Με την πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση C-754/18 – Ryanair Designated Activity Company κατά Országos Rendőr-főkapitányság, το Δικαστήριο διαπιστώνει, καταρχάς, ότι, μολονότι η διάταξη της οδηγίας 2004/38 σχετικά με την απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης εισόδου παρέχει ρητώς την απαλλαγή αυτή μόνο στους κατόχους δελτίου διαμονής που είναι μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, το γεγονός αυτό, αφεαυτού, δεν αποδεικνύει τη θέληση του νομοθέτη της Ένωσης να αποκλείσει από την απαλλαγή αυτή τα μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης που είναι κάτοχοι δελτίου μόνιμης διαμονής.
Όπως όμως προκύπτει από σφαιρική ανάλυση της οδηγίας 2004/38, η απαλλαγή αυτή πρέπει να παρέχεται στα μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης που έχουν λάβει δελτίο διαμονής, δεδομένου ότι ο νομοθέτης της Ένωσης θέλησε να την παράσχει σε όλα τα μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης που είναι κάτοχοι οποιουδήποτε είδους δελτίου διαμονής.
Συναφώς, το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι το δελτίο μόνιμης διαμονής χορηγείται μόνο σε πρόσωπα τα οποία έχουν ήδη δελτίο διαμονής μέλους της οικογένειας πολίτη της Ένωσης και έχουν διαμείνει νομίμως με τον οικείο πολίτη της Ένωσης στο κράτος μέλος υποδοχής για συνεχές χρονικό διάστημα πέντε ετών, κατά το οποίο δικαιούνταν την απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης εισόδου η οποία συνδέεται με την κατοχή του εν λόγω δελτίου.
Εξάλλου, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η οδηγία 2004/38 έχει ως σκοπό την διασφάλιση της σταδιακής ένταξης των πολιτών της Ένωσης και των μελών της οικογένειάς του που δεν έχουν την ιθαγένεια κράτους μέλους στην κοινωνία του κράτους υποδοχής. Η επίτευξη του σκοπού αυτού, όμως, διακυβεύεται εάν η απόκτηση δικαιώματος μόνιμης διαμονής από τα μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης συνεπάγεται την απώλεια της απαλλαγής από την υποχρέωση θεώρησης εισόδου, την οποία δικαιούνταν πριν αποκτήσουν το εν λόγω δικαίωμα μόνιμης διαμονής.
Συνεπώς, το Δικαστήριο κρίνει ότι το μέλος της οικογένειας πολίτη της Ένωσης που δεν έχει την ιθαγένεια κράτους μέλους, αλλά είναι κάτοχος δελτίου μόνιμης διαμονής, απαλλάσσεται από την υποχρέωση να λάβει θεώρηση εισόδου προκειμένου να εισέλθει στην επικράτεια των κρατών μελών.
Το Δικαστήριο επισημαίνει στη συνέχεια ότι οι διατάξεις που εφαρμόζονται στον χώρο Σένγκεν προβλέπουν ρητώς ότι δεν θίγουν την ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών της Ένωσης και των μελών της οικογένειάς τους. Συναφώς, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η οδηγία 2004/38 εφαρμόζεται αδιακρίτως στο σύνολο των κρατών μελών, είτε αυτά ανήκουν στον χώρο Σένγκεν είτε όχι, και ότι η διάταξη της οδηγίας για την απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης εισόδου δεν περιλαμβάνει ειδική αναφορά στον χώρο Σένγκεν.
Επομένως, η απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης εισόδου που προβλέπει η οδηγία 2004/38 εκτείνεται και στα μέλη της οικογένειας πολίτη της Ένωσης που είναι κάτοχοι δελτίου διαμονής ή δελτίου μόνιμης διαμονής τόσο σε περίπτωση που το δελτίο αυτό τους έχει χορηγηθεί από κράτος μέλος το οποίο δεν ανήκει στον χώρο Σένγκεν όσο και σε περίπτωση που έχει χορηγηθεί από κράτος μέλος το οποίο ανήκει στον χώρο αυτόν.
Τέλος, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγούν, βάσει της οδηγίας 2004/38, δελτίο μόνιμης διαμονής μόνο στα πρόσωπα που έχουν την ιδιότητα του μέλους της οικογένειας πολίτη της Ένωσης. Επομένως, η χορήγηση τέτοιου δελτίου από κράτος μέλος συνεπάγεται ότι το κράτος μέλος έχει οπωσδήποτε επαληθεύσει, προηγουμένως, ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει την ιδιότητα αυτή. Κατά συνέπεια, το δελτίο μόνιμης διαμονής μπορεί, αφεαυτού, να πιστοποιήσει ότι ο κάτοχός του έχει την ιδιότητα του μέλους της οικογένειας πολίτη της Ένωσης. Ως εκ τούτου, ο κάτοχος τέτοιου δελτίου έχει το δικαίωμα να εισέλθει στην επικράτεια κράτους μέλους, χωρίς να απαιτείται πρόσθετη επαλήθευση ή πιστοποίηση της ιδιότητάς του ως μέλους της οικογένειας πολίτη της Ένωσης.
Δείτε το πλήρες κείμενο της απόφασης