5. […] Στη συνέχεια, η αρμόδια Επιτροπή, αφού ανέτρεξε στις διαθέσιμες πληροφορίες από έγκυρες διεθνείς πηγές, […] συνήγαγε ότι η υποβολή της σε κλειτοριδεκτομή, αν και συνιστά παρελθούσα δίωξη σύμφωνα με τη σχετική κατευθυντήρια οδηγία της Ύπατης Αρμοστείας, δεν επαρκεί για να θεμελιωθεί μελλοντική δίωξή της, αφού συνεκτίμησε ότι η ίδια προέβη σε απλή αναφορά του γεγονότος αυτού στο τέλος της διήγησής της, χωρίς να το συνδέσει με την απροθυμία της να επιστρέψει στην πατρίδα της, καθώς και ότι δεν προέκυψαν στοιχεία περί του ότι βιώνει μακροχρόνιες ψυχολογικές συνέπειες, που καθιστούν αφόρητη την επιστροφή της, ούτε εντοπίστηκαν πληροφορίες περί του ότι κάποια γυναίκα, που έχει υποστεί ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων, υποβλήθηκε σε άλλη μορφή αυτής της πρακτικής στη Νιγηρία. Με βάση τα ανωτέρω, με την προσβαλλόμενη απόφαση κρίθηκε ότι η αιτούσα δεν πληροί τις νόμιμες προϋποθέσεις για την αναγνώρισή της ως πρόσφυγα κατά το άρθρο 1Α (2) της Διεθνούς Σύμβασης της Γενεύης.
6. Επειδή, ενόψει όσων αναπτύχθηκαν στο ιστορικό της παρούσας, η αρμόδια Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η άρνηση της αιτούσας να ασπαστεί τη δοξασία ειδώλων, κατά την απαίτηση του πατέρα της και της φυλής τους, δεν ενέχει γι’ αυτή κίνδυνο δίωξής της σε άλλες περιοχές της χώρας καταγωγής της, εκτός της πολιτείας Kaduna, αφού έλαβε υπόψη ότι οι διώκτες της είναι μη κρατικοί φορείς και ότι δεν έχουν πραγματικές ικανότητες να της επιτεθούν σε περιοχή ευρύτερη εκείνης που διαβιούν και, επιπλέον, ότι η μετεγκατάστασή της στις προτεινόμενες περιοχές είναι ασφαλής επιλογή, ενόψει των γενικών συνθηκών που επικρατούν σε αυτές (έλλειψης βίας), και εύλογη λύση, ενόψει των προσωπικών περιστάσεων που εκτέθηκαν από την ίδια ( μακρόχρονη προηγούμενη διαβίωσή της αλλά και την ύπαρξη συγγενικού υποστηρικτικού περιβάλλοντος αλλά και ομόθρησκου πληθυσμού σε αυτές). Περαιτέρω, συνήγαγε ότι η παρελθούσα δίωξή της με την υποβολή της σε κλειτοριδεκτομή δεν επαρκεί για να θεμελιώσει κίνδυνο μελλοντικής δίωξής της, τον οποίο, άλλωστε, δεν επικαλέστηκε ως λόγο, για τον οποίο εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της, αφού συνεκτίμησε τα στοιχεία του φακέλου που αφορούν την ατομική κατάστασή της μετά τη τραυματική εμπειρία της (ιδίως, την έλλειψη ενδείξεων κλονισμού του ψυχισμού της) και τις έγκυρες πληροφορίες για την αντιμετώπιση των γυναικών που έχουν ήδη υποστεί ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων στη Νιγηρία (συγκεκριμένα, για μη εφαρμογή άλλων μορφών αυτής της πρακτικής). Ενόψει των ανωτέρω, η κρίση της προσβαλλόμενης απόφασης περί μη συνδρομής στο πρόσωπο της αιτούσας νόμιμου λόγου υπαγωγής της στο καθεστώς του πρόσφυγα κατά το άρθρο 1Α της από 28.7. 1951 Διεθνούς Σύμβασης της Γενεύης και το άρθρο 2 του π.δ/τος 141/2013 στηρίζεται σε νόμιμη και επαρκή αιτιολογία, ενώ τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα.