8. Επειδή, εν προκειμένω, η Επιτροπή Προσφυγών, με την προσβαλλόμενη απόφασή της, δέχθηκε τους ισχυρισμούς του αιτούντος περί προσεγγίσεώς του το έτος 2013, ώστε να προσηλυτισθεί και συμμετάσχει σε παράνομες δραστηριότητες μουσουλμανικής οργάνωσης, χωρίς να ταυτοποηθεί ότι επρόκειτο για τη Boko Haram, αφού προηγουμένως μεταβεί και εκπαιδευθεί στο βορρά της χώρας καταγωγής του (Καμερούν), αρχικά, με δέλεαρ χρηματικό ποσό και, στη συνέχεια, με εκφοβισμό και απειλές για τη ζωή του. Ωστόσο, αξιολογώντας τους ισχυρισμούς του αιτούντος, κατέληξε ότι δεν πληρούται στο πρόσωπό του το αντικειμενικό στοιχείο του δικαιολογημένου φόβου, ώστε να δικαιούται διεθνούς προστασίας, αφού από τα περιστατικά αυτά έχουν παρέλθει δύο (2) και πλέον έτη, χωρίς ο αιτών ή η οικογένειά του στο Καμερούν να δεχθούν ενόχληση, στον δε τόπο διαμονής του στη …, δεν δρα η Boko Haram ή άλλη μουσουλμανική οργάνωση. Σύμφωνα με τα προηγούμενα, η Επιτροπή απέρριψε το αίτημα χορήγησης διεθνούς προστασίας του αιτούντος, καθώς και το αίτημα υπαγωγής του στο καθεστώς επικουρικής προστασίας. Η κρίση αυτή της Επιτροπής, ευρίσκουσα έρεισμα στους ισχυρισμούς του αιτούντος στην συνέντευξή του και στα λοιπά στοιχεία του διοικητικού φακέλου, αιτιολογείται νομίμως και επαρκώς. Δεν κλονίζεται, δε, η αιτιολογία αυτή από τα όσα ανέφερε ο αιτών, το πρώτον με το κατατεθέν ενώπιον της Επιτροπής από 1.2.2017 υπόμνημά του, και επαναλαμβάνει, με την κρινόμενη αίτησή του, περί μετάβασής του, κατόπιν παραπλανήσεώς του, στο βορρά της χώρας καταγωγής του, όπου φυλακίσθηκε και βασανίσθηκε από μέλη της ανωτέρω μουσουλμανικής οργάνωσης, τα οποία εμπρός του βίασαν και αποκεφάλισαν τον μεσάζοντα φίλο του, και περί δραπέτευσής του και μετάβασής του στην τοπική αστυνομία, η οποία ουδεμία προστασία του παρείχε, οπότε αναγκάσθηκε φοβούμενος για την ασφάλειά του να αναχωρήσει για την Τουρκία και εν συνεχεία για την Ελλάδα. Και τούτο, διότι ο αιτών στην προφορική του συνέντευξη ουδέν περί των ανωτέρω περιστατικών ανέφερε, παρότι η διήγησή του κρίθηκε συνεκτική και ακριβής για γεγονότα απώτερα της διετίας, γι’ αυτό άλλωστε και οι ισχυρισμοί του κρίθηκαν αξιόπιστοι από την Υπηρεσία Ασύλου και την Επιτροπή, ως ανταποκρινόμενοι σε βιωματικές καταστάσεις. Κατακολουθία των προηγουμένων, ο σχετικός λόγος ακυρώσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Επίσης, ενόψει των ανωτέρω παραδοχών, με νόμιμη και επαρκή αιτιολογία και με παραπομπή σε συγκεκριμένες αναφορές διεθνών οργανισμών, η Επιτροπή δέχθηκε ότι δεν συντρέχουν στην περίπτωση του αιτούντος οι προϋποθέσεις υπαγωγής του στο καθεστώς επικουρικής προστασίας, καθόσον δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 15 του π.δ. 141/2013, κατά τα προεκτεθέντα, απορριπτομένου, ως αβασίμου, του σχετικού αντιθέτου λόγου ακυρώσεως.
9. Επειδή, εξάλλου, ο αιτών προβάλλει ότι μη νόμιμα δεν υπήχθη στις ευάλωτες ομάδες, ως θύμα βίας και βασανιστηρίων, γεγονός που του προκάλεσε σοβαρή και ανεπανόρθωτη δικονομική βλάβη, διότι, λόγω της σύντμησης των προθεσμιών, επηρεάστηκε δυσμενώς και η δυνατότητα άμυνάς του και, ιδίως, η δυνατότητα επαρκούς προετοιμασίας του για τη δέουσα υποστήριξη του αιτήματός του. Προβάλλει, επίσης, ότι μη νομίμως η Επιτροπή δεν τον παρέπεμψε σε ψυχοκοινωνικό κλιμάκιο προς διαπίστωση της ευαλωτότητάς του, ως πάσχοντα από μετατραυματικό σύνδρομο εξαιτίας βασανιστηρίων, με αποτέλεσμα η αίτησή του για χορήγηση διεθνούς προστασίας να εξετασθεί μη νομίμως με την ταχύρρυθμη αντί της κανονικής διαδικασίας. Ο λόγος, όμως, αυτός ακυρώσεως, καθώς και ο συναφώς προβαλλόμενος λόγος ότι ενδεχόμενη επιστροφή του αιτούντος, ενόψει των προεκτεθέντων, θα εκθέσει τη ζωή, τη σωματική και ψυχική ακεραιότητά του σε κίνδυνο και θα συνιστά παραβίαση εκ μέρους των αρμοδίων ελληνικών αρχών των διατάξεων των άρθρων 3 της Ε.Σ.Δ.Α. (Ν.Δ. 53/1974), 3 του Ν. 1782/1987 (Κύρωση της Σύμβασης της Νέας Υόρκης κατά των βασανιστηρίων κ.λπ.) και 6 και 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (Ν. 2462/1997), είναι απορριπτέοι, ως αβάσιμοι. Και τούτο, διότι τα χρονικώς μεταγενέστερα της προσβαλλόμενης απόφασης της Επιτροπής Προσφυγών και προσκομιζόμενα, το πρώτον ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, προς απόδειξη του ανωτέρω ισχυρισμού, σχετικά έγγραφα(ήτοι: η, με χρονολογία 23.11.2017 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της ΜΚΟ «ΜΕΤΑδραση», η, με χρονολογία, 19.7.2017, ψυχοκοινωνική εκτίμηση της ΜΚΟ «αλληλεγγυη SOLIDARITY NOW», το, με χρονολογία 9.8.2017, ιατρικό σημείωμα του Προγράμματος προσωρινής στέγασης προσφύγων του Δήμου Αθηναίων και φαρμακευτικές συνταγές), τα οποία δεν υφίσταντο σε κανένα στάδιο της διοικητικής διαδικασίας εξέτασης του ενδίκου αιτήματος παροχής διεθνούς προστασίας του αιτούντος, δεν μπορούν να θεμελιώσουν έλλειψη ή ανεπάρκεια της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης της Επιτροπής, η οποία, κατά τα προεκτεθέντα, νόμιμα από πλευράς αιτιολογίας δεν αξιολόγησε και απέρριψε σιωπηρά τους προβληθέντες οψίμως, με το από 1.2.2017 ενώπιόν της υπόμνημα, ισχυρισμούς του αιτούντος περί βασανιστηρίων.