2. Επειδή, με την υπό κρίση αίτηση, ζητείται η αναστολή εκτέλεσης: α) της …/9.10.2016 απόφασης της Δ΄ Επιτροπής Προσφυγών του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, με την οποία απορρίφθηκε η από 30.4.2011 προσφυγή του αιτούντος κατά της … απόφασης του Γενικού Γραμματέα Δημοσίας Τάξης, με την τελευταία δε απόφαση αποφασίσθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις περί ικανοποιήσεως του αιτήματός του για διεθνή προστασία στην Ελλάδα, β) της ανωτέρω … απόφασης του Γενικού Γραμματέα Δημοσίας Τάξης και γ) του …/31.10.2016 Υπηρεσιακού Σημειώματος του Διευθυντή του Γραφείου Αλλοδαπών της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Μυτιλήνης της Διεύθυνσης Αστυνομίας Λέσβου, με το οποίο γνωστοποιείται στον αιτούντα ότι, μετά την απόρριψη του ως άνω αιτήματός του, το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να καλύψει τα έξοδα αναχώρησής του προκειμένου να μεταβεί τη χώρα του. Κατά των ανωτέρω πράξεων έχει ασκηθεί και αίτηση ακυρώσεως για την οποία έχει ορισθεί δικάσιμος η 25.4.2017.
3. Επειδή, η με στοιχείο β΄ προσβαλλόμενη πράξη στερείται εκτελεστού χαρακτήρα, αφού κατ’ αυτής ασκήθηκε από τον αιτούντα η ανωτέρω ενδικοφανής προσφυγή, επί της οποίας εκδόθηκε η με στοιχείο α΄ προσβαλλόμενη …/9.10.2016 απόφαση της Δ΄ Επιτροπής Προσφυγών του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Η τελευταία πράξη είναι η μόνη εκτελεστή και παραδεκτώς προσβλητή με αίτηση ακυρώσεως, καθόσον η ως άνω 4/913203/7.5.2013 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίας Τάξης ενσωματώθηκε σε αυτή (βλ. Ε.Α.Σ.τ.Ε.97/2016). Επίσης, και η με στοιχείο γ΄ προσβαλλόμενη πράξη στερείται εκτελεστότητας, δεδομένου ότι το προαναφερθέν υπηρεσιακό σημείωμα ως εκ του περιεχομένου του έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Επομένως, η κρινόμενη αίτηση κατά το μέρος που με αυτή ζητείται η αναστολή εκτέλεσης των υπό στοιχεία β΄ και γ΄ προσβαλλόμενων πράξεων είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη λόγω του προδήλως απαραδέκτου της κατ’ αυτών αίτησης ακυρώσεως.
[…] 8. Επειδή, εν προκειμένω, οι ισχυρισμοί που προέβαλε ο αιτών, κατά τα διάφορα στάδια της διοικητικής διαδικασίας εξέτασης του αιτήματός του δεν στοιχειοθετούν προδήλως έναν από τους αναφερόμενους στο άρθρο 1Α της Διεθνούς Σύμβασης της Γενεύης λόγους. Ειδικότερα, τα συγκεκριμένα περιστατικά που επικαλέσθηκε δεν κρίνονται ικανά για τη θεμελίωση φόβου ατομικής δίωξής του, κατά την έννοια του ορισμού του άρθρου 9 παρ. 1 α) του π.δ.141/2013, από τις αρχές της χώρας του ή από ομάδες που ασκούσαν τον έλεγχο στην περιοχή όπου κατοικούσε. Και τούτο, διότι η δολοφονία του πατέρα του δεν συνεπάγεται αυτοτελώς κίνδυνο δίωξής του σε περίπτωση επιστροφής του στο Αφγανιστάν, αφού δεν γίνεται επίκληση, κατά τρόπο ειδικό και συγκεκριμένο, οιωνδήποτε κρισίμων στοιχείων, από τα οποία να συνάγονται οι πραγματικοί λόγοι της δολοφονίας του πατέρα του και πολύ περισσότερο οι λόγοι για τους οποίους ύστερα από 7 χρόνια περίπου ο ίδιος αναζητείται, καθόσον μάλιστα, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην προηγούμενη σκέψη, δεν γνώριζε τις δραστηριότητες του πατέρα του και πληροφορήθηκε τον θάνατό του από την μητέρα του ενόσω ζούσε στο Ιράν. Συνεπώς, η απόφαση της Επιτροπής Προσφυγών παρίσταται νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη ως προς προαναφερθέν κεφάλαιό της και δεν συντρέχει περίπτωση αναστολής της για το λόγο αυτό.
