3. […] Σύμφωνα με την παρ. 1 του ως άνω άρθρου 24 (του ν. 4251/2014), μεταξύ των λόγων που δικαιολογούν την απόρριψη υποβληθείσας αίτησης χορήγησης άδειας διαμονής περιλαμβάνεται η παράλειψη του ενδιαφερόμενου αλλοδαπού να ανταποκριθεί, μέσα σε διάστημα δύο μηνών, σε έγγραφη κλήση της αρμόδιας υπηρεσίας για οποιοδήποτε ζήτημα αφορά την αίτησή του. Κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διάταξης, όταν η πρόσκληση της υπηρεσίας αφορά την προσκόμιση εγγράφων προς συμπλήρωση της αίτησης του ενδιαφερομένου, η μη προσκόμιση των δικαιολογητικών από τον τελευταίο εντός του προαναφερόμενου διαστήματος δικαιολογεί απόρριψη της αίτησης αυτής με βάση την περ. γ΄ της παρ. 1 του άρθρου 24, μόνον εφόσον τα ζητηθέντα έγγραφα συγκαταλέγονται, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες ανά κατηγορία αδειών διατάξεις, μεταξύ των απαραίτητων για την ικανοποίηση του αιτήματός του δικαιολογητικών. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υφίστατο κίνδυνος καταστρατήγησης, μέσω των ακολουθούμενων πρακτικών της Διοίκησης, των νομοθετικών διατάξεων που καθορίζουν τα απαιτούμενα για τη χορήγηση των αδειών διαμονής δικαιολογητικά. […]
5.Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση, ο αιτών στρέφεται κατά της προσβαλλόμενης πράξης και ζητά την ακύρωσή της, προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι αυτή τυγχάνει ανεπαρκώς αιτιολογημένη, ερειδόμενη αποκλειστικά στη μη προσκόμιση εγγράφου που να αποδεικνύει τη διαγραφή του από τους καταλόγους ανεπιθυμήτων χωρίς να λάβει υπόψη τους επαγγελματικούς και οικογενειακούς δεσμούς του με την Ελλάδα, όπου ζει και εργάζεται επί 15 έτη μαζί με τη σύζυγο και τα δύο ανήλικα τέκνα τους, τα οποία γεννήθηκαν στη Χώρα και φοιτούν στην ελληνική εκπαίδευση. Ο ισχυρισμός αυτός βασίμως προβάλλεται, διότι η προσβαλλόμενη πράξη, ερειδόμενη αποκλειστικά στην εγγραφή του αιτούντος στους καταλόγους ανεπιθυμήτων αλλοδαπών και στη μη ανταπόκρισή του στην πρόσκληση προσκόμισης εγγράφου περί διαγραφής του από τους εν λόγω καταλόγους, δεν αιτιολογείται επαρκώς. Τούτο δε, καθόσον η εγγραφή στους ως άνω καταλόγους δεν συνεπάγεται άνευ ετέρου την απόρριψη του αιτήματος χορήγησης ή ανανέωσης άδειας διαμονής, αλλά αποτελεί ένα εκ των κριτηρίων που εξετάζονται σχετικά υπό το καθεστώς του Ν. 4251/2014 (σχετ. το προπαρατεθέν στη μείζονα σκέψη άρθρο 6 του νόμου αυτού), με συνεκτίμηση, υπό το φως και του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, πέραν αυτής καθεαυτής της εγγραφής, των λόγων για τους οποίους εχώρησε η εγγραφή αυτή, καθώς και κάθε πρόσφορου στοιχείου αναγόμενου στην όλη προσωπικότητα και συμπεριφορά του αλλοδαπού (πρβλ. ΣτΕ 2146, 655/2011), όπως (και ιδίως) η πολυετής (και πρωτίστως νόμιμη) διαμονή του στη Χώρα, η οικογενειακή κατάστασή του και εν γένει ο βαθμός ενσωμάτωσής του στην ελληνική κοινωνία, κριτήρια, τα οποία ουδόλως εξετάστηκαν εν προκειμένω από τη Διοίκηση. Ούτε, άλλωστε, δικαιολογούνταν η απόρριψη του αιτήματος του ήδη αιτούντος από μόνη την παράλειψή του να ανταποκριθεί στην έγγραφη κλήση (που του εστάλη στα πλαίσια εξέτασης του αιτήματός του) για προσκόμιση εγγράφου περί διαγραφής του από τους καταλόγους ανεπιθυμήτων καθόσον, ενόψει των προαναφερθέντων και όσων έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη, το ζητηθέν έγγραφο δεν συγκαταλέγονταν στα απαραίτητα για τη χορήγηση της αιτηθείσας άδειας δικαιολογητικά. Ως εκ τούτων, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ακυρωτέα στο σύνολό της ως πλημμελώς αιτιολογημένη, κατά τον βάσιμο σχετικό λόγο της αίτησης ακύρωσης, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών προβαλλόμενων με αυτή αιτιάσεων.