2. Επειδή, ο ν. 4251/2014 (Φ.Ε.Κ. Α’ 80), όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του από το άρθρο 8 παρ.23 ν.4332/2015 (Φ.Ε.Κ. Α’ 76), ορίζει στο άρθρο 18 ότι: «1. Σε πολίτες τρίτων χωρών που εισέρχονται στη χώρα για συγκεκριμένο σκοπό και για συγκεκριμένο διάστημα διαμονής, που συναρτάται με την ολοκλήρωση του σκοπού, χορηγείται από την αρμόδια προξενική αρχή, με την επιφύλαξη των γενικών και ειδικών διατάξεων για τις θεωρήσεις, εθνική θεώρηση εισόδου, πέραν των ενενήντα (90) ημερών, που επιτρέπει τη διαμονή για εργασιακούς ή άλλους λόγους. … Η ανωτέρω θεώρηση εισόδου χορηγείται κατά περίπτωση σε πολίτες τρίτων χωρών που εμπίπτουν στις παρακάτω κατηγορίες: α. Εποχικά εργαζόμενοι … β. Αλιεργάτες i. Σε πολίτη τρίτης χώρας, στον οποίο έχει εγκριθεί η είσοδος για εργασία αλιεργάτη η αρμόδια προξενική αρχή, με την επιφύλαξη των γενικών και ειδικών διατάξεων για τις θεωρήσεις, εκδίδει αντίστοιχη θεώρηση εισόδου για εποχική εργασία. ii. Η θεώρηση εισόδου αλιεργατών είναι ισόχρονη με τη διάρκεια της απασχόλησης, όπως προκύπτει από τη σχετική σύμβαση εργασίας, δεν μπορεί να υπερβαίνει τους έντεκα μήνες και παρέχει δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας αποκλειστικά για την παροχή της συγκεκριμένης εργασίας και στον συγκεκριμένο εργοδότη, ύστερα από πρόσκληση του οποίου χορηγήθηκε. … 12. Στους εισερχόμενους με εθνική θεώρηση εισόδου πολίτες τρίτων χωρών για έναν από τους λόγους της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου δεν μπορεί, κατά το χρόνο ισχύος της, να χορηγηθεί άδεια διαμονής οποιασδήποτε κατηγορίας.» και στο άρθρο 19, ότι: «1. Ο Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης ή ο Συντονιστής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, κατά περίπτωση, μπορεί κατ’ εξαίρεση να χορηγεί άδεια διαμονής διάρκειας δύο ετών, σε πολίτες τρίτων χωρών που διαμένουν στην Ελλάδα και αποδεικνύουν ότι έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα. Η άδεια διαμονής για εξαιρετικούς λόγους μπορεί να ανανεώνεται μόνο για έναν από τους λοιπούς λόγους του παρόντος Κώδικα. Αίτημα χορήγησης άδειας για εξαιρετικούς λόγους εξετάζεται μόνον εφόσον ο ενδιαφερόμενος πολίτης τρίτης χώρας προσκομίζει: (α) θεώρηση εισόδου η οποία έχει χορηγηθεί από ελληνική προξενική αρχή τουλάχιστον τρία έτη πριν την υποβολή αίτησης ή (β) οριστικό τίτλο διαμονής, ανεξάρτητα από την αρχή εκδόσεώς του, του οποίου η ισχύς έχει λήξει κατά την τελευταία δεκαετία προ της υποβολής της αίτησης και (γ) έγγραφα που στοιχειοθετούν ότι έχει αναπτύξει ιδιαίτερους δεσμούς με τη χώρα οι οποίοι καθιστούν αναγκαία την παραμονή του εντός της ελληνικής επικράτειας. Κατ’ εξαίρεση δεν απαιτείται η προσκόμιση των υπό στοιχείου α’ ή β’ εγγράφων, εφόσον ο ενδιαφερόμενος αποδεικνύει με έγγραφα βέβαιης χρονολογίας το πραγματικό γεγονός της διαμονής του στη χώρα για επτά τουλάχιστον συνεχή έτη. Σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις, εφόσον ο πολίτης τρίτης χώρας κατείχε άδεια διαμονής στην Ελλάδα για πέντε τουλάχιστον έτη κατά την τελευταία δεκαετία πριν την υποβολή της σχετικής αίτησης, δεν απαιτείται η προσκόμιση των υπό στοιχείο γ` εγγράφων. Με απόφασή του ο Υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, μπορεί να καθορίζει τα έγγραφα βέβαιης χρονολογίας που αποδεικνύουν την επταετή συνεχή παραμονή του αιτούντος στη χώρα, καθώς και να ορίζει περιοριστικά τους λόγους παραπομπής στις Επιτροπές του άρθρου 134 του παρόντος. 