Αλλοδαπός, ο οποίος επιθυμεί την υπαγωγή του στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς της Διεθνούς Συμβάσεως της Γενεύης, οφείλει να εκθέσει στην Διοίκηση με στοιχειώδη σαφήνεια τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικώς δικαιολογημένο, φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή πολιτικών πεποιθήσεων. Περαιτέρω, αυτών, τα αρμόδια όργανα της Διοίκησης οφείλουν να προβούν σε ενδελεχή εξέταση των προβαλλόμενων από τον ενδιαφερόμενο αλλοδαπό ουσιωδών ισχυρισμών και να αιτιολογήσουν πλήρως και ειδικώς την τυχόν απορριπτική του αιτήματος απόφασή τους (βλ. Σ.τ.Ε. 1078/2012, 1303/2012, 1628/2007,1814/2006). Αντιθέτως, σε περίπτωση που δεν έχουν προβληθεί από τον ενδιαφερόμενο, κατά τη διαδικασία ενώπιον της Διοίκησης, ουσιώδεις, υπό την ανωτέρω έννοια, ισχυρισμοί, αλλά γενικοί, αόριστοι ή προδήλως αβάσιμοι ισχυρισμοί, ή έχει γίνει μεν επίκληση συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών τα οποία, όμως, δεν στοιχειοθετούν λόγους υπαγωγής στο προστατευτικό καθεστώς της Συμβάσεως της Γενεύης, δεν απαιτείται ειδικότερη αιτιολογία για την απόρριψη του αιτήματος παροχής ασύλου (βλ. Σ.τ.Ε. 1169/2010, 4323/2009, 1628/2007κ.ά).
Στην προκείμενη περίπτωση, το Δικαστήριο, αφού έλαβε υπόψη α) τους προβληθέντες από την αιτούσα λόγους, κατά την προφορική συνέντευξή της, τους οποίους επανέλαβε κατά την εξέτασή της ενώπιον του Περιφερειακού Γραφείου Ασύλου, για τη θεμελίωση του δικαιολογημένου φόβου δίωξης σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, λόγω της συμμετοχής της στα συλλαλητήρια στην πόλη Ambo και των διασυνδέσεων αυτής με μέλη της απαγορευμένης οργάνωσης Oromo Liberation Front (OLF), β) ότι η Επιτροπή Προσφυγών δεν προέβη, όπως όφειλε, σε ενδελεχή εξέταση του προβαλλόμενου με το από 3-6-2015 υπόμνημα, που η αιτούσα κατέθεσε στα πλαίσια της ενδικοφανούς προσφυγής της, ουσιώδους ισχυρισμού, σχετικά με τη στοχοποίησή της από τις αρχές, δηλώνοντας ειδικότερα «ότι κατά την τελευταία επικοινωνία με τους γονείς πριν τρείς βδομάδες της είπαν ότι κλήθηκαν για ανάκριση από τις δυνάμεις ασφαλείας, οι οποίες ζητούσαν να μάθουν πού βρίσκεται αυτή», ενόψει και των προσκομισθέντων μεταγενεστέρως από την αιτούσα προαναφερθέντων στοιχείων, που κατά τους ισχυρισμούς της, περιήλθαν με καθυστέρηση στην ίδια, τα οποία αναφέρονται σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά αναζήτησής της από τις Αστυνομικές αρχές (κλήση σε ανάκριση της αιτούσας, κλήση για κατάθεση συγγενούς της και ένταλμα σύλληψης αυτής) και γ) ότι η αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα δεν προϋποθέτει απαραιτήτως την υποβολή τυπικών αποδεικτικών στοιχείων (βλ. ΣΤΕ1303/2012, 2397/2010), κρίνει ότι, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλημμελώς και ανεπαρκώς αιτιολογημένη, κατ’ αποδοχή του οικείου λόγου ακυρώσεως.
Kατ’ ακολουθία αυτών, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να αναπεμφθεί η υπόθεση στη Διοίκηση για νέα νόμιμη κρίση.