμη παραμονή τους στη Χώρα, ενόψει και του ότι η έλλειψη της προϋπόθεσης αυτής δεν επιδρά κατ’ αρχήν επί του κύρους της ασφαλιστικής σχέσης με το ΙΚΑ (πρβλ. ΣτΕ 267, 21/2013, 1970/2011, 3085/2010, 2266/2009, 2715/2008 επταμ.), ούτε επηρεάζει την υπαγωγή στην ασφάλιση του ΙΚΑ (πρβλ. ΣτΕ 3085/2010). […]
5. Επειδή, σύμφωνα με τις προπαρατεθείσες διατάξεις και όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στη προηγούμενη σκέψη, ο ως άνω προβαλλόμενος λόγος του προσφεύγοντος νπδδ είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Και τούτο, διότι, κατά τα προεκτεθέντα, για τη χορήγηση στον καθ’ ου επιδόματος ασθενείας εκ μέρους του προσφεύγοντος ασφαλιστικού οργανισμού, δεν απαιτείτο -πέραν της πληρώσεως των κατά την νομοθεσία του ΙΚΑ σχετικών προϋποθέσεων- και η προσκόμιση εκ μέρους του καθ’ ου και άδειας παραμονής, ή άλλου στοιχείου αποδεικνύοντος τη νόμιμη παραμονή του στη Χώρα, και, συνεπώς, δεν θα ήταν νόμιμη η απόρριψη του σχετικού αιτήματος από το ΙΚΑ, με μόνη την αιτιολογία της μη υποβολής από αυτόν τέτοιων στοιχείων. Επομένως, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν αποκλείεται η χορήγηση του επιδόματος ασθενείας στον καθ’ ου, λόγω μη προσκόμισης στοιχείων περί της νόμιμης παραμονής του στην Ελληνική Επικράτεια, όπως ορθά έκρινε η ΤΔΕ του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ- ΕΤΑΜ Θεσσαλονίκης με την προσβαλλόμενη απόφασή της, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από το προσφεύγον νπδδ είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Διάφορο δε είναι το ζήτημα της συνδρομής στο πρόσωπο του ανωτέρω ασφαλισμένου και των λοιπών κατά νόμο προϋποθέσεων για τη χορήγηση του επίδικου επιδόματος, το οποίο, όμως, δεν αποτέλεσε αντικείμενο της προσβαλλομένης ούτε εξετάστηκε από τα αρμόδια το πρώτον προς τούτο όργανα του προσφεύγοντος Ιδρύματος (βλ. ΣτΕ 38/2014, 626/2012, 1263/2009, 2370/2005, πρβλ. ΣτΕ 1978/2009).