5. Επειδή, από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων, συνάγεται ότι εάν αλλοδαπός εισέλθει χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις στη χώρα, πρέπει στη συνέχεια να υποβληθεί σε διαδικασίες πρώτης υποδοχής εντός ορισμένου Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης, στο δε Κέντρο Υποδοχής ο αλλοδαπός μεταφέρεται άμεσα από την αρμόδια αστυνομική αρχή. Συνεπώς, εφόσον ο αλλοδαπός δεν αφήνεται ελεύθερος μετά την εξακρίβωση της παράνομης έλευσής του στη χώρα, αλλά οδηγείται σε Κέντρο Υποδοχής με τη συνοδεία και επιτήρηση των κρατικών οργάνων, έπεται ότι, έως ότου μεταχθεί, έχει την «ιδιότητα του κρατουμένου» υπό την έννοια του άρθρου 5 της ΕΣΔΑ [πρβλ. ΕΔΔΑ απόφαση της 10.5.2007, John κατά Ελλάδας, 199/05, παρ.33], έστω και αν μεσολαβήσει πολύ μικρό διάστημα μέχρι τη μεταγωγή του [πρβλ. ΕΔΔΑ απόφαση της της 21.6.2011, Shimovolos κατά Ρωσίας 30194/09, παρ.48-50, απόφαση της 12.1.2010 Guillan και Quinton κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 4158/05, παρ.56-57, απόφαση της 23.9.2010 Iskandarov κατά Ρωσίας, 17185/05, παρ.140, απόφαση της 12.2.2009 Nolan και Κ. κατά Ρωσίας, 2512/04, παρ. 93-96, απόφαση της 24.6.2008, Φωκά κατά Τουρκίας 28940/95, παρ. 73-79], για τον λόγο αυτό απαιτείται να τηρηθούν, εκτός από τους ουσιαστικούς και οι διαδικαστικοί κανόνες του εθνικού δικαίου και της ΕΣΔΑ [βλ. ΕΔΔΑ απόφαση, John κατά Ελλάδας, ό.π., παρ.28]. Άρα, επιβάλλεται, ενόψει και των άρθρων 16 και 17 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (ν. 2690/1999, Α΄45), να εκδοθεί από την αρμόδια αρχή απόφαση κράτησης αυτού. Η απόφαση αυτή, που επάγεται τη στέρηση της προσωπικής ελευθερίας του αλλοδαπού και ως εκ τούτου επιφέρει άμεσες συνέπειες στη νομική του κατάσταση, έχει εκτελεστό χαρακτήρα, παρά την περιορισμένη χρονική της διάρκεια και δεν αποτελεί μη εκτελεστή πράξη, προπαρασκευαστική της (μεταγενέστερης) απόφασης με την οποία ο Διοικητής του Κέντρου Υποδοχής θα αποφασίσει τον περιορισμό του αλλοδαπού εντός του Κέντρου. Η ίδια εξάλλου απόφαση δεν συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που υπόκεινται κατά το άρθρο 76 παρ. 3 σε αντιρρήσεις ενώπιον δικαστικής αρχής ούτε ορίζεται κάτι σχετικό στις προαναφερθείσες διατάξεις του άρθρου 14 του ν. 4375/2016 ή σε άλλες διατάξεις. Ωστόσο, αν αποκλεισθεί το δικαίωμα υποβολής αντιρρήσεων, γιατί δεν προβλέπεται ρητά από το εθνικό δίκαιο, θα παραβιαζόταν η διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 5 της ΕΣΔΑ, που εγγυάται το δικαίωμα κάθε κρατουμένου σε ένα αποτελεσματικό εθνικό μέσο παροχής ένδικης προστασίας, με το οποίο εξετάζονται όλα τα θέματα που αφορούν την κράτηση, η παράβαση δε αυτή δεν θα αίρονταν ακόμη και αν απολυόταν τελικά ο αλλοδαπός [πρβλ. ΕΔΔΑ απόφαση της 21.4.2016, ΗΑ.Α. κατά Ελλάδας, 58387/11, παρ.49, απόφαση της 11.2.2016, R.T. κατά Ελλάδας, 5224/11, παρ.98, απόφαση της 21.1.2016, Η.Α. κατά Ελλάδας, 58424/11, παρ. 59, απόφαση της 30.7.2015, Ε.Α. κατά Ελλάδας, 74308/10, παρ.97]. Κατόπιν τούτων, πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο αλλοδαπός που κρατείται προκειμένου να μεταχθεί σε Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, δικαιούται να ασκήσει αντιρρήσεις κατά της επίμαχης απόφασης κράτησης, ενώπιον του Προέδρου του αρμόδιου Διοικητικού Πρωτοδικείου, βάσει του άρθρου 5 παρ. 4 της ΕΣΔΑ και κατ’ ανάλογη εφαρμογή των συναφών διαδικαστικών ρυθμίσεων του άρθρου 76 παρ. 3 έως 6 του ν. 3386/2005, προκειμένου να εξασφαλισθεί στον κρατούμενο η δυνατότητα να θέσει υπό δικαστικό έλεγχο τη νομιμότητα της κράτησης και να εξετασθεί η συνδρομή των προϋποθέσεων που απαιτούνται για την επιβολή και τη διατήρησή της, καθώς και για τις συνθήκες υπό τις οποίες λαμβάνει χώρα [πρβλ. ΕΔΔΑ 6.11.2012, Lin κατά Ελλάδος (58158/10), παρ. 76 -77 και τις εκεί αναφερόμενες αποφάσεις, 6.3.2001, Dougoz κατά Ελλάδος (40907/98), παρ. 61 – 64].
