5. Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, ο αλλοδαπός ασφαλισμένος του ΙΚΑ δικαιούται συντάξεως (κύριας και επικουρικής) λόγω αναπηρίας από εκτός εργασίας ατύχημα, εφόσον συντρέχουν οι κατά την ασφαλιστική νομοθεσία προϋποθέσεις. Η εφαρμογή, δε, του κανόνα τούτου δεν δύναται να θεωρηθεί ότι κωλύεται από την τασσομένη με τη (δημοσίας τάξεως) γενική διάταξη των άρθρων 51 παρ. 1 του ν. 2910/2001 και 84 παρ. 1 του ν. 3386/2005 υποχρέωση των υπηρεσιών του δημοσίου τομέα και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου να ερευνούν πριν την εξέταση οποιουδήποτε αιτήματος αλλοδαπού, ευρισκομένου στην Ελληνική Επικράτεια, εάν αυτός είναι κάτοχος αδείας παραμονής ή εάν είναι σε θέση να αποδείξει ότι διαμένει νόμιμα στην Ελλάδα και, σε αρνητική περίπτωση, να μην δέχονται προς εξέταση το υποβληθέν αίτημα (πρβλ. ΣτΕ 539/2016 επταμ., 21/2013, 1970/2011). Συνεπώς, τα ως άνω πρόσωπα (αλλοδαποί ασφαλισμένοι του ΙΚΑ) δικαιούνται να ζητήσουν και να λάβουν (κύρια και επικουρική) σύνταξη αναπηρίας, εφόσον συντρέχουν οι, κατά την ασφαλιστική νομοθεσία, προϋποθέσεις, ανεξαρτήτως αν έχουν εφοδιασθεί με την προβλεπομένη από τις διατάξεις του ν. 3386/2005 άδεια παραμονής ή γενικότερα αποδεικνύουν τη νόμιμη παραμονή τους στη Χώρα, ενόψει και του ότι η έλλειψη της προϋπόθεσης αυτής δεν επιδρά κατ’ αρχήν επί του κύρους της ασφαλιστικής σχέσης με το ΙΚΑ (πρβλ. ΣτΕ 267, 21/2013, 1970/2011, 3085/2010, 2266/2009, 2715/2008 επταμ.), ούτε επηρεάζει την υπαγωγή στην ασφάλιση του ΙΚΑ (πρβλ. ΣτΕ 3085/2010). […]
7. Επειδή, ήδη, με την κρινομένη προσφυγή και το επ’ αυτής νομίμως κατατεθέν στις 16.05.2017 υπόμνημά του, το προσφεύγον Ταμείο ζητεί την ακύρωση της 206/10.09.2015 απόφασης της Τ.Δ.Ε. Προβάλλει, δε, ότι ο εν λόγω αλλοδαπός ασφαλισμένος δεν δικαιούται επικουρικής σύνταξης αναπηρίας από εκτός εργασίας ατύχημα επειδή δεν δικαιούται ούτε την αντίστοιχη κύρια σύνταξη από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, καθώς κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης (28.12.2009) συνταξιοδότησης δεν ήταν κάτοχος άδειας παραμονής στη χώρα. Σύμφωνα, όμως, με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στη σκέψη 4 της παρούσης, ο λόγος αυτός τυγχάνει απορριπτέος ως αβάσιμος. Τούτο διότι, κατά τα προεκτεθέντα, για τη συνταξιοδότηση του καθ’ ου ασφαλισμένου εκ μέρους του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και του Ε.Τ.Ε.Α.Μ., λόγω αναπηρίας από εκτός εργασίας ατύχημα, -πέραν της πληρώσεως των κατά την ασφαλιστική νομοθεσία ειδικών προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως- δεν απαιτείτο ο ασφαλισμένος να είναι εφοδιασμένος με άδεια παραμονής. Συνεπώς, δεν αποκλείεται η χορήγηση κύριας και συνακόλουθα επικουρικής συντάξεως αναπηρίας, από εκτός εργασίας ατύχημα, στον καθ’ ου ασφαλισμένο επειδή αυτός δεν ήταν κάτοχος άδειας παραμονής στη χώρα κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησης. Ενόψει των ανωτέρω, η Τοπική Διοικητική Επιτροπή, που έκανε δεκτή την ως άνω ένσταση του καθ΄ ου ασφαλισμένου – αν και με διαφορετική αιτιολογία – ορθώς το νόμο εφήρμοσε και τα πραγματικά περιστατικά εκτίμησε, απορριπτομένων ως αβασίμων των αντίθετων ισχυρισμών του προσφεύγοντος Ταμείου.