Σύμφωνα με την εν λόγω απόφαση, στις περιοχές που θεωρούνται ως παραμεθόριες σύμφωνα με το άρθρο μόνο του π.δ. 22-24/1927 απαγορεύεται, επί ποινή απόλυτης ακυρότητας της σχετικής δικαιοπραξίας αλλά και ποινών που προβλέπονται από το εδάφιο 7 του ανωτέρω άρθρου, η κτήση οποιουδήποτε εμπράγματου δικαιώματος επί ακινήτου, πλην της υποθήκης, από αλλοδαπούς. Με τελολογική δε ερμηνεία του νόμου και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι σκοπό του νομοθέτη αποτελεί η διαφύλαξη της εθνικής ασφάλειας της χώρας, και για την ταυτότητα του νομικού λόγου, η απαγόρευση ισχύει τόσο την κτήση κυριότητας από δικαιοπραξία, η οποία προβλέπεται ρητώς, τόσο και από χρησικτησία, τακτική ή έκτακτη, που δεν προβλέπεται ρητώς.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 11 παρ. 1 του ν. 1940/1985, η απαγόρευση αυτή ισχύει αναδρομικά και για τα δικαιώματα κυριότητας που κτήθηκαν πριν την εφαρμογή του ν. 3250/1924, όπως συμπληρώθηκε από το π.δ. 22-24/1927, η απαγόρευση όμως σε αυτή την περίπτωση είναι σχετική και όχι απόλυτη και μπορεί να προβληθεί μόνο από το ελληνικό Δημόσιο με την έγερση αγωγής έναντι του αγοραστή ή των διαδόχων του. Και σε αυτή την περίπτωση, πάντως, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, η απαγόρευση καλύπτει τόσο την κτήση κυριότητας με δικαιοπραξία όσο και με έκτακτη ή τακτική χρησικτησία. Ωστόσο, η σχετική ακυρότητα ισχύει μόνο εφόσον ο χρόνος χρησικτησίας είχε συμπληρωθεί κατά την έναρξη εφαρμογής του ν. 1940/1985, ενώ σε διαφορετική περίπτωση ισχύει η απόλυτη απαγόρευση κτήσης εμπράγματων δικαιωμάτων από αλλοδαπούς σε παραμεθόριες περιοχές.
Πηγή: http://savigny.ethemis.gr/, Επιμέλεια: Ζαφειρένια Θεοδωράκη