6. Επειδή, περαιτέρω, με την προσβαλλόμενη απόφαση κρίθηκε, κατά πλειοψηφία, ότι ο αιτών δεν πληροί τις προϋποθέσεις να του χορηγηθεί το καθεστώς επικουρικής προστασίας, καθότι τεκμηριώνεται ως εύλογη η δυνατότητα μετεγκατάστασής του στην πόλη της Kabul, εφόσον επιστρέψει στο Αφγανιστάν, όπου δεν κινδυνεύει να υποστεί σοβαρή βλάβη. Ειδικότερα, όπως προεκτέθηκε, η ως άνω Επιτροπή κατέληξε στην κρίση αυτή, δεχόμενη, με βάση τις αναφερόμενες πηγές που ανάγονται στο έτος 2013, τα εξής: α) αν και η ασφάλεια αποτελεί μείζον θέμα στην Kabul, θεωρείται ασφαλέστερη από άλλα μέρη στο Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν μέχρι στιγμής δεν επικεντρώνονται σε επιθέσεις ευρείας κλίμακας στην πρωτεύουσα και εκτός από σποραδικές βομβιστικές επιθέσεις στην πόλη, ο κύριος στόχος τους είναι να χτυπούν όσο το δυνατό εγγύτερα στην καρδιά της εξουσίας, χωρίς να υπολογίζουν τις απώλειες των αμάχων, παρά το γεγονός δε ότι αυτά τα περιστατικά βίας, καθώς και οι απώλειες σε άμαχο πληθυσμό, έχουν αυξηθεί, δεν φθάνουν στο βαθμό να θεωρούνται ως άσκηση αδιάκριτης βίας στο πλαίσιο εσωτερικής ένοπλης σύρραξης κατά την έννοια της περίπτωσης γ΄ του άρθρου 15 του Π.Δ. 141/2013, β) η Kabul περιλαμβάνεται στις πρωτεύουσες των επαρχιών όπου το κράτος διατηρεί ακόμη τον έλεγχο, με αποτέλεσμα η παρουσία του να είναι υπαρκτή και αποτελεσματική και η αστυνομία λειτουργεί σωστά και είναι σε θέση να παρέχει προστασία, γ) διαθέτει διεθνές αεροδρόμιο, το οποίο λειτουργεί κανονικά και συνδέεται με την Ελλάδα μέσω τακτικών δρομολογίων και ως εκ τούτου υπάρχει δυνατότητα νόμιμης ασφαλούς μετακίνησης του αιτούντος εκεί και δ) αποτελεί ασφαλή προορισμό για τον αιτούντα, ο οποίος, ακόμη και ελλείψει υποστηρικτικού δικτύου – σε περίπτωση που δεν γίνει αποδεκτός από κάποιον συγγενή του – διαθέτει τα προσωπικά εκείνα χαρακτηριστικά που μπορούν να διασφαλίσουν την ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο και την αξιοπρεπή διαβίωσή του στην πόλη αυτή, όπως είναι η αρτιμέλειά του, το νεαρό της ηλικίας του και η καταλληλότητά του ως άνδρας. Η αιτιολογία αυτή, ωστόσο, είναι μη επαρκής και πλημμελής, καθότι δεν συνεκτιμά νεότερες του 2013 πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Kabul, που εκτίθενται στην προσβαλλόμενη απόφαση, και από τις οποίες προκύπτει σημαντική αύξηση των βομβιστικών κ.λ.π. επιθέσεων από τις αντικυβερνητικές δυνάμεις, από το τέλος του έτους 2014 και εντεύθεν και ειδικά το έτος 2015, με σημαντική αύξηση του αριθμού των θανάτων και τραυματισμών αμάχων. Επίσης δέχεται ότι η μετακίνηση του αιτούντος προς την Kabul είναι ασφαλής, λαμβάνοντας υπόψη μόνον την ύπαρξη του αεροδρομίου της πόλης και χωρίς να συνεκτιμά την κατάσταση από πλευράς ασφαλείας που επικρατεί στους δρόμους που συνδέουν τις νοτιοανατολικές και ανατολικές επαρχίες με την Kabul, μεταξύ των οποίων και η πόλη Jalalabad, όπου διαμένει η αδελφή του αιτούντος, αν και σύμφωνα με παρατεθείσα από το μειοψηφήσαν μέλος πηγή, έτους 2014, ο αυτοκινητόδρομος Kabul – Jalalabad (που ενώνει την επαρχία Laghman με την πρωτεύουσα της χώρας) θεωρείται ένας από τους πιο επικίνδυνους δρόμους στον κόσμο, λόγω των επιθέσεων που πραγματοποιούν αδιακρίτως οι Ταλιμπάν. Τέλος, δέχεται ότι η Kabul αποτελεί ασφαλή προορισμό για τον αιτούντα, στην οποία μπορεί λογικά να αναμένεται να εγκατασταθεί και να κατορθώσει να εξασφαλίσει τα βασικά μέσα διαβίωσης, ακόμη και ελλείψει υποστηρικτικού δικτύου από συγγενείς, μη συνεκτιμώντας το σύνολο των ατομικών χαρακτηριστικών του και κυρίως ότι στην πραγματικότητα το Αφγανιστάν είναι για τον αιτούντα ξένη χώρα, αφού έφυγε από αυτήν από την ηλικία των 5-6 ετών και δεν επέστρεψε ποτέ μέχρις τώρα, εκτός από δύο ημέρες στην ηλικία των 14 ετών, με συνέπεια να μην γνωρίζει οτιδήποτε αναφορικά με την αγορά εργασίας, επιπλέον δε στην Kabul, σύμφωνα με παρατιθέμενα στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των κατοίκων της και την οικονομική τους κατάσταση, διαβιεί και μεγάλος αριθμός εσωτερικά εκτοπισμένων Αφγανών, το δε 70% του συνόλου του πληθυσμού της διαμένει σε υποβαθμισμένους άτυπους οικισμούς. Ενόψει αυτών η κρίση της προσβαλλόμενης απόφασης περί μη συνδρομής στο πρόσωπο του αιτούντος των όρων υπαγωγής στο καθεστώς επικουρικής προστασίας, σύμφωνα με το άρθρο 18 του Π.Δ. 141/2013, παρίσταται μη νόμιμη και κατά συνέπεια η απόφαση αυτή πρέπει κατά το σκέλος αυτό να ακυρωθεί, κατά το βάσιμο σχετικό λόγο ακυρώσεως, παρελκούσης ως αλυσιτελούς της εξετάσεως των λοιπών προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως.
[…] Δέχεται εν μέρει την αίτηση.
Ακυρώνει την …/18.11.2016 απόφαση της 2ης Ανεξάρτητης Επιτροπής Προσφυγών του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, κατά το μέρος που αφορά την μη αναγνώριση του αιτούντος ως δικαιούχου επικουρικής προστασίας και αναπέμπει, κατά το μέρος αυτό την υπόθεση στην Διοίκηση για νέα νόμιμη κρίση, κατά το σκεπτικό.