Το άρθρο 15 της οδηγίας 2013/33 (Οδηγια Υποδοχής) έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία αποκλείει τον αιτούντα διεθνή προστασία από την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, για τον λόγο και μόνον ότι εις βάρος του έχει εκδοθεί απόφαση μεταφοράς κατ’ εφαρμογήν του κανονισμού (ΕΕ) 604/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, για τη θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης διεθνούς προστασίας που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας ή από ανιθαγενή.
Το άρθρο 15, παράγραφος 1, της οδηγίας 2013/33 έχει την έννοια ότι:
– η καθυστέρηση στην έκδοση σε πρώτο βαθμό αποφάσεως επί αιτήσεως διεθνούς προστασίας μπορεί να αποδοθεί στον αιτούντα διεθνή προστασία, οσάκις η καθυστέρηση οφείλεται στην έλλειψη συνεργασίας του αιτούντος με τις αρμόδιες αρχές·
– δεν μπορεί ένα κράτος μέλος να αποδώσει στον αιτούντα διεθνή προστασία την καθυστέρηση στην έκδοση σε πρώτο βαθμό αποφάσεως επί της αιτήσεως διεθνούς προστασίας για τον λόγο ότι αυτός δεν υπέβαλε την αίτησή του στο πρώτο κράτος μέλος εισόδου, κατά την έννοια του άρθρου 13 του κανονισμού 604/2013.
– δεν μπορεί ένα κράτος μέλος να αποδώσει στον αιτούντα διεθνή προστασία την καθυστέρηση στην εξέταση της αιτήσεώς του διεθνούς προστασίας η οποία οφείλεται στην εκ μέρους του αιτούντος άσκηση ένδικης προσφυγής, με ανασταλτικό αποτέλεσμα, κατά της αποφάσεως περί μεταφοράς του που έχει εκδοθεί κατ’ εφαρμογήν του κανονισμού 604/2013.
Διαβάστε περισσότερα