6. Επειδή, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, οι κρινόμενες αντιρρήσεις ασκούνται παραδεκτώς και πρέπει να εξετασθούν περαιτέρω στην ουσία.
[…] 8. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και λαμβάνοντας υπόψη: α) ο αντιλέγων εισήλθε στη χώρα χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων και κρατείται από τις 12.3.2018 μέχρι τη μεταγωγή του στο ΚΥΤ Ορεστιάδας, όπου θα υποβληθεί σε διαδικασίες υποδοχής και ταυτοποίησης, β) ότι, όπως έγινε δεκτό στην πέμπτη σκέψη, εφόσον ο αντιλέγων οδηγείται σε Κέντρο Υποδοχής με τη συνοδεία και επιτήρηση των κρατικών οργάνων, νομίμως, κατ’ αρχήν, εκδόθηκε απόφαση κράτησης αυτού μέχρι τη μεταγωγή του στον εν λόγω Κέντρο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 9 παρ. 1 και 14 παρ. 1 του ν. 4375/2016, γ) το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο αντιλέγων κρατείται προκειμένου να μεταχθεί στο προαναφεθέν ΚΥΤ, με δεδομένο τις έκτακτες περιστάσεις που έχουν διαμορφωθεί, κατά τα κοινώς γνωστά, στην ευρύτερη περιοχή του Έβρου, από την ανέλεγκτη εισροή πολιτών τρίτων χωρών που εισέρχονται χωρίς τις νόμιμες διατυπώσεις στη χώρα και το γεγονός ότι, ενώ έχει υποβληθεί αίτημα από την αρμόδια υπηρεσία για τη μεταγωγή του, δεν προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου ότι έχει ήδη προγραμματιστεί η μεταγωγή του με συνοδεία στο εν λόγω Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, δ) ότι οι ισχυρισμοί του αντιλέγοντος ότι η επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του είναι αδύνατη και ότι δεν είναι ύποπτος φυγής προβάλλονται αλυσιτελώς, καθώς οι ανωτέρω λόγοι (επιστροφή στη χώρα καταγωγής, κίνδυνος διαφυγής) δεν συνιστούν την αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης κράτησης, ε) ότι ο ισχυρισμός του αντιλέγοντος ότι δεν εξετάστηκε η δυνατότητα εφαρμογής εναλλακτικών της κράτησης μέτρων προβάλλεται αλυσιτελώς, δεδομένου ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν προκύπτει, εν προκειμένω, ότι είναι δυνατή η εφαρμογή τέτοιων μέτρων, δοθέντος ότι δεν υφίσταται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, για τον αντιλέγοντα σταθερός και γνωστός τόπος διαμονής, όπου θα είναι ευχερής η ανεύρεσή του από τις αστυνομικές αρχές, μεταξύ άλλων, για τη μεταφορά του στο Κ.Υ.Τ. Ορεστιάδας, ενώ εξάλλου ο αντιλέγων δεν επικαλείται ούτε προτείνει ως εναλλακτικό της κράτησης μέτρο τη διαμονή και φιλοξενία του σε συγκεκριμένο τόπο, ούτε προσκομίζει οποιοδήποτε στοιχείο από το οποίο να προκύπτει ότι σε περίπτωση άρσης της κράτησης υπάρχει δυνατότητα διαμονής του στη χώρα, στ) ότι ο ισχυρισμός του αντιλέγοντος ότι οι συνθήκες κράτησής του είναι απάνθρωπες και αναξιοπρεπείς είναι απορριπτέος, προεχόντως, ως αναπόδεικτος, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη ότι κρατείται