Το άρθρο 12, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, δεύτερη περίοδος, της οδηγίας 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας, έχει την έννοια ότι, προκειμένου να καθοριστεί αν έχει παύσει η προστασία ή η συνδρομή της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή (UNRWA), πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, στο πλαίσιο ατομικής αξιολόγησης όλων των κρίσιμων στοιχείων της εξεταζόμενης περίπτωσης, όλες οι περιοχές της ζώνης επιχειρήσεων της UNRWA στα εδάφη των οποίων έχει τη συγκεκριμένη δυνατότητα να εισέλθει και να παραμείνει ασφαλής ένας ανιθαγενής παλαιστινιακής καταγωγής ο οποίος έχει εγκαταλείψει τη ζώνη αυτή.
Το άρθρο 12, παράγραφος 1, στοιχείο αʹ, δεύτερη περίοδος, της οδηγίας 2011/95 έχει την έννοια ότι η προστασία ή η συνδρομή της UNRWA δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει παύσει όταν ένας ανιθαγενής παλαιστινιακής καταγωγής έχει εγκαταλείψει τη ζώνη επιχειρήσεων της UNRWA αναχωρώντας από περιοχή δράσης της ζώνης αυτής στην οποία βρισκόταν σε προσωπική κατάσταση σοβαρής ανασφάλειας και στην οποία ο οργανισμός αυτός δεν ήταν σε θέση να παράσχει προστασία ή συνδρομή στον ανιθαγενή, εφόσον ο ανιθαγενής, αφενός, είχε μεταβεί εκουσίως στην περιοχή αυτή προερχόμενος από άλλη περιοχή δράσης της εν λόγω ζώνης στην οποία δεν βρισκόταν σε προσωπική κατάσταση σοβαρής ανασφάλειας και στην οποία ήταν δυνατόν να τύχει της προστασίας ή της συνδρομής του οργανισμού αυτού και, αφετέρου, δεν μπορούσε ευλόγως να αναμένει, βάσει συγκεκριμένων πληροφοριών που είχε στη διάθεσή του, ότι θα τύχει προστασίας ή συνδρομής από την UNRWA στην περιοχή όπου μετέβαινε ή ότι θα είναι σε θέση να επιστρέψει στην περιοχή προέλευσης στο άμεσο μέλλον, πράγμα που εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.