Η από 22.9.2016 υποβολή, από τον αντιλέγοντα, αιτήσεως διεθνούς προστασίας σε χρόνο μεταγενέστερο της περί επιστροφής στη χώρα καταγωγής του … απόφασης του αρμόδιου Αξιωματικού της Δ.Α.Θ., συνοδευόμενης από απαγόρευση εισόδου σε χώρο Schengen έως 28.8.2021, την παραλαβή της οποίας ο αντιλέγων δεν αρνήθηκε, ούτε αμφισβήτησε δικαστικώς το τεκμήριο νομιμότητας (μη υφισταμένης υποχρεώσεως της Διοίκησης να συντάσσει και να γνωστοποιεί έγγραφα σε ξένη γλώσσα, βλ. και ΣΕ 1592/2012 7μ.), δεν πλήττει τη νομιμότητα του μέτρου της επιστροφής, ως εκ τούτου δεν κωλύεται η Διοίκηση, στα πλαίσια της υποχρέωσης καλόπιστης συνεργασίας, ώστε να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα της οδηγίας 2008/115/ΕΚ, που μεταφέρθηκε στην εθνική έννομη τάξη με το ν. 3907/2011, να διατηρήσει το μέτρο στέρησης της προσωπικής ελευθερίας υπό τις εγγυήσεις, βέβαια, του άρθρου 5 της ΕΣΔΑ, αφού η ύπαρξη εκκρεμούς διαδικασίας ασύλου δεν συνεπάγεται, αυτή καθ’ εαυτήν, ότι η κράτηση δεν γίνεται ενόψει επιστροφής, δεδομένου ότι η ενδεχόμενη απόρριψη της αιτήσεως ασύλου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την εκτέλεση των μέτρων απομακρύνσεως που έχουν ήδη ληφθεί (βλ. την από 15.2.2016 απόφαση μείζονος σύνθεσης του ΔΕΕ στην υπόθεση C-601/15 PPU, σκ. 76, 78-80 με παραπομπή στη σκ. 38 της από 22.9.2015 απόφασης του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Nabil κλπ κατά Ουγγαρίας, αριθμ. αιτ. 62116/12).
Κατόπιν των ανωτέρω, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες υπό τις οποίες ο αντιλέγων, στερούμενος διαβατηρίου, εισήλθε στην επικράτεια σε συνδυασμό με το χρόνο υποβολής του αιτήματος υπαγωγής στο καθεστώς του πρόσφυγα, μπορεί να υποστηριχθεί ότι, σε περίπτωση που ο αντιλέγων αφεθεί ελεύθερος, υφίσταται κίνδυνος να μην ανευρεθεί για να απομακρυνθεί μετά την, ενδεχόμενη, απόρριψη του αιτήματος διεθνούς προστασίας. Και τούτο παρά το γεγονός ότι ο αντιλέγων προτείνει ως εναλλακτικό της κρατήσεως μέτρο τη διαμονή του στην οικία του Α.Μ., προεχόντως διότι δεν προκύπτει ο συγγενικός δεσμός. Δικαιολογείται, συνεπώς, κατόπιν εκτιμήσεως της ατομικής συμπεριφοράς του αντιλέγοντος, η διατήρηση της κράτησης που δεν επιβλήθηκε για το λόγο και μόνο ότι ο αντιλέγων υπέβαλε αίτημα διεθνούς προστασίας (ΔΕΕ, απόφαση της 30.5.2013, C-354/11 Arslan, σκ. 58).
Δεδομένου, όμως, ότι σε υποθέσεις ελληνικού ενδιαφέροντος έχει κριθεί από το ΕΔΔΑ ότι η μεταξύ 2 και 3 μηνών κράτηση σε αστυνομικά τμήματα δηλ. σε εγκαταστάσεις που δεν διαθέτουν χώρο κατάλληλο για φυσική δραστηριότητα, αλλά από τη φύση τους προορίζονται μόνο για ολιγοήμερη παραμονή (ενδεικτικώς απόφαση ΕΔΔΑ της 26.6.2014 στην υπόθεση De los Santos και De la Cruz κατά Ελλάδας, σκ. 42 επ.), αποτελεί απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση κατά την έννοια του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, μπορεί να υποστηριχθεί ότι, εφόσον η έλλειψη φυσικής δραστηριότητας είναι ικανή, αυτή καθ’ εαυτή, να προκαλέσει στον κρατούμενο αίσθημα απομόνωσης από τον εξωτερικό κόσμο (ενδεικτικώς απόφαση ΕΔΔΑ της 29.10.2009 στην υπόθεση Shuvaev κατά Ελλάδας, σκ. 36, επίσης απόφαση της 21.6.2011 στην υπόθεση Efremidze κατά Ελλάδας, σκ. 39), η χρονική διάρκεια της κρατήσεως, υπό συνθήκες έλλειψης φυσικής δραστηριότητας, ενδέχεται να προκαλέσει αγωνία τέτοιας έντασης που υπερβαίνει το, αναπόφευκτα συνυφασμένο με την κράτηση, όριο οδύνης, συνιστά, συνεπώς, απάνθρωπη μεταχείριση κατά την έννοια του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ.
Κατ’ ακολουθία, πρέπει να γίνει δεκτό, στην προκειμένη περίπτωση, ότι είναι αναγκαία η μεταγωγή του αντιλέγοντος, που κρατείται ήδη από 25.8.2016 στο τμήμα φρουράς κρατητηρίων Θεσσαλονίκης ήτοι σε εγκαταστάσεις που δεν διαθέτουν κοινόχρηστο χώρο ή χώρο για προαυλισμό, σε ειδικές εγκαταστάσεις που προβλέπονται στο άρθρο 31 του ν. 3907/2011.
Επομένως, επί του παρόντος και ανεξαρτήτως της επανεξετάσεως των προϋποθέσεων κράτησης μετά την καταχώρηση του αιτήματος υπαγωγής στο καθεστώς του πρόσφυγα, συντρέχει μεν λόγος να διατηρηθεί η κράτηση του αντιλέγοντος, πρέπει, όμως, να συνεχιστεί υπό συνθήκες μη δυνάμενες να προκαλέσουν παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ.
[…]
Απορρίπτει τις αντιρρήσεις.
Υποχρεώνει την αρχή κράτησης να μεριμνήσει για την εντός δέκα πέντε (15) ημερών μεταγωγή του αντιλέγοντος σε προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης κατ’ άρθρα 30 και 31 του ν. 3907/2011.
Σε περίπτωση μη πλήρωσης του όρου, πρέπει να αρθεί άμεσα η κράτηση του αντιλέγοντος με απόφαση της αρχής κράτησης.