2. Η άδεια διαμονής στην περίπτωση που ο αιτών δεν κατείχε οριστικό τίτλο διαμονής, σύμφωνα με την περίπτωση β’ του τρίτου εδαφίου της προηγούμενης παραγράφου, χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Αρμόδια υπηρεσία για την υποβολή των αιτήσεων της παρούσας παραγράφου είναι η υπηρεσία μιας στάσης της Διεύθυνσης Μεταναστευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Στην περίπτωση υποβολής αιτήσεων αυτής της παραγράφου, η αρμόδια υπηρεσία ελέγχει κατά την υποβολή των δικαιολογητικών τη συμπλήρωση των τυπικών προϋποθέσεων εξέτασης των αιτήσεων. Σε περίπτωση συμπλήρωσης των τυπικών προϋποθέσεων, η υποβολή της αίτησης κωλύει την έκδοση απόφασης επιστροφής σύμφωνα με το άρθρο 21 του Ν. 3907/2011 (Α’ 7). Σε περίπτωση που δεν πληρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις εξέτασης της αίτησης, μόνη η κατάθεση αίτησης για χορήγηση άδειας διαμονής σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου, δεν συνεπάγεται τη νόμιμη διαμονή των αιτούντων για το χρόνο που θα απαιτηθεί μέχρι την εξέταση του φακέλου και εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 21 επ. του Ν. 3907/2011 (Α’ 7). 3. Η άδεια διαμονής στην περίπτωση που ο αιτών κατείχε οριστικό τίτλο διαμονής, σύμφωνα με την περίπτωση β’ του τρίτου εδαφίου της προηγούμενης παραγράφου χορηγείται με απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Αρμόδια υπηρεσία για την υποβολή των αιτήσεων της παρούσας παραγράφου είναι η υπηρεσία μιας στάσης της Διεύθυνσης Αλλοδαπών και Μετανάστευσης της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης της χώρας. Οι αρμόδιες υπηρεσίες για την παραλαβή των αιτήσεων της κατηγορίας αυτής, εφόσον τα δικαιολογητικά είναι πλήρη, χορηγούν βεβαίωση κατάθεσης αίτησης, σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων 5 έως και 7 του άρθρου 8 του παρόντος. …». Για την εφαρμογή των διατάξεων του τελευταίου ως άνω άρθρου (19) παρασχέθηκαν διευκρινήσεις και οδηγίες με την 13/28.3.2017 εγκύκλιο του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, η οποία, στο εδάφιο με τίτλο «Ειδικότερα ζητήματα», αναφέρει τα εξής: «1. Άδεια διαμονής για εποχική εργασία. Σε περίπτωση που ο αιτών κατείχε άδεια διαμονής για εποχική εργασία ή ως αλιεργάτης, που έληξε κατά την τελευταία δεκαετία, είχε χορηγηθεί με τις διατάξεις του άρθρου 16 του ν. 3386/2005, δηλαδή πριν την τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων με το άρθρο 5 του ν. 4018/2011, και έκτοτε ο ενδιαφερόμενος παρέμεινε στην Ελλάδα, τότε ο αιτών θα πρέπει να υποβάλει την αίτησή του ως κάτοχος οριστικού τίτλου διαμονής στη χώρα. Σε περίπτωση που ο αιτών είχε κατά το παρελθόν εισέλθει στην Χώρα με θεώρηση εισόδου για εποχική εργασία ή ως αλιεργάτης και έκτοτε παρέμεινε στην Ελλάδα, η είσοδος αυτή λαμβάνεται υπ’ όψιν για την έναρξη του υπολογισμού της τριετίας στην χώρα για την νόμιμη είσοδο σύμφωνα με τις διατάξεις της περίπτωσης α’ της παραγράφου 1 άρθρου 19 του ν.4251/2014. …».