9. Επειδή, περαιτέρω, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι σε περίπτωση που ο αιτών υποχρεωθεί να επιστρέψει, στη συνέχεια της προσβαλλόμενης πράξης, αφενός διατρέχει κίνδυνο ενόψει των ενόπλων συγκρούσεων (επιθέσεις αυτοκτονίας και πολυμέτωπες επιθέσεις από τους Ταλιμπάν και τις αντικυβερνητικές ομάδες) ως μετακινούμενων που καθιστούν την κατάσταση ασφαλείας στη χώρα και ειδικότερα στην Καμπούλ ιδιαίτερα ασταθή και επίφοβη, όπως διεθνείς πηγές καταγράφουν (Κατευθυντήριες Οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, Συμβούλιο Ασφαλείας, Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, Ευρωπαϊκό Γραφείο Ασύλου). Αφετέρου, θα επέλθει, κατά τους ισχυρισμούς του αιτούντος, ανατροπή των δεσμών που έχει αναπτύξει στην Ελλάδα. […]Ενόψει των ως άνω ισχυρισμών του αιτούντος, το Δικαστήριο τούτο, κρίνει ότι,από τα στοιχεία του φακέλου, δεν μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο να υποστεί ο αιτών ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη βλάβη συνισταμένης στην έκθεση σε κίνδυνο της ασφάλειας και της προσωπικής ελευθερίας, σε περίπτωση αναγκαστικής απομάκρυνσής του από την Ελλάδα και επιστροφής του στο Αφγανιστάν, δοθέντος ότι η Διοίκηση δεν φαίνεται να έλαβε υπόψη κατά τη διαμόρφωση της κρίσης της περί απορρίψεως της υπαγωγής του αιτούντος στο καθεστώς επικουρικής προστασίας, αν θα είναι ασφαλής η διαβίωση τούτου στην Καμπούλ, ως τόπο μετεγκατάστασής του, ενόψει των δεξιοτήτων που απέκτησε ο αιτών στην Ελλάδα όπου διαμένει 9 έτη περίπου και έχει αναπτύξει την κατά ως άνω δραστηριότητα (σημ. επιμελητή ιστολογίου: εργασία ως διαπολιτισμικός μεσολαβητής σε δημόσιος, διεθνέις και διωτικούς φορείς και οργανώσεις), καθόσον μάλιστα, όπως δέχεται η Επιτροπή, στην πόλη αυτή τα δίκτυα των Ταλιμπάν βαίνουν αυξανόμενα «με κύριους στόχους πρόσωπα με ενεργό συμμετοχή και υψηλού προφίλ» καθώς και ότι «η σιιτική κοινότητα εξακολουθεί να υφίσταται διακρίσεις και κακομεταχείριση». Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο τούτο σε Συμβούλιο, προς αποτροπή της, κατά τα προεκτεθέντα,βλάβης, διατάσσει, ενόψει του άρθρου 52 παρ. 8 του π.δ.18/1989, τη Διοίκηση να απόσχει, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της εκκρεμούς αιτήσεως ακυρώσεως από κάθε ενέργεια, ερειδόμενη αποκλειστικά στην προσβαλλόμενη πράξη, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα την εξαναγκασμένη αναχώρηση του αιτούντος από την Ελλάδα (βλ. Ε.Α.Σ.τ.Ε. 1435/2008, 889/2010).
[…] Δέχεται την κρινόμενη αίτηση