στις εγκαταστάσεις του Προαναχωρησιακού Κέντρου Κράτησης Αλλοδαπών Ξάνθης, όπου είναι δυνατό να παρασχεθεί άμεση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και οι οποίες διαθέτουν χώρο κατάλληλο για φυσική δραστηριότητα, ενώ από τη φύση τους δεν προορίζονται μόνο για ολιγοήμερη παραμονή (ενδεικτικώς, απόφαση ΕΔΔΑ της 26.6.2014 στην υπόθεση De los Santos και De la Cruz κατά Ελλάδας, σκ. 42 επ.), ούτως ώστε να δύναται να υποστηριχθεί ότι η κράτηση του αντιλέγοντος συνιστά απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, υπό το φως της νομολογίας του ΕΔΔΑ (ενδεικτικώς απόφαση ΕΔΔΑ της 29.10.2009 στην υπόθεση Shuvaev κατά Ελλάδας, σκ. 36, επίσης απόφαση της 21.6.2011 στην υπόθεση Efremidze κατά Ελλάδας, σκ. 39) και ζ) ότι είναι απαραίτητη η μεταγωγή του αντιλέγοντος στο ΚΥΤ, για την περαιτέρω υποστήριξή του, κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο 9 παρ.1 του ν. 4375/2016, ενόψει και του σκοπού του εν λόγω νόμου. Περαιτέρω, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι τυχόν καθυστερήσεις ως προς την ολοκλήρωση των προβλεπόμενων διοικητικών διαδικασιών, μη οφειλόμενες σε υπαιτιότητα των τελούντων υπό κράτηση, δεν συνιστούν νόμιμο λόγο συνέχισης της κράτησής τους για χρονικό διάστημα που υπερβαίνει τον εύλογο χρόνο και συνεκτιμά τις σημαντικές δυσκολίες αντιμετώπισης του αυξημένου αριθμού παρανόμως εισελθόντων προσώπων στη χώρα [πρβλ. ΕΔΔΑ απόφαση της 23.2.2012, Hirsi Jamaa και λοιποί κατά Ιταλίας, 27765/09, παρ.122, απόφαση της 21.1.2010, M.S.S. κατά Βελγίου και Ελλάδας, 30696/09, παρ. 223] και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση κράτησης, ως προσωρινή, δεν επιβλήθηκε λόγω επικείμενης απέλασης ούτε τίθεται ζήτημα άμεσης αναχώρησης ή απομάκρυνσης του αντιλέγοντος. Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο κρίνει ότι είναι αναγκαία η διατήρηση της κράτησης του αντιλέγοντος κατά το παρόν στάδιο και ότι, ως κατάλληλο μέτρο, πρέπει να διαταχθεί η άμεση, το αργότερο εντός πέντε (5) ημερών, μεταγωγή του αντιλέγοντος, στο Κ.Υ.Τ. Ορεστιάδας, προκειμένου να υποβληθεί σε διαδικασίες υποδοχής και ταυτοποίησης, όπου θα ακολουθηθεί νομίμως η προβλεπόμενη στον ν. 4375/2016 διαδικασία για την καταγραφή και εξέταση του αιτήματος διεθνούς προστασίας που εκδήλωσε τη βούληση να υποβάλει.
[…]
Απορρίπτει τις αντιρρήσεις και διατηρεί την κράτηση του αντιλέγοντος.
Υποχρεώνει την αρχή κράτησης να μεταγάγει το αργότερο εντός πέντε (5) ημερών (ήτοι έως τις 10.4.2018) τον αντιλέγοντα στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης Ορεστιάδας, προκειμένου να υποβληθεί σε διαδικασίες υποδοχής και ταυτοποίησης.
Ορίζει ότι, σε περίπτωση μη πλήρωσης του ανωτέρω όρου, πρέπει να αρθεί άμεσα, με απόφαση της αρχής κράτησης, το μέτρο στέρησης της προσωπικής ελευθερίας του αντιλέγοντος.
