4. […] με την -προσβαλλόμενη με την κρινόμενη αίτηση- απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης η παραπάνω αίτηση για χορήγηση άδειας διαμονής δεύτερης γενιάς απορρίφθηκε ως καταχρηστική, διότι, δεδομένου ότι σε βάρος του αιτούντος υφίσταντο δυνάμει της προαναφερθείσας 103/2016 διάταξης περιοριστικοί όροι, αυτός κατά το νόμο (άρθρο 25 παρ. 4 και 5 του ν. 4251/2014) θα έπρεπε να υποβάλει αίτημα έκδοσης ειδικής βεβαίωσης νόμιμης διαμονής.
6. Επειδή, αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης αποτελεί η δυνατότητα του αιτούντος να λάβει την προβλεπόμενη από τη διάταξη του άρθρου 25 παρ. 5 περ. β΄ του ν. 4251/2014 ειδική βεβαίωση νόμιμης διαμονής ως τελών υπό περιοριστικούς όρους στο πλαίσιο ποινικής προδικασίας. Ωστόσο, το γεγονός ότι πολίτης τρίτης χώρας υπάγεται στο ρυθμιστικό πεδίο της εν λόγω διάταξης δεν προβλέπεται ρητά, ούτε συνάγεται από την κείμενη νομοθεσία ότι κωλύει ή αποκλείει την υποβολή αιτήματος εκ μέρους του για χορήγηση άδειας διαμονής, και δη οποιουδήποτε τύπου. Άλλωστε, ο εκάστοτε οριστικός τίτλος διαμονής παρέχει στον αλλοδαπό δικαίωμα νόμιμης διαμονής, μετά από έλεγχο της συνδρομής των σχετικών, γενικών και ειδικών, προϋποθέσεων που προβλέπει ο μεταναστευτικός νομοθέτης, σε αντιδιαστολή με την ως άνω ειδική βεβαίωση, που του παρέχει προσωρινά τέτοιο δικαίωμα, υπό την έννοια της συνέχισης της παραμονής του στη χώρα υπό την ανοχή της ελληνικής πολιτείας, αποκλειστικά για λόγους αναγόμενους στην ιδιότητά του ως υπόδικου και την επιβολή σε βάρος του περιοριστικών όρων από τον ποινικό δικαστή, μέχρι να δικαστεί για τις αποδιδόμενες σε βάρος του κατηγορίες ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου. Επομένως, βάσει των ανωτέρω, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αιτιολογείται νομίμως και πρέπει να ακυρωθεί για το λόγο αυτό, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από τον αιτούντα.