Κηρύσσονται αθώοι οι κατηγορούμενοι για τις αξιόποινες πράξεις της παράνομης εξόδου από τη χώρα και της κατοχής και της χρήσεως πλαστού διαβατηρίου. Εν προκειμένω, οι τρεις κατηγορούμενοι παραδεκτώς υπέβαλαν προφορικώς κατά τη διεξαχθείσα ενώπιον του Δικαστηρίου αποδεικτική διαδικασία αίτημα ασύλου. Το εν λόγω αίτημα τυγχάνει βάσιμο, διότι οι κατηγορούμενοι είναι αλλοδαποί, οι οποίοι, συνεπεία του πραγματικού φόβου αυτών ότι διώκονται στην Τουρκία ένεκα των πολιτικών τους πεποιθήσεων και της κουρδικής καταγωγής τους, ευρίσκονται εκτός της χώρας της ιθαγένειας αυτών και δεν επιθυμούν ως εκ τούτου να θέσουν τον εαυτό τους υπό την προστασία της περί ης ο λόγος χώρας, όπου κινδυνεύουν επιπροσθέτως να υποστούν σοβαρή βλάβη εξαιτίας της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχειρίσεως και της σοβαρής παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αυτών, με αποτέλεσμα να συνιστούν πρόσφυγες και να απαγορεύεται η επαναπροώθησή τους στην Τουρκία. Οι τρεις κατηγορούμενοι τέλεσαν επομένως τις κατ’ αρχήν άδικες πράξεις της παράνομης εξόδου από τη χώρα και της κατοχής και της χρήσεως πλαστού διαβατηρίου, ευρισκόμενοι σε κατάσταση ανάγκης, προκειμένου να αποτρέψουν τον παρόντα και αναπότρεπτο με άλλα μέσα κίνδυνο που διατρέχουν, δίχως υπαιτιότητά τους, στην Τουρκία αναφορικά με τη ζωή, τη σωματική ακεραιότητα και την προσωπική ελευθερία αυτών ως υπέρτατα έννομα αγαθά, ενώ η εντεύθεν προκληθείσα βλάβη στο κρατικό έννομο αγαθό της ελληνικής δημόσιας τάξεως και στο κοινωνικό έννομο αγαθό της πίστεως περί τα υπομνήματα είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος και τη σπουδαιότητα από την ως άνω απειληθείσα βλάβη στα προσωπικά έννομα αγαθά των κατηγορουμένων. Το άδικο των τελεσθεισών από τους κατηγορουμένους πράξεων αίρεται συνεπώς ένεκα της συνδρομής in concreto καταστάσεως ανάγκης ως λόγου άρσεως του αδίκου. Δοθέντος επιπροσθέτως ότι οι τρεις κατηγορούμενοι έχουν την ιδιότητα των αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα προσφύγων, συρρέει εν προκειμένω με τον προμνημονευθέντα λόγο άρσεως του αδίκου ο προβλεπόμενος από τις ρυθμίσεις των άρθρων 31 παρ. 1 ΝΔ 3989/1959 και 2 παρ. 1 στοιχ. γ΄ Ν 4251/2014 υποχρεωτικός προσωπικός λόγος απαλλαγής τους από τις ποινές για τα οικεία αδικήματα.
Το πλήρες κείμενο της απόφασης δημοσιεύεται στην ΠοινικήΔικαιοσύνη 2018, σελ. 529