Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ένωσης (τμήμα μείζονος συνθέσεως) αποφ. 5.9.2012 Bundesrepublik Deutschland κατά Y (C-71/11) και Z (C-99/11).
Αιτήσεις για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως: Bundesverwaltungsgericht – Γερμανία. Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-71/11 και C-99/11.
Οδηγία 2004/83/ΕΚ – Ελάχιστοι κανόνες σχετικά με τις προϋποθέσεις αναγνωρίσεως του καθεστώτος του πρόσφυγα ή του καθεστώτος επικουρικής προστασίας – Άρθρο 2, στοιχείο γ΄ – Ιδιότητα του “πρόσφυγα” – Άρθρο 9, παράγραφος 1 – Έννοια των “πράξεων διώξεως” – Άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο β΄ – Η θρησκεία ως λόγος της διώξεως – Αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του συγκεκριμένου λόγου διώξεως και των πράξεων διώξεως – Πακιστανοί υπήκοοι μέλη της θρησκευτικής κοινότητας Αhmadiyya – Πράξεις των πακιστανικών αρχών σκοπούσες στην απαγόρευση του δικαιώματος ομολογίας του θρησκεύματος δημοσίως – Πράξεις αρκούντως σοβαρές ώστε ο ενδιαφερόμενος να διακατέχεται από δικαιολογημένο φόβο ότι είναι εκτεθειμένος σε δίωξη λόγω του θρησκεύματός του – Εξατομικευμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και περιστάσεων – Άρθρο 4.
Το άρθρο 9, παρ. 1, στοιχείο α΄, της οδηγίας 2004/83/ΕΚ έχει την έννοια ότι: (α) κάθε προσβολή του δικαιώματος της ελευθερίας του θρησκεύματος, αντίθετη προς το άρθρο 10, παράγραφος 1, του Χάρτη, δεν μπορεί να συνιστά «πράξη διώξεως», κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως της οδηγίας (β) η πράξη διώξεως μπορεί να οφείλεται σε προσβολή της εξωτερικεύσεως της εν λόγω ελευθερίας και (γ) για να εκτιμηθεί αν προσβολή του δικαιώματος της ελευθερίας του θρησκεύματος, αντίθετη προς το άρθρο 10, παράγραφος 1, του Χάρτη, μπορεί να συνιστά «πράξη διώξεως», οι αρμόδιες αρχές πρέπει να εξακριβώσουν, υπό το φως της προσωπικής καταστάσεως του ενδιαφερομένου, αν αυτός, λόγω της ασκήσεως της εν λόγω ελευθερίας στη χώρα καταγωγής του, διατρέχει πραγματικό κίνδυνο, μεταξύ άλλων, να διωχθεί ή να υποβληθεί σε μεταχείριση ή ποινές απάνθρωπες ή εξευτελιστικές εκ μέρους ενός από τους κατά το άρθρο 6 της οδηγίας 2004/83 φορείς. Το άρθρο 2, στοιχείο γ΄, της οδηγίας 2004/83 έχει την έννοια ότι ο φόβος διώξεως του αιτούντος είναι βάσιμος αφ’ ης οι αρμόδιες αρχές, λαμβανομένης υπόψη της προσωπικής καταστάσεως του αιτούντος, εκτιμούν ότι είναι εύλογο να εικάζεται ότι, κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του, ο αιτών θα θρησκεύει εμπράκτως, με αποτέλεσμα να εκτίθεται σε πραγματικό κίνδυνο διώξεώς του. Κατά την εξατομικευμένη εκτίμηση αιτήσεως με την οποία σκοπείται η αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα, οι εν λόγω αρχές δεν μπορούν να αναμένουν ευλόγως από τον αιτούντα να απέχει από τα σχετικά θρησκευτικά καθήκοντά του.