3. Επειδή, στην κρινόμενη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: […] Στις 01-03-2016 ο αιτών υπέβαλε αίτημα για χορήγηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους, σύμφωνα με το άρθρο 19 του ν. 4251/2014. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία ο Γενικός Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, έκρινε ότι “ο ενδιαφερόμενος έχει διακόψει τη διαμονή του στη χώρα μετά τη λήξη της άδειας διαμονής του για αλιεργάτες (15/12/2011) και από το έτος 2012 και μετά, εισέρχεται στη χώρα με ειδική θεώρηση εισόδου, για να εργασθεί ως αλιεργάτης, ήτοι περιστασιακά για συγκεκριμένη αλιευτική περίοδο, μετά τη λήξη της οποίας επιστρέφει στη χώρα του, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 6 του ν. 4018/2011 και του άρθρου 18 του ν. 4251/2014. Κατά συνέπεια, αποδεικνύεται ότι δεν υφίστανται ισχυροί δεσμοί με τη Χώρα οι οποίοι καθιστούν αναγκαία την παραμονή του εντός της Ελληνικής Επικράτειας και δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του νόμου για την χορήγηση σε αυτό άδειας διαμονής για Εξαιρετικούς λόγους σύμφωνα με τα οριζόμενα στην περ. (β) της παρ. 1 του άρθρου 19 του ν. 4251/2014 όπως αντικαταστάθηκε με τον ν. 4332/2015…”.
5. Επειδή, βάσει των προεκτεθέντων, η άρνηση χορήγησης στον αιτούντα άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους στηρίζεται αποκλειστικά στη διαπίστωση ότι αυτός ήταν κάτοχος θεώρησης εισόδου, με αποτέλεσμα να εργάζεται στην Ελλάδα περιστασιακά για συγκεκριμένη αλιευτική περίοδο, γεγονός που, κατά την κρίση του καθ’ ου, τον αποστερεί από τη δυνατότητα υποβολής της αίτησης του άρθρου 19 του ν. 4251/2014. Όπως όμως προκύπτει από τις παρατιθέμενες στη σκέψη 2 διατάξεις, ο κάτοχος θεώρησης εισόδου αποκλείεται από το πεδίο εφαρμογής του εν λόγω άρθρουμόνον κατά το χρονικό διάστημα της ισχύος της και όχι μετά τη λήξη της. Αυτό άλλωστε καθίσταται προφανές και από την 13/28.3.2017 εγκύκλιο του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, με την οποία παρέχονται οδηγίες για τις περιπτώσεις προσώπων που έχουν εισέλθει στη Χώρα με θεωρήσεις εισόδου για εποχική εργασία, ή αλιεργάτες. Εν προκειμένω, ο αιτών, πέραν των θεωρήσεων εισόδου, οι οποίες κατά το χρόνο υποβολής της απορριφθείσας αίτησης είχαν λήξει, είχε λάβει και άδειες διαμονής και εξ αυτού του λόγου σε κάθε περίπτωση εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 19 του ν. 4251/2014. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση με την οποία το καθ’ ου έκρινε ότι ο αιτών δεν περιλαμβάνεται στους δικαιούχους υποβολής αίτησης για τη χορήγηση άδειας κατά το ως άνω άρθρο εκ μόνου του λόγου ότι αυτός ήταν κάτοχος θεώρησης εισόδου, παρίσταται πλημμελώς αιτιολογημένη.