Ο ισχυρισμός του αιτούντος περί παράβασης της αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης για το λόγο ότι ο αρμόδιος δήμος παρέλαβε τις αιτήσεις του για ανανέωση της άδειας διαμονής και του χορήγησε την αντίστοιχη βεβαίωση κατάθεσης είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, δεδομένου ότι η πρόβλεψη στο άρθρο 11 παρ. 3 του ν.3386/2005 της χορήγησης βεβαίωσης περί κατάθεσης αιτήματος έκδοσης άδειας παραμονής, η οποία αποβλέπει στη διευκόλυνση απλώς των αλλοδαπών υπηκόων καθ’ ον χρόνο το αίτημά τους παραμένει εκκρεμές, δεν μεταθέτει στη Διοίκηση την ευθύνη για την υποβολή πλήρους φακέλου νόμιμων δικαιολογητικών, ούτε συνεπάγεται υποχρέωση της Διοικήσεως να χορηγήσει τη ζητηθείσα άδεια παρά την μη υποβολή απαιτουμένου από το νόμο ή κανονιστική πράξη δικαιολογητικού.
Η ανωτέρω πρόβλεψη έχει απλώς την έννοια ότι, αν το παραλαμβάνον την αίτηση με τα δικαιολογητικά διοικητικό όργανο κρίνει, από τον κατ’ αρχήν έλεγχο αυτών, ότι δεν φαίνεται να υπάρχουν ελλείψεις, χορηγείται η βεβαίωση, με βάση την οποία θεωρείται ότι ο αλλοδαπός νομίμως διαμένει στη χώρα. Η χορήγηση όμως της βεβαιώσεως αυτής δεν αποκλείει στη Διοίκηση, μετά από πλήρη έλεγχο του φακέλου, να απορρίψει την αίτηση λόγω ελλείψεως νομίμου δικαιολογητικού όπως σαφώς, άλλωστε, συνάγεται από την διάταξη της παρ. 4 του ιδίου ως άνω άρθρου 11 του ν. 3383/2005 (πρβλ. ΣτΕ 3218/2013, 2100/2013).