8. Επειδή, ο αιτών προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση απέρριψε τελικώς, το αίτημά του να αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας, κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία της Σύμβασης της Γενεύης και με πλημμελή αιτιολογία. Τούτο διότι, υπάρχει στην περίπτωσή του πραγματικός φόβος δίωξης για έναν από τους λόγους της Σύμβασης αυτής, που συνίσταται στη συμμετοχή του στην ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα των «παιδιών του δρόμου», τα οποία, προκειμένου, κάποιες φορές, να γλυτώσουν από τη βία που ασκείται στους κόλπους της οικογένειας, όπως στη δική του περίπτωση, ζουν άστεγα, υπό συνθήκες απόλυτης ένδειας, εκτιθέμενα σε διάφορους κινδύνους. Κατά τον αιτούντα, η Διοίκηση αντιπαρήλθε και δεν αξιολόγησε τους ισχυρισμούς του ότι εξ αιτίας της ψυχικής αλλά και σωματικής βίας και των κακοποιήσεων που υφίστατο από τον πατέρα του, καθώς και της εκδίωξής του από την οικογενειακή εστία, κατόπιν της άρνησής του να ενταχθεί στο μαροκινό στρατό, παρέμεινε στο δρόμο επί πέντε μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων και υπέστη σεξουαλική κακοποίηση από άτομο αγνώστων στοιχείων, από τους οποίους συνάγεται ότι διώκεται λόγω της συμμετοχής του στην ανωτέρω ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα. Οι λόγοι αυτοί, κατά το μέρος που αναφέρονται στην άσκηση σε βάρος του αιτούντος σωματικής βίας και γενικώς, στην άσκηση ενδοοικογενειακής βίας εκ μέρους του πατέρα του, είναι απορριπτέοι καθότι προβάλλονται το πρώτον ενώπιον του Δικαστηρίου, δοθέντος ότι ο αιτών σε όλα τα στάδια της διοικητικής διαδικασίας (αίτηση διεθνούς προστασίας, συνέντευξη, προσφυγή), εκτός από τις ως άνω πιέσεις που δεχόταν από τον πατέρα του και την εκδίωξή του από την οικογενειακή εστία, λόγω της άρνησής του να ακολουθήσει στρατιωτική υπηρεσία, τα οποία και λήφθηκαν υπόψη με την προσβαλλόμενη απόφαση, ο αιτών δεν επικαλέσθηκε περιστατικά βίας και κακοποιήσεων από τον πατέρα του, ούτε άλλωστε, απέδωσε σε αυτόν τον τραυματισμό του με μαχαίρι. Πέραν αυτού, όμως, οι λόγοι ακυρώσεως είναι απορριπτέοι διότι, κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης, ο αιτών είχε ήδη ενηλικιωθεί και ως εκ τούτου, έπαψε εφεξής να ανήκει στην ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα, στην οποία είχε κατά τους ισχυρισμούς ενταχθεί, ως παιδί του δρόμου και κατ’ επέκταση, να κινδυνεύει να υποστεί δίωξη λόγω συμμετοχής στην ομάδα αυτή. Εξάλλου, ενόψει της χρονικής διάρκειας της παραμονής του αιτούντος ως άστεγου (πέντε μήνες) και της ηλικίας κατά την οποία φέρεται να εντάχθηκε στη συγκεκριμένη ομάδα (δεκαπέντε ετών), δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι δημιουργήθηκε στο πρόσωπό του αμετάβλητο ιστορικό χαρακτηριστικό ως μέλους της εν λόγω ομάδας, ή τρόπος ζωής θεμελιώδους σημασίας για την ταυτότητα ή τη συνείδησή του και για την ενήλικη ζωή του, όπως υπονοεί ο αιτών, χωρίς πάντως, να προβάλλει ως προς το ζήτημα αυτό, συγκεκριμένες αιτιάσεις. Επομένως, νόμιμα και με επαρκή αιτιολογία απορρίφθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση, ανεξαρτήτως των ειδικότερων κρίσεων αυτής, το αίτημα του αιτούντος να αναγνωρισθεί ως πρόσφυγας, ενώ πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα όσα περί του αντιθέτου προβάλλει ο αιτών.
9. Επειδή, όσον αφορά την επικουρική προστασία, με την προσβαλλόμενη απόφαση, όπως προεκτέθηκε, κρίθηκε ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του αιτούντος στο αντίστοιχο καθεστώς, με την αιτιολογία ότι ενόψει του συνόλου των ισχυρισμών που προέβαλε, μεταξύ των οποίων και οι σχετικοί με το βιασμό και τη σεξουαλική κακοποίησή του, που όμως, είναι γενικοί και αόριστοι και, των περιστάσεων της υπόθεσης, ο αιτών δεν κινδυνεύει να υποστεί, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής, σοβαρή βλάβη, μεταξύ άλλων, της περίπτωσης β΄ του άρθρου 15 του π.δ. 141/2013. Με τους οψιγενείς ισχυρισμούς, όμως, που προέβαλε ο αιτών με την ενδικοφανή προσφυγή του, περί βιασμού και σεξουαλικών κακοποιήσεων στο Μαρόκο, λίγο χρόνο πριν από την έλευσή του στην Ελλάδα και περί αντιμετώπισης έκτοτε ψυχικών προβλημάτων, ο αιτών επικαλέσθηκε αρκούντως σαφή περιστατικά, για τα οποία μάλιστα προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία, και τα οποία, αληθή υποτιθέμενα, υποδηλώνουν κατ’ αρχήν σοβαρή βλάβη αυτού στη χώρα καταγωγής του, κατά την έννοια της προαναφερόμενης διάταξης, δηλαδή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση. Ενόψει αυτού και δεδομένου ότι κατά το χρόνο επίκλησης των ανωτέρω περιστατικών (30.9.2016), ο αιτών ήταν ακόμη ανήλικος(μη έχοντας συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του), στερούμενος Επιτρόπου και χωρίς να προκύπτει η υποστήριξή του από συγκεκριμένο σύμβουλο, σε συνδυασμό με το ότι η φύση των ανωτέρω περιστατικών,ως τραυματικών βιωμάτων, είναι ικανή να δυσχεράνει τη διεξοδική και αναλυτική περιγραφή τους ακόμη και σε ενήλικα άτομα, λαμβανομένου επίσης υπόψη και του ισχυρισμού που εξ αρχής προέβαλε ο αιτών, ο οποίος άλλωστε, αν και ήδη ενηλικιώθηκε, βρίσκεται σε μετεφηβική ηλικία, ότι στερείται υποστηρικτικού περιβάλλοντος στη χώρα του, η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς την ως άνω απορριπτική κρίση της, την οποία εξέφερε χωρίς να εξετάσει ενδελεχώς ως προς την αξιοπιστία και ευλογοφάνεια τους ανωτέρω οψιγενείς ισχυρισμούς ή και να καλέσει τον αιτούντα σε προφορική ακρόαση προς παροχή τυχόν αναγκαίων επεξηγήσεων, δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη, όπως βασίμως προβάλλεται με την αίτηση.
10. Επειδή, κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος που αφορά τη μη αναγνώριση του αιτούντος ως δικαιούχου επικουρικής προστασίας, η δε υπόθεση να αναπεμφθεί στη Διοίκηση για νέα νόμιμη κρίση, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην προηγούμενη σκέψη.
Διαβάστε το σχετικό δελτίο τύπου της ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Υποστήριξη Νέων Αθήνας