[…] 6. Επειδή, όπως προκύπτει από τη δεύτερη αιτιολογική σκέψη της Οδηγίας 2003/86/ΕΚ, τα μέτρα, που αφορούν την οικογενειακή επανένωση, πρέπει να θεσπίζονται σύμφωνα με την υποχρέωση προστασίας της οικογένειας και σεβασμού της οικογενειακής ζωής, που αναγνωρίζεται, ιδίως, από το άρθρο 8 της Ε.Σ.Δ.Α. και το άρθρο 7 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. και επομένως, οι διατάξεις της ως άνω Οδηγίας πρέπει να ερμηνεύονται υπό το φως των θεμελιωδών αυτών δικαιωμάτων (πρβλ. Δ.Ε.Ε., Δεύτερο Τμήμα, απόφαση της 4.3.2010, C-578/08, Rhimou Chakroun κατά Minister van Buitenlandse Zaken, σκέψη 44 και προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα P. Mengozzi από 30.4.2014 επί της C-138/13 Δ.Ε.Ε., σκέψη 47). Περαιτέρω, εφόσον, κατά γενικό κανόνα, η οικογενειακή επανένωση των προσφύγων επιτρέπεται, οι διατάξεις, που μπορεί να επιφέρουν περιορισμούς, πρέπει να ερμηνεύονται στενά. Επίσης, το περιθώριο εκτίμησης, που παρέχεται στη Διοίκηση δεν πρέπει να χρησιμοποιείται με τρόπο, που να αντιβαίνει προς το σκοπό της Οδηγίας, ο οποίος συνίσταται στη διευκόλυνση της οικογενειακής επανένωσης, ούτε προς την πρακτική αποτελεσματικότητά της (πρβλ. Δ.Ε.Ε., Δεύτερο Τμήμα, απόφαση της 4.3.2010, C-578/08, Rhimou Chakroun κατά Minister van Buitenlandse Zaken, σκέψη 43 και προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα P. Mengozzi από 30.4.2014 επί της C-138/13 Δ.Ε.Ε., σκέψη 50). Επιπλέον, στην Οδηγία αντιβαίνει, εν γένει, κάθε εθνική νομοθεσία, που επιτρέπει την απόρριψη της αίτησης επανένωσης βάσει σειράς προκαθορισμένων όρων, χωρίς δυνατότητα εξατομικευμένης αξιολόγησης με βάση τις συγκεκριμένες περιστάσεις της υπό εξέταση περίπτωσης (πρβλ. προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα P. Mengozzi από 30.4.2014 επί της C-138/13 Δ.Ε.Ε., σκέψη 57). Εξάλλου, κατά την όγδοη αιτιολογική σκέψη της ίδιας Οδηγίας, πρέπει να αποδίδεται ιδιαίτερη προσοχή στην κατάσταση των προσφύγων, εξαιτίας των λόγων, που τους υποχρέωσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους και που τους εμποδίζουν να διεξάγουν εκεί κανονικό οικογενειακό βίο και να προβλεφθούν πιο ευνοϊκές, από τους λοιπούς αιτούντες οικογενειακή επανένωση, προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματός τους. Κατά την έννοια δε της προπαρατεθείσας διάταξης του άρθρου 14 παρ. 1 περ. γ του Π.Δ. 131/2006, ερμηνευόμενης ενόψει των ανωτέρω ερμηνευτικών κριτηρίων και της αρχής της αναλογικότητας, η μη προσκόμιση από τον πρόσφυγα, που αιτείται την έλευση των μελών της οικογένειάς του στην Ελλάδα, ακριβούς αντιγράφου των ταξιδιωτικών τους εγγράφων, δεν πρέπει άνευ ετέρου να άγει σε απόρριψη της σχετικής αίτησης, χωρίς να προηγηθεί εξατομικευμένη ειδικά αιτιολογημένη κρίση σχετικά με το εάν δικαιολογείται ή όχι, με βάση τις συγκεκριμένες περιστάσεις κάθε περίπτωσης, η μη προσκόμιση των εγγράφων αυτών. Σε περίπτωση δε που κρίνεται δικαιολογημένη η μη προσκόμισή τους, πρέπει να καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια άντλησης των στοιχείων ταυτότητας των μελών της οικογένειάς του από άλλα πρόσφορα αποδεικτικά στοιχεία. Επιπλέον, εφόσον, κατά τη ρητή πρόβλεψη της διάταξης του άρθρου 14 παρ. 1 περ. β εδάφ. τελευταίο του Π.Δ. 131/2006, η απόφαση απόρριψης της αίτησης του πρόσφυγα προς έλευση των μελών της οικογένειάς του στη χώρα δεν μπορεί να θεμελιώνεται αποκλειστικά στη μη ύπαρξη των προβλεπόμενων δικαιολογητικών, τέτοια απόρριψη δεν μπορεί, πολλώ μάλλον, να θεμελιώνεται στο γεγονός ότι τα προσκομισθέντα αυτά δικαιολογητικά εμφανίζουν επιμέρους τυπικές ελλείψεις. Στην περίπτωση αυτή πρέπει, σύμφωνα με το σκοπό της Οδηγίας 2003/86/ΕΚ, την πρακτική αποτελεσματικότητά της, την αρχή της αναλογικότητας καθώς και της χρηστής διοίκησης, να καλείται καταρχάς ο αιτών να καλύψει τις σχετικές τυπικές ελλείψεις. Περαιτέρω δε, λαμβανομένης υπόψη της ιδιαίτερης κατάστασης, στην οποία βρίσκονται οι πρόσφυγες και πιθανώς και τα μέλη της οικογένειάς τους και της ενδεχόμενης δυσχέρειας πρόσβασής τους σε επίσημα έγγραφα λόγω του φόβου δίωξης, πρέπει να διενεργεί η Διοίκηση οποιαδήποτε αναγκαία κατά την κρίση της έρευνα για τη διακρίβωση της ύπαρξης της οικογενειακής σχέσης του αιτούντος πρόσφυγα, ακόμα και με τη συνδρομή ελληνικών προξενικών αρχών, ενεργοποιώντας, ενδεχομένως και τη δυνατότητα, που παρέχεται από τη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 4 του ως άνω προεδρικού διατάγματος, να καλείται ο πρόσφυγας και τα μέλη της οικογένειάς του σε συνέντευξη. […]
9. Επειδή, η μη προσκόμιση από τον αιτούντα επικυρωμένων αντιγράφων των ταξιδιωτικών εγγράφων των μελών της οικογένειάς του, χωρίς να προηγηθεί εξατομικευμένη ειδικά αιτιολογημένη κρίση της Διοίκησης περί του εάν ήταν δικαιολογημένη ή όχι η παράλειψη προσκόμισηςτων εν λόγω εγγράφων, κατ’εκτίμηση των συγκεκριμένων περιστάσεων, που είχε επικαλεστεί ειδικά και αιτιολογημένα με την από 26.5.2011 αίτησή του και την από 4.11.2014 ενδικοφανή προσφυγή του ο αιτών, δεν αρκούσε κατά νόμον, όπως ήδη εκτέθηκε στην έκτη σκέψη της παρούσας, για την απόρριψη της αίτησής του για έγκριση της οικογενειακής του επανένωσης. Περαιτέρω, εφόσον τα προσκομισθέντα δικαιολογητικά εμφάνιζαν επιμέρους τυπικές ελλείψεις κατά τις διατάξεις των νόμων 3712/2008 και 4194/2013 (μη επικύρωση από αρμόδια προξενική αρχή εφόσον η Ερυθραία δεν έχει συμβληθεί στη Σύμβαση της Χάγης, μη επίσημη μετάφραση στα ελληνικά κ.ά.), η Διοίκηση όφειλε, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην έκτη σκέψη της παρούσας, πριν προβεί σε απόρριψη της αίτησης του αιτούντος για οικογενειακή επανένωση, να τον καλέσει να τις καλύψει, διενεργώντας παράλληλα την κατά την κρίση της αναγκαία έρευνα προκειμένου να διακριβωθεί η ύπαρξη της οικογενειακής σχέσης του πρόσφυγα με τα προς έλευση μέλη της οικογένειάς του, η ηλικία και τα στοιχεία της ταυτότητάς τους, συμπεριλαμβανομένης και της κλήσης σε συνέντευξη του μεν αιτούντος ενώπιον της διάδικης αρχής, των δε μελών της οικογένειάς του ενώπιον των αρμοδίων ελληνικών προξενικών αρχών. Κατά ταύτα, η αιτιολογία της μόνης παραδεκτώς πρώτης προσβαλλόμενης απόφασης είναι πλημμελής, κατ’αποδοχήν ως βασίμου του σχετικού προβαλλόμενου λόγου ακύρωσης, παρέλκει δε, ως αλυσιτελής, η εξέταση των λοιπών λόγων ακύρωσης.
10. Επειδή, κατ’ακολουθίαν των προεκτεθέντων, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη υπ’αριθμ. …/12.7.2015 απόφαση της Προϊσταμένης του Κλάδου Αλλοδαπών και Προστασίας Συνόρων του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας. Περαιτέρω, πρέπει να αναπεμφθεί η υπόθεση στη Διοίκηση προκειμένου: α) να καλέσει τον αιτούντα να καλύψει τις υπάρχουσες τυπικές ελλείψεις στα προσκομισθέντα από αυτόν δικαιολογητικά, διενεργώντας παράλληλα οποιαδήποτε αναγκαία κατά την κρίση της έρευνα, για να διακριβωθεί η ύπαρξη της οικογενειακής του σχέσης με τα προς έλευση μέλη της οικογένειάς του, χρησιμοποιώντας και το μέσο της συνέντευξης του ιδίου ενώπιον των ελληνικών αρχών και των μελών της οικογενείας του ενώπιον των αρμοδίων ελληνικών προξενικών αρχών και β) να εκφέρει εξατομικευμένη και ειδικά αιτιολογημένη κρίση περί του εάν ήταν δικαιολογημένη ή όχι η παράλειψη προσκόμισης αντιγράφων των ταξιδιωτικών εγγράφων των προς έλευση μελών της οικογένειας του αιτούντος, με βάση τις συγκεκριμένες περιστάσεις και ενόψει των ειδικών ισχυρισμών του, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια εξακρίβωσης των στοιχείων ταυτότητας τους από άλλα στοιχεία.