7. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα εξής: […] Ενώπιον του Αυτοτελούς Κλιμακίου Ασύλου Χίου ο αιτών υπέβαλε το από 13.3.2017 υπόμνημα, με το οποίο προέβαλε, μεταξύ άλλων, ότι στην περίπτωσή του «υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι είναι θύμα σοβαρής ψυχολογικής βίας και απάνθρωπης μεταχείρισης και πάσχων από σύνδρομο μετατραυματικής διαταραχής, λόγω των βιωμάτων του στη χώρα καταγωγής του, όπως αναλυτικώς εξέθεσε στη συνέντευξή του. Παρά τα βιώματά του και τις εμπειρίες του, δεν έχει παραπεμφθεί μέχρι στιγμής σε εξειδικευμένο για το σκοπό αυτό ιατρικό κέντρο ή φορέα της κοινωνίας των πολιτών ή σε ιατρό ή ψυχολόγο δημοσίου νοσηλευτικού ιδρύματος». Το Αυτοτελές Κλιμάκιο Ασύλου Χίου δέχθηκε ως νόμιμη την εξέταση του ως άνω αιτήματος αναγνώρισης διεθνούς προστασίας με την ταχύρρυθμη διαδικασία του άρθρου 60 παρ.4 του ν.4375/2016, με την αιτιολογία ότι ο αιτών δεν εμπίπτει σε κάποια από τις εξαιρέσεις εφαρμογής της περιπτ. στ΄ της παραγράφου αυτής και, με την 6005/30.3.2017 απόφασή του, απέρριψε ως απαράδεκτο το αίτημα, διότι η Τουρκία μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ασφαλής τρίτη χώρα» για τον αιτούντα. Κατά της απόφασης αυτής ο αιτών άσκησε την προβλεπόμενη ενδικοφανή προσφυγή. Με το κατατεθέν ενώπιον της Επιτροπής Προσφυγών υπόμνημα ισχυρίσθηκε και πάλι ότι εμπίπτει στην κατηγορία των ευάλωτων προσώπων ως θύμα βασανιστηρίων, σοβαρής μορφής σωματικής και ψυχολογικής βίας, άμαχος πολέμου, επιζήσας βομβαρδισμών και επιθέσεων, θύμα απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, πάσχων από σύνδρομο μετατραυματικής διαταραχής και, για το λόγο αυτό, μη νομίμως το αίτημά του για χορήγηση διεθνούς προστασίας δεν παραπέμφθηκε προς εξέταση με την κανονική διαδικασία. […] Η 2η Ανεξάρτητη Επιτροπή Προσφυγών, με την προσβαλλόμενη 15415/27.9.2017 απόφασή της απέρριψε κατά πλειοψηφία το αίτημα χορήγησης διεθνούς προστασίας ως απαράδεκτο, με την ίδια ως άνω αιτιολογία. Στην απόφαση αυτή, αφού παρατίθεται το περιεχόμενο της προσωπικής συνέντευξης του αιτούντος και οι προβληθέντες με το από 30.6.2017 υπόμνημα ισχυρισμοί και αιτήματα αυτού, γίνεται αξιολόγηση των ισχυρισμών του, κατά την οποία γίνεται δεκτός ο ισχυρισμός σχετικά με τη «βεβαρημένη ψυχολογική κατάσταση του προσφεύγοντος λόγω των τραυματικών βιωμάτων του στη Συρία και την Τουρκία», ακολούθως δε, γίνεται κρίση σχετικά με την εν προκειμένω συνδρομή των προϋποθέσεων απαραδέκτου του άρθρου 56 παρ.1 του ν.4375/2016. […]
9. Επειδή αν η Επιτροπή Προσφυγών κάνει δεκτό ως βάσιμο ισχυρισμό, ότι ο προσφεύγων, του οποίου η αίτηση διεθνούς προστασίας εξετάστηκε με τη διαδικασία συνόρων και απορρίφθηκε ως απαράδεκτη, ανήκει σε ευάλωτη ομάδα, οφείλει να αναπέμψει την υπόθεση για να εξεταστεί η αίτησή του με την κανονική διαδικασία, διότι σε διαφορετική περίπτωση θα καταστρατηγούνταν οι διατάξειςτων άρθρων 50 παρ.2 εδ. β΄, 60 παρ. 4 εδ. στ΄του ν. 4375/2016 και της προαναφερόμενης οικ. 13257/2016 κοινής υπουργικής απόφασης και θα καθίστατο άνευ αντικειμένου η ειδική μεταχείριση, την οποία επιφυλάσσει ο νομοθέτης στους αιτούντες διεθνή προστασία, που αποδεδειγμένα ανήκουν στην κατηγορία των ευάλωτων προσώπων. Εν προκειμένω,ο αιτών, ως έχων το σχετικό βάρος (ΣτΕ 2348/2017, σκ. 33), επικαλέστηκε, και κατά τη συνέντευξή του και με το υπόμνημα που υπέβαλε στο ΑΚΑ Χίου, ότι στη Χάμα είχε συλληφθεί και φυλακισθεί, ως συμμετασχών σε αντικυβερνητική διαδήλωση, ισχυρισμούς που επανέφερε με το υπόμνημα που υπέβαλε στη Επιτροπή Προσφυγών, αναφέροντας αναλυτικώς γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την κράτησή του και ανάκρισή του στη Χάμα και στη Δαμασκό. Συναφώς προς τα γεγονότα αυτά, υποστήριξε ότι ήταν ευάλωτος ως θύμα βασανιστηρίων και σοβαρής ψυχολογικής και σωματικής βίας. Παρά ταύτα, ούτε η χειρίστρια της συνέντευξής του, ούτε ο υπάλληλος του ΑΚΑ Χίου ερεύνησαν τους ισχυρισμούς του αιτούντος περί ευαλωτότητας, η δε Επιτροπή Προσφυγών έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του αιτούντος περί βεβαρυμένης ψυχολογικής κατάστασης λόγω των τραυματικών βιωμάτων του στη Συρία και την Τουρκία και έμεινε σε αυτό, απέρριψε δε την προσφυγή του, χωρίς να αιτιολογήσει την κρίση της σε αναφορά με την προβληθείσα από αυτόν ευαλωτότητα και ανάγκη να παραπεμθεί, η μεν αίτησή του για χορήγηση διεθνούς προστασίας στην κανονική διαδικασία, ο ίδιος δε για εξέταση από ιατρικό και ψυχοκοινωνικό κλιμάκιο. Ακόμη, από τα στοιχεία που προσκόμισε ο αιτών, που είναι μεν μεταγενέστερα της προσβαλλόμενης απόφασης, πλην όμως αναφέρονται στο ίδιο ιστορικό φυλάκισης και βασανισμού στη Συρία, προκύπτει επιβαρυμένη ψυχολογική κατάσταση αυτού, σε σύνδεση με προσπάθειες αυτοκτονίας. Με βάση όλα τα προηγούμενα, η προσβαλλόμενη απόφαση παρίσταται ως μη νομίμως αιτιολογημένη και πρέπει να ακυρωθεί, να αναπεμφθεί δε η υπόθεση στην Επιτροπή Προσφυγών για νέα νόμιμη αιτιολογία, κατά τα προεκτεθέντα.
