4. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: […] Επί της ως άνω προσφυγής η Επιτροπή Προσφυγών, αφού έλαβε υπόψη της το γεγονός ότι ο αιτών ανήκει στην κυρίαρχη πληθυσμιακή ομάδα στο Μπανγκλαντές, βάσει της καταγωγής του, της γλώσσας, που ομιλεί, και της θρησκείας, στην οποία ανήκει, καθώς και τις συνθήκες που επικρατούν στην εν λόγω χώρα, όσον αφορά την επίλυση κτηματικών διαφορών και τις ευκαιρίες ανεύρεσης εργασίας, εξέδωσε την 4/1242944/18-5-2015 απόφαση, με την οποία έκρινε ότι ο αιτών δεν αναγνωρίζεται, ως πρόσφυγας, καθώς και ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι όροι για την αναγνώρισή του, ως δικαιούχου καθεστώτος επικουρικής προστασίας. Περαιτέρω, η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη της το γεγονός ότι ο αιτών διαμένει στην Ελλάδα, εργαζόμενος από τετραετίας, και, ως εκ τούτου, έχει ενταχθεί στην ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον σε επαγγελματικό και οικονομικό επίπεδο, πιθανολόγησε ότι ενδεχόμενη απομάκρυνσή του από τη χώρα θα συνιστούσε δυσανάλογη επέμβαση στο κατοχυρωμένο στο άρθρο 8 της Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.) δικαίωμά του για προστασία της ιδιωτικής ζωής και έκρινε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις παραπομπής της υπόθεσής του στην οικεία Υπηρεσία του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, προκειμένου να κριθεί, αν δικαιούται να λάβει άδεια διαμονής στη χώρα για ανθρωπιστικούς λόγους, σύμφωνα με την περίπτωση στ’ της παρ. 1 του άρθρου 1 της οικ. 30651/2014 κοινής υπουργικής απόφασης. […] Ακολούθως, εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε το ένδικο αίτημα του αιτούντος, με την αιτιολογία ότι η Β’ Επιτροπή Προσφυγών, με την ως άνω απόφασή της, δεν πιθανολόγησε ότι στο πρόσωπο του τελευταίου συντρέχει αντικειμενική αδυναμία απομάκρυνσης ή επιστροφής του στη χώρα καταγωγής, για λόγους ανωτέρας βίας, όπως είναι σοβαροί λόγοι υγείας του ιδίου ή μέλους της οικογενείας του, διεθνής αποκλεισμός της χώρας του, ή συνδρομή στο πρόσωπό του της ρήτρας μη επαναπροώθησης του άρθρου 3 της Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν.δ. 53/1974 (Α’ 256), ή του άρθρου 3 της Σύμβασης της Νέας Υόρκης της 10ης Δεκεμβρίου 1984 κατά των βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης, η οποία κυρώθηκε με τον Ν. 1782/1988 (Α’ 116), και, ως εκ τούτου, δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες από τις διατάξεις του άρθρου 19Α παρ. 1 περ. στ’ του ν. 4251/2014 προϋποθέσεις για τη χορήγηση σ’ αυτόν άδειας διαμονής, για ανθρωπιστικούς λόγους. Περαιτέρω, με την προσβαλλόμενη απόφαση, επιβλήθηκε σε βάρος του αιτούντος το μέτρο της επιστροφής, με οικειοθελή αναχώρηση από τη χώρα. […]
6. Επειδή, περαιτέρω, ο αιτών υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλημμελώς αιτιολογημένη, καθώς και ότι εκδόθηκε, κατά πλάνη περί τα πράγματα, διότι η Διοίκηση, έχουσα νομικώς εσφαλμένη αντίληψη περί της έννοιας των διατάξεων του άρθρου 1 παρ. 1 περ. στ’ της οικ. 30651/2014 κοινής υπουργικής απόφασης, οι οποίες είναι ταυτόσημες με τις διατάξεις του άρθρου 19Α παρ. 1 περ. στ’ του ν. 4251/2014, κατ’ εφαρμογή των οποίων εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ήτοι θεωρώντας ότι η απαρίθμηση των αναφερόμενων στις εν λόγω διατάξεις κριτηρίων που λαμβάνονται υπόψη για τη χορήγηση άδειας διαμονής, για ανθρωπιστικούς λόγους, είναι περιοριστική και όχι ενδεικτική, δεν έλαβε υπόψη της την περιλαμβανόμενη στην 4/1242944/18-5-2015 απόφαση της Β’ Επιτροπής Προσφυγών διαπίστωση, περί της ένταξής του στην ελληνική κοινωνία και της ανάπτυξης εκ μέρους του ιδιωτικής ζωής στην Ελλάδα, και, ως εκ τούτου, με μη νόμιμη αιτιολογία απέρριψε το ένδικο αίτημά του. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος, ως αβάσιμος, διότι, όπως προκύπτει από το σώμα της προσβαλλόμενης πράξης, το εκδόν αυτήν διοικητικό όργανο έλαβε υπόψη του την προαναφερόμενη απόφαση της Επιτροπής Προσφυγών και, επομένως, και την, κατά τα ανωτέρω, περιλαμβανόμενη σ’ αυτήν διαπίστωση, πλην, όμως, με νόμιμη αιτιολογία έκρινε ότι δεν πληρούνται, στην προκείμενη περίπτωση, οι απαιτούμενες από τις διατάξεις του άρθρου 19Α παρ. 1 περ. στ’ του ν. 4251/2014 προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας διαμονής στον αιτούντα, για ανθρωπιστικούς λόγους. Και τούτο, διότι η απαρίθμηση στις ανωτέρω διατάξεις των κριτηρίων που λαμβάνονται υπόψη για τη χορήγηση άδειας διαμονής, για ανθρωπιστικούς λόγους, σε αλλοδαπούς, των οποίων απορρίφθηκε το αίτημα για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου, είναι μεν ενδεικτική, πλην, όμως, με γνώμονα το είδος της συγκεκριμένης άδειας διαμονής, τη θέση των κρίσιμων διατάξεων εντός του κειμένου του ν. 4251/2014 και την κατηγορία των αλλοδαπών που περιλαμβάνονται στο πεδίο εφαρμογής των εν λόγω διατάξεων, δεν είναι δυνατόν να περιληφθούν στα κριτήρια αυτά κριτήρια που δεν συνάπτονται με τα ρητώς κατονομαζόμενα στις εν λόγω διατάξεις, όπως είναι η ανάπτυξη ιδιωτικής ζωής εκ μέρους των ενδιαφερομένων και η τυχόν ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία, δεδομένου, μάλιστα, ότι τα κριτήρια αυτά λαμβάνονται υπόψη, κατά τις οικείες νομοθετικές διατάξεις, για τη χορήγηση άλλης κατηγορίας αδειών διαμονής, όπως είναι η άδεια διαμονής, για εξαιρετικούς λόγους, η οποία χορηγείτο, σύμφωνα με το άρθρο 19 του ν. 4251/2014, όπως ίσχυε, κατά τον κρίσιμο χρόνο, σε πολίτες τρίτων χωρών που διέμεναν στην Ελλάδα και αποδείκνυαν ότι έχουν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα.