Με την απόφαση Haqbin (C-233/18), που εκδόθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2019, το τμήμα μείζονος συνθέσεως του Δικαστηρίου αποφάνθηκε για πρώτη φορά επί του περιεχομένου της ευχέρειας που παρέχει το άρθρο 20, παράγραφος 4, της οδηγίας 2013/331 στα κράτη μέλη να καθορίζουν τις εφαρμοστέες κυρώσεις σε περίπτωση που ένας αιτών διεθνή προστασία είναι ένοχος για σοβαρή παράβαση των κανόνων του κέντρου φιλοξενίας στο οποίο φιλοξενείται ή για επίδειξη ιδιαίτερα βίαιης συμπεριφοράς. Το Δικαστήριο έκρινε ότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, η διάταξη αυτή, σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιβάλλουν κύρωση που συνίσταται στην ανάκληση, έστω και προσωρινή, των υλικών συνθηκών υποδοχής οι οποίες αφορούν τη στέγαση, την τροφή ή την ένδυση.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο