Με σημερινή του απόφαση το Τμήμα μείζονος συνθέσεως του Δικαστηρίου της Ευρωπαικής Ένωσης διευκρίνησε ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 604/2013 («Δουβλίνο ΙΙΙ»), έχει την έννοια ότι υπήκοος τρίτης χώρας ο οποίος υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας σε ένα πρώτο κράτος μέλος, εν συνεχεία εγκατέλειψε το κράτος μέλος αυτό και, ακολούθως, υπέβαλε νέα αίτηση διεθνούς προστασίας σε δεύτερο κράτος μέλος:
– δεν μπορεί, κατ’ αρχήν, να επικαλεστεί, στο πλαίσιο προσφυγής ασκηθείσας δυνάμει του άρθρου 27, παράγραφος 1, του ως άνω κανονισμού, στο δεύτερο αυτό κράτος μέλος κατά της απόφασης περί μεταφοράς του, το σχετικό με τον προσδιορισμό της ευθύνης κριτήριο που προβλέπεται στο άρθρο 9 του εν λόγω κανονισμού·
– μπορεί, κατ’ εξαίρεση, να επικαλεστεί, στο πλαίσιο τέτοιας προσφυγής, αυτό το κριτήριο περί προσδιορισμού της ευθύνης, όταν συντρέχει περίπτωση εμπίπτουσα στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 20, παράγραφος 5, του ίδιου κανονισμού, υπό τον όρο ότι ο υπήκοος τρίτης χώρας έχει προσκομίσει στην αρμόδια αρχή του αιτούντος κράτους μέλους στοιχεία που αποδεικνύουν κατά τρόπο πρόδηλο ότι αυτό το κράτος μέλος θα έπρεπε να θεωρηθεί ότι είναι το υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης κράτος μέλος κατ’ εφαρμογήν του εν λόγω κριτηρίου περί προσδιορισμού της ευθύνης.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο