5. Επειδή, κατά την έννοια της διάταξης της περ. β’ της παρ. 1 του άρθρου 5 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, η έλλειψη αμετάκλητης καταδίκης του ενδιαφερόμενου για το αδίκημα της κλοπής, μεταξύ άλλων περιοριστικώς απαριθμούμενων στο ως άνω άρθρο αξιόποινων πράξεων, εισάγεται ως αρνητική προϋπόθεση κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας από αλλοδαπούς βάσει των διατάξεων αυτών. Περαιτέρω, ενόψει του σκοπού στον οποίο αποβλέπει η θέσπιση της αρνητικής αυτής προϋπόθεσης πολιτογράφησης, συνιστάμενου στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος και, ειδικότερα, της εθνικής ασφάλειας και της δημόσιας τάξης της χώρας, σε συνδυασμό με τη μη κατοχύρωση, κατά τα παγίως γενόμενα δεκτά, ατομικού δικαιώματος στην απονομή της ελληνικής ιθαγένειας, το αδίκημα κλοπής, για το οποίο η αμετάκλητη ποινική καταδίκη καθιστά υποχρεωτική την απόρριψη αιτήματος περί κτήσης κατά τα ως άνω της ελληνικής ιθαγένειας, δεν περιορίζεται στον φυσικό αυτουργό, αλλά καταλαμβάνει και τον συμμέτοχο, ανεξαρτήτως της μορφής συμμετοχής του στο αδίκημα (συνέργεια διακρινόμενη σε άμεση και απλή, κατά τα άρθρα 46 παρ. 1 και 47 Π.Κ.). Τούτο διότι, εφόσον η σχετική διάταξη δεν διακρίνει, καταλαμβάνει την αυτουργία και όλες τις προβλεπόμενες στον Ποινικό Κώδικα μορφές συμμετοχής, ενώ, επίσης, ο συμμέτοχος καταδικάζεται για το ίδιο έγκλημα, το δε αξιόποινο του συμμετόχου είναι ανεξάρτητο από το αξιόποινο του φυσικού αυτουργού. Επί πλέον, η ανάγκη προστασίας του προαναφερθέντος δημοσίου συμφέροντος υφίσταται και στην περίπτωση της καταδίκης για απλή συνέργεια σε κάποιο από τα οριζόμενα αδικήματα, αφού η απαξία των εν λόγω αδικημάτων δεν απομειούται στην περίπτωση του απλού συνεργού, ο οποίος, κατά τις προεκτεθείσες ποινικές διατάξεις, παρέχει με πρόθεση συνδρομή στον δράστη άδικης πράξης, η πράξη του δε είναι καθ’ εαυτή επικίνδυνη. Τούτων έπεται ότι μόνη η αμετάκλητη ποινική καταδίκη για απλή συνέργεια σε κλοπή καθιστά υποχρεωτική αλλά και αρκεί, ως αρνητική προϋπόθεση χορήγησης της ελληνικής ιθαγένειας, για την απόρριψη σχετικού αιτήματος αλλοδαπού, υποβληθέντος, όπως εν προκειμένω, κατά το άρθρο 5 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας (πρβλ. ΣτΕ 869/2018 Ολ., 383-384/2016). […]
8. Επειδή, ο αιτών ισχυρίζεται ότι η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης είναι πλημμελής, διότι η καταδίκη του σε ποινή φυλάκισης έξι (6) μηνών πριν από 22 χρόνια για απλή συνέργεια σε κλοπή δεν μπορεί να ταυτιστεί με το αδίκημα της κλοπής, που προβάλλεται ως κώλυμα για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας και, συνεπώς, δεν εμπίπτει στο άρθρο 5 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι η αρνητική προϋπόθεση κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας από αλλοδαπούς βάσει των διατάξεων της περ. β’ της παρ. 1 του άρθρου 5 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας δεν περιορίζεται στον φυσικό αυτουργό, αλλά καταλαμβάνει και τον συμμέτοχο, ανεξαρτήτως της μορφής συμμετοχής του (συναυτουργία, ηθική αυτουργία, συνέργεια διακρινόμενη σε άμεση και απλή, κατά τα άρθρα 45, 46 παρ. 1 και 47 Π.Κ.). Τούτο συνάγεται, όχι μόνο από τη γραμματική διατύπωση της διάταξης, η οποία δεν διακρίνει, καταλαμβάνοντας συνεπώς όλες τις προβλεπόμενες στον Ποινικό Κώδικα μορφές συμμετοχής, αλλά και από το γεγονός ότι ο συμμέτοχος καταδικάζεται για την ίδια αξιόποινη πράξη, ενώ, περαιτέρω, δεν ασκεί επιρροή η τυχόν επιβολή ελαττωμένης ποινής. Συνεπώς, η αμετάκλητη, κατά τα μη αμφισβητηθέντα από τον αιτούντα, ποινική καταδίκη του για απλή συνέργεια σε κλοπή καθιστά υποχρεωτική για τη Διοίκηση την απόρριψη του αιτήματος πολιτογράφησής του, χωρίς να παρέχεται σε αυτή δυνατότητα συνεκτίμησης άλλων στοιχείων που ανάγονται στην προσωπική ή οικογενειακή κατάσταση του αιτούντος και, ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη πράξη παρίσταται νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη.