[…] Από τους προβληθέντες ενώπιον της Υπηρεσία ισχυρισμούς του αιτούντος, όπως αυτοί εκτέθηκαν παραπάνω και αξιολογήθηκαν, προκύπτει ότι ο λόγος για τον οποίο ο αιτών δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του είναι διότι κινδυνεύει η ζωή του από τον μουσουλμανικό κόσμο λόγω των αθεϊστικών του αντιλήψεων διότι είναι ευρέως γνωστός στον διαδικτυακό χώρο ως ακτιβιστής προωθώντας την ελευθερία της πίστης και της έκφρασης των αθεϊστών στην Μέση Ανατολή και στην Βόρειο Αφρική […]
Για την εκτίμηση του αντικειμενικού στοιχείου του φόβου θα πρέπει να ληφθεί υπόψη κατ’ αρχήν η γενικότερη κατάσταση στο Ιράκ και ειδικότερα στην περιοχή προηγούμενης συνήθους διαμονής του: Η γενική κατάσταση ασφαλείας στο Ιράκ επιδεινώνεται από το 2013 έως και σήμερα […]
Στην υπό εξέταση υπόθεση, η Υπηρεσία εκτίμησε τις παραπάνω πληροφορίες σε συνδυασμό με το προφίλ του αιτούντος και συγκεκριμένα ότι ο αιτών είναι άγαμος, μορφωμένος (13 έτη φοίτησης) και άθεος. Ειδικότερα, ως προς το γεγονός ότι ο ίδιος είναι άθεος σημειώνεται ότι με βάση τις ανωτέρω πηγές, τα τελευταία χρόνια στο Ιράκ υπάρχει έξαρση της θρησκευτικής βίας, δεδομένου ότι ο θρησκευτικός σεκταρισμός ενισχύεται από τη δράση τρομοκρατικών και παραστρατιωτικών ένοπλων ομάδων όπως η al-Qaida και η ISIS. […]
όπως προκύπτει από το ιστορικό του και από τις παραπάνω πληροφορίες, όλοι οι παραπάνω κίνδυνοι λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στο Ιράκ ειδικά στο πρόσωπο του αιτούντος επιτείνονται λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων ως άθεου.
Συνεπώς, ο φόβος του ότι θα κινδυνεύσει η ζωή του εξαιτίας της αθεΐας του και δη την τρέχουσα περίοδο όπου οι κάτοικοι στο Ιράκ βρίσκονται σε συνεχή κατάσταση ανασφάλειας, λόγω της έκρηξης βίας και εγκληματικότητας στη χώρα και με δεδομένο ότι το ISIS στοχεύει τις μειονότητες θεωρώντας τα μέλη τους ως άπιστους κρίνεται βάσιμος και ο βάσιμος και δικαιολογημένος
Δίωξη: Καθόσον για τον φόβο του αιτούντος πληρούται η πρώτη προϋπόθεση για την αναγνώριση του πρόσφυγα, ήτοι υφίσταται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος, η Υπηρεσία θα προχωρήσει προκειμένου να εξετάσει αν πληρούται η προϋπόθεση της δίωξης.
[…] Σχετικά σημειώνεται ότι δεν υπάρχει παγκόσμια αποδεκτός ορισμός της «δίωξης» και διάφορες προσπάθειες που απέβλεπαν στη διατύπωση ενός τέτοιου ορισμού είχαν περιορισμένη επιτυχία. Από το άρθρο 33 της Σύμβασης του 1951 μπορεί να συναχθεί ότι η απειλή κατά της ζωής ή της ελευθερίας για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα πρέπει να θεωρείται πάντοτε ως δίωξη. Άλλες σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπορεί για τους ίδιους λόγους να συνιστούν δίωξη (βλ. άρθρο 9 του ΠΔ 141/2013).
Εν προκειμένω, κατά την επιστροφή του αιτούντος στη χώρα του κινδυνεύει η ζωή και η σωματική του ακεραιότητα και ως εκ τούτου η επικαλούμενη βλάβη συνιστά δίωξη σύμφωνα με το άρθρο 9, παρ.2, του ΠΔ 141/2013. Άρα, δεδομένου ότι στην υπό εξέταση περίπτωση τίθεται σε κίνδυνο η ζωή ή η σωματική ακεραιότητα του αιτούντος, συμπεραίνεται ότι η βλάβη που κινδυνεύει να υποστεί ο αιτών συνιστά δίωξη.
Λόγοι δίωξης: Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, για να αναγνωρισθεί ένα πρόσωπο πρόσφυγας, πρέπει να επικαλεσθεί δικαιολογημένο φόβο δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων.
Σύμφωνα με το Εγχειρίδιο της Υ.Α. του ΟΗΕ: «Για να αναγνωρισθεί ένα πρόσωπο πρόσφυγας, πρέπει να επικαλεσθεί δικαιολογημένο φόβο δίωξης για κάποιον από τους λόγους που παρατέθηκαν προηγουμένως. Είναι επουσιώδες εάν η δίωξη οφείλεται σε έναν λόγο ή σε συνδυασμό δύο ή περισσοτέρων από αυτούς. Ο αιτών δεν έχει συχνά επίγνωση των λόγων για τους οποίους φοβάται ότι θα υποστεί διώξεις. Δεν είναι ωστόσο υποχρέωσή του να αναλύσει την υπόθεσή του σε τέτοια έκταση ώστε να προσδιοριστούν οι λόγοι με λεπτομέρεια. Είναι φανερό ότι οι διαφορετικοί λόγοι δίωξης, συχνά επικαλύπτονται. Είναι συνηθισμένο σε μια ατομική περίπτωση να εμφανίζεται συνδυασμός περισσότερων στοιχείων, π.χ. κάποιος πολιτικά αντίθετος να ανήκει σε θρησκευτική ή εθνική μειονότητα ή και τα δύο, οπότε ο συνδυασμός των λόγων αυτών στο πρόσωπό του μπορεί να ενδιαφέρει στην αξιολόγηση του δικαιολογημένου φόβου του».
Λόγος δίωξης ως προς τον φόβο του αιτούντος: Η πράξη δίωξης που κινδυνεύει να υποστεί ο αιτών, όπως αυτή αναλύθηκε διεξοδικά ανωτέρω, συνδέεται με τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις ως άθεου.
Σημειώνεται ότι σύμφωνα με τις Κατευθυντήριες Οδηγίες της ΄Yπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ σχετικά με τη θρησκεία ως λόγος φόβου δίωξης στο πλαίσιο εφαρμογής του άρθρου 1 Α (2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 και / ή του Πρωτοκόλλου του 1967 για το Καθεστώς των Προσφύγων «η «πίστη» πρέπει να ερμηνευθεί ως περιλαμβάνουσα μη θεϊστικές και αθεϊστικές πεποιθήσεις. Μπορεί να εκφράζεται με πεποιθήσεις ή αξίες για τη θεία ή την ύστατη πραγματικότητα ή την πνευματική μοίρα του ανθρώπου. Οι αιτούντες άσυλο μπορεί να χαρακτηρίζονται, ακόμα και από τους άλλους πιστούς της θρησκευτικής τους παράδοσης, αιρετικοί, αποστάτες, σχηματικοί, παγανιστές ή δεισιδαίμονες και γι’ αυτό το λόγο να διώκονται».
Εν προκειμένω, η ζωή του αιτούντος θα κινδυνεύσει όχι μόνο λόγω της παρουσίας της ως άμαχου στην εμπόλεμη κατάσταση στην χώρα της (καταγωγής του), κίνδυνος που αφορά εξίσου όλους τους άμαχους τη δεδομένη στιγμή στη χώρα, αλλά ο κίνδυνος κατά της ζωής, της ασφάλειας και της ελευθερίας του επιτείνεται σημαντικά λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων.
Φορέας δίωξης: Περαιτέρω, όσον αφορά τον φορέα της εύλογα πιθανολογούμενης δίωξης του αιτούντος, από όλα τα ανωτέρω προκύπτει ότι στην εξεταζόμενη περίπτωση φορέας δίωξης θα είναι οι παραστρατιωτικές ένοπλες ομάδες. Ωστόσο, το κράτος δεν είναι σε θέση να προστατεύσει τους πολίτες αυτούς από την ανωτέρω δίωξη. Συνεπώς, φορέας της δίωξης είναι τόσο το κράτος όσο και μη κρατικοί φορείς. Για το λόγο αυτό, ο αιτών δεν δύναται να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια (Άρθρο 6 ΠΔ.141/2013). […]